Eθισμός στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές : πώς να βοηθήσω το παιδί μου;

Αδιαμφισβήτητα, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές μπορούν να αποτελέσουν ένα εξαιρετικό εργαλείο στα χέρια τόσο των ενηλίκων, όσο και των παιδιών, προσφέροντας πρόσβαση όχι μόνο στην ψυχαγωγία, αλλά και στη γνώση. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, παρατηρείται το φαινόμενο παιδιών που αρχίζουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα, καθώς περνούν πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή.

Τι μπορείτε να κάνετε :

1. Συζητήστε με το παιδί σας σχετικά με την κατάχρηση που κάνει στον υπολογιστή. Προσπαθήστε να διαπιστώσετε εάν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που το παιδί σας περνάει τόσο χρόνο μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. Μήπως λειτουργεί γι’ αυτό ως μια απόδραση από την πραγματικότητα; Μήπως αποτελεί τη μόνη συντροφιά του; Μήπως νιώθει ότι επιτέλους ότι ανήκει σε μια ομάδα; (π.χ. ως μέλος on line παιχνιδιών)

2. Τοποθετήστε τον ηλεκτρονικό υπολογιστή σε έναν κοινόχρηστο χώρο. Παίρνοντάς τον από το υπνοδωμάτιο του παιδιού, αποτρέπετε την υπερβολική χρήση του, ενώ ταυτόχρονα θα είναι πιο εύκολο για εσάς να ελέγχετε το είδος της χρήσης του από το παιδί σας

3. Ορίστε κωδικό ασφαλείας χρήστη. Έτσι, το παιδί θα χρειάζεται να ζητήσει την άδειά σας προτού χρησιμοποιήσει τον υπολογιστή

4. Προσπαθήστε να εξακριβώσετε τον βαθμό εξάρτησης του παιδιού σας από τον υπολογιστή, καθώς και από το τι ακριβώς είναι εξαρτημένο. Παραδείγματος χάριν, μένει προσηλωμένο με τις ώρες στον υπολογιστή παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια; Μπαίνει συνεχώς στο chat; Επισκέπτεται ιστοσελίδες ακατάλληλου περιεχομένου; Απλά σερφάρει στο διαδίκτυο;

5. Συμφωνήστε με το παιδί σας την επιτρεπόμενη ημερήσια χρήση του υπολογιστή και μείνετε σταθεροί στα χρονικά όρια που θα θέσετε.

    •  Διερευνήστε εάν το παιδί σας τηρεί την συμφωνία σας από μόνο του (για να είμαστε ρεαλιστές, αυτό σπάνια θα συμβεί).

    •  Εάν δεν μπορεί να ελέγξει τις ώρες που απασχολείται στον υπολογιστή, χρησιμοποιείστε ένα χρονόμετρο ή ξυπνητήρι.

    •  Προκειμένου να αποτελέσετε ένα θετικό πρότυπο για το παιδί σας, κάντε κάτι αντίστοιχο και με τον εαυτό σας. Εάν το παιδί σας δει πως οι κανόνες είναι για όλη την οικογένεια (με κάποιες διαφοροποιήσεις ανάλογα με την ηλικία του κάθε μέλους), τότε είναι πιο πιθανό να συμμορφωθεί και το ίδιο.

6. Ελέγξτε τη χρήση του διαδικτύου. Παρακολουθήστε το «Ιστορικό» των ιστοσελίδων που έχει επισκεφτεί το παιδί σας ή εάν νιώθετε πως η κατάσταση έχει αρχίσει να ξεφεύγει εκτός ελέγχου σκεφτείτε την εγκατάσταση ενός keylogger (Τα keyloggers είναι επιβλαβή προγράμματα που εκτελούνται σχεδόν αόρατα, καταγράφουν όλες τις πληροφορίες που πληκτρολογείτε και στη συνέχεια, στέλνουν πληροφορίες σ’ αυτόν που σας έχει μολύνει με το keylogger). Ωστόσο, στην περίπτωση αυτή τίθενται θέματα δεοντολογίας, καθώς πρόκειται για παραβίαση προσωπικών δεδομένων.

7. Εγκαταστήστε ένα πρόγραμμα «Γονικού Ελέγχου». Ωστόσο, αποφύγετε να του απαγορεύσετε εξ’ ολοκλήρου τη χρήση του υπολογιστή, καθώς κάτι τέτοιο θα προκαλούσε την έντονη άρνησή του, με αποτέλεσμα να μην συνεργαστεί μαζί σας

8. Αντικαταστήστε μέρος του χρόνου απασχόλησης του παιδιού σας από τον υπολογιστή, με κάποια δραστηριότητα που θα μοιραστείτε από κοινού. Επιλέξτε εξωτερικές δραστηριότητες (μπάσκετ, ποδόσφαιρο, ποδήλατο), επιτραπέζια παιχνίδια, θέατρο – σινεμά. Επίσης, είναι σημαντικό να το φέρνετε σε εβδομαδιαία επαφή με τους φίλους του για παιχνίδι. Ο περιορισμένος ελεύθερος χρόνος του παιδιού, θα αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα στην υπερβολική χρήση του υπολογιστή

9. Θέστε συνέπειες. Στην περίπτωση που το παιδί σας δεν καταβάλλει προσπάθεια να μειώσει τον χρόνο επαφής του με τον υπολογιστή, αναθέστε του δουλειές μέσα στο σπίτι ή αφαιρέστε του άλλα προνόμια που του παρέχετε μέχρι τώρα

10. Ευαισθητοποιείστε το παιδί σας στις αρνητικές συνέπειες της κατάχρησης του ηλεκτρονικού υπολογιστή για την υγεία του. Χρησιμοποιείστε εικόνες και ενημερωτικό υλικό από έγκυρες πηγές ή παροτρύνετέ το να συζητήσει με πρόσωπα που εμπιστεύεται

Η αλήθεια είναι πως οι υπολογιστές και πιο συγκεκριμένα το διαδίκτυο γίνονται η πλατεία της πόλης για το παγκόσμιο χωριό του αύριο. Μπορεί, όμως, να είμαστε πλούσιοι σε πληροφορία, αλλά φτωχοί σε χρόνο. Πρέπει να μάθουμε, λοιπόν, πώς να επιλέγουμε μόνο τα καλύτερα και τα πιο χρήσιμα για να τον αφιερώνουμε αποκλειστικά εκεί και βέβαια, το ίδιο να διδάξουμε και στα παιδιά μας!


Γράφει : Παναγιωτουνάκου Ελπίδα, Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια

Πηγή : www.iatronet.gr

Πισίνες : Τι πρέπει να προσέχουμε

Μπορεί επισήμως να διανύουμε το καλοκαίρι και να σχεδιάζουμε τις πρώτες αποδράσεις μας στη θάλασσα, όμως η θερμοκρασία παραμένει σε χαμηλότερα από τα φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα και το νερό είναι ακόμα κρύο. Έτσι, δεν είναι λίγοι εκείνοι που καταφεύγουν στις πλησιέστερες πισίνες προκειμένου να χαλαρώσουν, να κάνουν ηλιοθεραπεία και να γυμναστούν.
Και πράγματι, η γυμναστική στο νερό είναι εξαιρετική. Γυμνάζει το σώμα χωρίς να καταπονεί τις αρθρώσεις και ενδείκνυται για όλες τις ηλικίες. Πόσο ασφαλής είναι όμως αυτή η επιλογή;

Ο απολυμαντικός παράγοντας που χρησιμοποιείται συνήθως στις πισίνες είναι το χλώριο, το οποίο απορροφάται από το δέρμα σε μεγάλες ποσότητες. Έχει αποδειχθεί από μελέτες ότι το χημικό αυτό ενοχοποιείται για διάφορες μορφές καρκίνου, για δερματοπάθειες, καρδιοπάθειες και για αναπνευστικά προβλήματα. Όμως, χωρίς τη χλωρίωση του νερού οι χρήστες κινδυνεύουν από πλήθος μολύνσεων, ιδιαίτερα όταν οι πισίνες είναι πολυσύχναστες. Έτσι έχουν θεσπιστεί συγκεκριμένα όρια που κρίνονται ασφαλή για την υγεία του ανθρώπου, τα οποία πρέπει να τηρούνται με ευλάβεια.

Μια δεύτερη μέθοδος απολύμανσης είναι το όζον. Σαφώς πρόκειται για έναν πιο υγιεινό τρόπο που δεν επιφέρει βλαβερές επιπτώσεις στον οργανισμό. Όμως, οι πισίνες που καθαρίζονται αποκλειστικά με όζον σπανίζουν στη χώρα μας. Συχνά γίνεται συνδυασμός των δύο μεθόδων.

Ο έλεγχος για την ύπαρξη χλωρίου στο νερό είναι πολύ απλός και μπορεί να γίνει από τον καθένα. Αρκεί η ανάμειξη ενός χημικού δείκτη για την ανίχνευση χλωρίου (ο οποίος πωλείται σε συγκεκριμένα φαρμακεία) με το νερό της πισίνας σε ένα διάφανο σκεύος, όπου η ύπαρξη χλωρίου θα προκαλέσει χρωματισμό του νερού. Με τον ίδιο απλό τρόπο μπορεί να διαπιστωθεί και η απορρόφηση του χλωρίου από το δέρμα. Η βύθιση του χεριού στο σκεύος με το νερό προτού προστεθεί σε αυτό ο χημικός δείκτης, θα αποτρέψει το χρωματισμό του και το νερό θα παραμείνει διαφανές.

Ωστόσο, η πρόκληση προβλημάτων υγείας από το χλώριο δεν είναι συχνή και εξαρτάται από την κατάσταση υγείας του ανθρώπου και του ανοσοποιητικού του συστήματος. Σημειωτέον όμως ότι η διαδικασία μεταβολισμού από τον οργανισμό του χλωρίου που απορροφάται από το δέρμα ενδέχεται να προκαλέσει την πτώση του ανοσοποιητικού.

Ιδανικά, λοιπόν, θα πρέπει να κολυμπάμε είτε σε ιδιωτικές πισίνες, είτε σε πισίνες που απολυμαίνονται με όζον προκειμένου να απολαμβάνουμε με ασφάλεια τα οφέλη που προσφέρει η κολύμβηση σε αυτές, εάν βεβαίως δεν μπορούμε να μεταβούμε στην κοντινότερη παραλία. Εξάλλου, η μεγάλη πλειοψηφία των ελληνικών ακτών είναι βραβευμένες με γαλάζιες σημαίες.

Το χλώριο λοιπόν σκοτώνει όλα τα μικρόβια και προσπαθεί να σκοτώσει και τους μύκητες. Μελέτες in vitro δείχνουν ότι πράγματι σκοτώνονται οι μύκητες αλλά στην πραγματικότητα οι γυναίκες που κολυμπούν σε μολυσμένες πισίνες δύνανται να προσβληθούν από αυτούς.

Οι μυκητιάσεις θεωρητικά δεν είναι επικίνδυνες, στην πράξη όμως είναι. Για παράδειγμα, ο μύκητας Candida albicans υπάρχει φυσιολογικά στους περισσότερους ανθρώπους και ελέγχεται από το ανοσοποιητικό σύστημα και τη βακτηριακή χλωρίδα που υπάρχει στο έντερο. Μια αύξηση της αποικίας του μύκητα, που μπορεί να προκληθεί από εξωτερική προσβολή του οργανισμού από τον candida albicans, μειώνει τα βακτήρια που τον καταπολεμούν, προκαλώντας πτώση του ανοσοποιητικού. Αποτέλεσμα της υπερανάπτυξης του συγκεκριμένου μύκητα είναι η εκδήλωση συμπτωμάτων, υποτροπιάζουσες και επίμονες λοιμώξεις, αλλά και πιο περίπλοκες καταστάσεις σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς (aids, καρκίνος). Σε μια μη επαρκώς χλωριωμένη πισίνα δεν είναι απίθανο να προσβληθεί κάποιος από αυτόν, όπως άλλωστε και από βακτηριακές λοιμώξεις (καμπυλοβακτηρίδιο, Ε.coli) και σπανιότερα από παρασιτικές (κρυπτοσπορίδιο).

Επίσης, δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις ατόμων που μολύνονται από κάποιο στέλεχος του ιού HPV και εμφανίζουν τις λεγόμενες μυρμηγκιές. Είναι όμως πάρα πολύ σπάνιο να προσβληθεί από στέλεχος του ιού που προκαλεί κονδυλώματα στα γεννητικά όργανα.

Ένα άλλο σημείο στο οποίο πρέπει να δοθεί προσοχή είναι ο τύπος της πισίνας. Στις κλειστές πισίνες όπου δεν υπάρχει σύστημα ευθείας ροής για να ανανεώνεται ο αέρας υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος μετάδοσης ιών, όπως π.χ. αυτός που προκαλεί το κοινό κρυολόγημα. Ο βήχας και το φτέρνισμα που διασπείρει σταγονίδια στον αέρα χωρίς να υπάρχει οδός διαφυγής τους ή το συνάχι που μπορεί να μολύνει το νερό είναι παράγοντες που δεν πρέπει να αγνοούνται, ιδιαίτερα από τις έγκυες γυναίκες.

Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν για να προστατευθούμε και να προστατεύσουμε και τους συνανθρώπους μας εάν επιλέξουμε την πισίνα από τη θάλασσα; 

1. Ντους προτού μπούμε στην πισίνα

2. Τα παιδιά να πηγαίνουν συχνά στην τουαλέτα

3. Να πλένουμε τα χέρια μετά την τουαλέτα

4. Ντους μετά την κολύμβηση για την απομάκρυνση του χλωρίου

5. Μη χρήση αντηλιακού, και προϊόντων μακιγιάζ

6. Μη χρήση της πισίνας όταν υποφέρουμε από κάποια λοίμωξη.

Τέλος, είναι καλό να γνωρίζουμε ότι :

1. Τα παιδιά παρότι έχουν ισχυρότερο ανοσοποιητικό δεν μπορούν να μεταβολίσουν εύκολα το χλώριο.

2. Οι ασθματικοί ασθενείς όχι μόνο δεν πρέπει να κολυμπούν σε πισίνες, ιδιαίτερα στις κλειστές, αλλά ούτε να κάθονται δίπλα σε αυτές, καθώς το χλώριο είναι ερεθιστικό.

3. Οι έγκυες γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς και για αυτό θα πρέπει να είναι ακόμα πιο προσεκτικές. Πέραν των προαναφερθέντων πρέπει να εστιάζουν την προσοχή τους και στα μικροατυχήματα προκειμένου να προστατεύσουν τη ζωή του εμβρύου.


Γράφει : Γκικόντες Ευάγγελος, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος

Πηγή : www.iatronet.gr

Ήλιος & καρκίνος του δέρματος

Ο καρκίνος του δέρματος αποτελεί τον πιο συχνό τύπο καρκίνου. Είναι δε πολύ συχνός στις χώρες με αυξημένη ηλιακή ακτινοβολία, όπως είναι η Ελλάδα.

Ο καρκίνος του δέρματος εμφανίζεται συχνότερα στην περιοχή του δέρματος που εκτίθεται στην ηλιακή ακτινοβολία.

Μπορεί όμως να εμφανιστεί και σε σημεία του σώματος που δεν είναι εκτεθειμένα.

Υπάρχουν τρεις τύποι καρκίνου του δέρματος :

1. το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα,
2. το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα και
3. το μελάνωμα, που αποτελεί και τον σοβαρότερο τύπο καρκίνου δέρματος.

Και οι τρεις τύποι καρκίνου του δέρματος μπορεί να προληφθούν.

Παράγοντες Κινδύνου

  •  Η υπερβολική έκθεση στον ήλιο. Η υπερβολική έκθεση στον ήλιο αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του δέρματος, ακόμη και αν το δέρμα είναι προστατευμένο με ρουχισμό ή αντηλιακό γαλάκτωμα. Το μαύρισμα από την ηλιοθεραπεία είναι η απόκριση του δέρματος στη βλάβη από την υπερβολική ηλιακή ακτινοβολία.

  •  Το ανοιχτό χρώμα του δέρματος. Η μικρότερη ποσότητα μελανίνης στο δέρμα παρέχει μικρότερη προστασία από τη βλαβερή ηλιακή ακτινοβολία.

  •  Το ιστορικό ηλιακών εγκαυμάτων. Κάθε ηλιακό έγκαυμα καταστρέφει τα κύτταρα του δέρματος και αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του δέρματος.

  •  Οι δερματικοί σπίλοι (ελιές) στο δέρμα. Οι φυσιολογικές ή μη φυσιολογικές ελιές του δέρματος, που είναι μεγαλύτερου μεγέθους από το φυσιολογικό, είναι πιο πιθανό να μετατραπούν σε καρκινωματώδεις.

  •  Οι προκαρκινωματώδεις βλάβες του δέρματος.

  •  Το θετικό οικογενειακό ιστορικό.

  •  Το ατομικό ιστορικό καρκίνου του δέρματος.

  •  Το αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό σύστημα.

  •  Το ευαίσθητο δέρμα, για παράδειγμα, μετά από έγκαυμα.

  •  Η έκθεση σε περιβαλλοντικούς παράγοντες κινδύνου, κυρίως χημικές ουσίες.

  •  Η μεγάλη ηλικία.

Σημεία & συμπτώματα

Βασικοκυτταρικός καρκίνος

  •  Ένα οζίδιο με υφή κεριού ή μαργαριταριού στο πρόσωπο, τα αυτιά ή το λαιμό

  •  Ένας επίπεδος σπίλος στο χρώμα του δέρματος ή μία ουλώδης βλάβη καφέ χρώματος στο στήθος ή στην πλάτη.

Ακανθοκυτταρικός καρκίνος

  •  Μια ακίνητη, κόκκινη σφαιρική μάζα στο πρόσωπο, στα χείλη, στα αυτιά, στους βραχίονες ή στα χέρια.

  •  Ένας επίπεδος σπίλος, με φολιδωτή, σκληρή επιφάνεια στο πρόσωπο, στα αυτιά, στο λαιμό, στους βραχίονες ή στα χέρια.

Μελάνωμα

  •  Μια καφετί κηλίδα με μικρότερες κηλίδες σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος.

  •  Ένας δερματικός σπίλος σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος, που αλλάζει χρώμα, μέγεθος, υφή ή που αιμορραγεί.

  •  Ένας μικρός σπίλος με ασαφή όρια και κόκκινα, λευκά, μπλε ή μπλε-μαύρα στίγματα στον κορμό ή στα άκρα του σώματος.

  •  Ένα γυαλιστερό, ακίνητο οζίδιο με θολωτό σχήμα σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος.

  •  Σκούρου χρώματος σπίλοι στις παλάμες, στο πέλμα, στα δάχτυλα ή στους βλεννογόνους του στόματος, της μύτης, του κόλπου ή του πρωκτού.

Οδηγίες Δευτερογενούς Πρόληψης

  •  Ελέγχετε το δέρμα σας τακτικά και απευθυνθείτε στο γιατρό σας για οποιαδήποτε αλλαγή παρατηρήσετε σε αυτό.

  •  Κλινική εξέταση δέρματος από γιατρό μετά την ηλικία των 50 ετών (κάθε 2 χρόνια), ενώ για τα άτομα με ανοιχτόχρωμο δέρμα κάθε χρόνο μετά την ηλικία των 40 ετών.


Πηγή : www.bestrong.org.gr

Οι γονείς υπεύθυνοι για το άγχος των φοιτητών

Ο Alain Braconnier, ψυχολόγος και ψυχίατρος, πιστεύει ότι το άγχος των μαθητών αυξάνεται με τον καιρό και διαρκεί πιο πολύ. Ωστόσο εκείνοι καταφέρνουν να μένουν αισιόδοξοι στο μέλλον τους.

Όταν πλησιάζουν οι εξετάσεις όλοι οι μαθητές έχουν άγχος. Είναι κλασσική περίπτωση κάποιοι από αυτούς να παθαίνουν ακόμα και κατάθλιψη από το άγχος. Εντούτοις, ο καθηγητής δηλώνει ότι σήμερα οι νέοι έχουν πολύ περισσότερο άγχος και αυτό εκδηλώνεται νωρίτερα από το συνηθισμένο.
Ακόμα και αυτοί που λένε ότι δεν ανησυχούν για τίποτα έχει παρατηρηθεί ότι έχουν ανήσυχο ύπνο, πίνουν και καπνίζουν περισσότερο απ' ότι πριν. Συνεχίζοντας ο καθηγητής τονίζει ότι η δουλειά των ειδικών είναι να βρουν ποιοι πάσχουν από «λογικό» άγχος και ποιοι είναι αυτοί που δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και διαχειρίζονται λανθασμένα το άγχος τους και άρα πάσχουν από έναν παθολογικό φαύλο κύκλο.

Ο πρώτος χρόνος σπουδών είναι ιδιαίτερα αισθητός στους φοιτητές καθώς έτσι συνειδητοποιούν ότι πρέπει να γίνουν υπεύθυνοι. Είναι η στιγμή που πρέπει να ορίσουν τους προσωπικούς τους κανόνες. Επιπλέον, πολλοί είναι αυτοί που δεν έχουν βρει τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό. Στο σχολείο ήταν χωρισμένοι σε «θεωρητικούς» και «θετικούς», αλλά τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι με νέα εμπόδια. Το να μην γνωρίζουν τι ακριβώς θέλουν δεν είναι απόλυτα κακό, όμως το να μην μπορούν να βρουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν ύστερα από κάποιες πιθανές αποτυχίες τους μπορεί να τους προκαλέσει δυσκολίες.

Σε διάφορες δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει οι νέοι δηλώνουν ότι είναι απαισιόδοξοι σε γενικό πλαίσιο αλλά όχι και για το δικό τους προσωπικό μέλλον. Έχει παρατηρηθεί να γράφουν στα διάφορα κοινωνικά μέσα «Θα τα καταφέρω!». Είναι αρκετά ενημερωμένοι και ανταλλάσουν απόψεις μεταξύ τους. Αντίθετα, φαίνεται ότι οι γονείς είναι αυτοί που τους γεμίζουν αμφιβολίες και ανησυχίες. Είναι χαρακτηριστικό των γονιών να λένε στα παιδιά τους σε περίπτωση που αποτύχουν σε κάποια εξέταση «δεν πειράζει θα τα καταφέρεις την επόμενη φορά...» προσπαθώντας να τους ενθαρρύνουν.


Πηγή : www.onmed.gr

Συμβουλές προς φλεβοπαθείς

1. Καλό είναι να αποφεύγετε την ορθοστασία και την ακινησία.

2. Η βάδιση κάνει καλό, ιδιαίτερα σε τακτά χρονικά διαστήματα κατά την διάρκεια της ημέρας.

3. Καλό είναι όταν καθόμαστε να αποφεύγουμε να κρέμονται τα κάτω άκρα και να τα τοποθετούμε ψηλά όπως πχ. μαξιλάρια, άλλα καθίσματα ή υποπόδια.

4. Είναι σημαντική η διατήρηση του σωματικού βάρους του ασθενούς ώστε να μην επιβαρύνεται το φλεβικό σύστημα.

5. Καλό είναι να αποφεύγουμε την ηλιοθεραπεία, το ζεστό νερό και τις διάφορες πηγές θερμότητας, αντίθετα το δροσερό νερό προκαλεί ύφεση των συμπτωμάτων.

6. Συστήνεται η αθλητική δραστηριότητα ιδιαίτερα το κολύμπι και το ποδήλατο

7. Αποφεύγουμε τα στενά παπούτσια και ρούχα που εμποδίζουν την κυκλοφορία του αίματος.

8. Συνιστάται επίσης η αλλαγή των ελαστικών καλτσών διαβαθμισμένης συμπίεσης ανά τρίμηνο ώστε να αποφεύγετε η χαλάρωση τους.


Γράφει : Γεράσιμος Μπαζίγος, Σύγχρονο Κέντρο Αγγειακών Παθήσεων

Πηγή : www.aggeiakespathiseis.gr

Ποια τα σημάδια ότι οι νεφροί δεν λειτουργούν φυσιολογικά; Ποιοι οι παράγοντες κινδύνου και πως μπορείτε να προλάβετε την νεφροπάθεια;

 Η νεφροπάθεια προκαλείται, όταν οι νεφρώνες των νεφρών σας, που λειτουργούν ως φίλτρα αίματος, καταστρέφονται. Αυτό προκαλεί τη συσσώρευση αποβλήτων και υγρών μέσα στο σώμα.

Ποιά είναι τα σημάδια της νεφροπάθειας;
Δεν είναι σπάνιο οι ασθενείς να χάνουν έως και το 90% της νεφρικής λειτουργίας τους προτού εμφανίσουν οποιοδήποτε σύμπτωμα.

Τα πρώτα σημάδια ενδέχεται να είναι γενικά και μπορούν να συμπεριλαμβάνουν :

  •  Υπέρταση
  •  Αλλαγές στην όψη των ούρων
  •  Αίμα στα ούρα
  •  Αλλαγές στην ποσότητα των ούρων και των φορών ούρησης.

Οι νεφροί παράγουν τα ούρα. Έτσι είναι φυσιολογικό όταν οι νεφροί ασθενούν, να υπάρχουν αλλαγές στη συχνότητα, ποσότητα, σύσταση και χρώμα των ούρων. Μπορεί για παράδειγμα να χρειάζεται να σηκώνεστε συχνά το βράδυ για να ουρήσετε, να έχετε δυσκολία στο να αδειάσετε την κύστη σας και να έχετε αίσθημα πίεσης σε αυτή. Επίσης μπορεί να ουρείτε λιγότερο συχνά με μικρότερες ποσότητες ούρων από ότι συνήθως και τα ούρα να είναι σκούρου χρώματος.

Τα ούρα μπορεί να είναι αφρώδη ή με φυσαλίδες και να έχουν χρώμα πιο ανοιχτό από ότι συνήθως. Η παρουσία αίματος στα ούρα προκαλεί μεγάλη ανησυχία και επιβάλλει εξέταση από το γιατρό.
Οι νεφροί που δε λειτουργούν κανονικά, δεν αποβάλλουν τα περιττά υγρά από τον οργανισμό. Το αποτέλεσμα της συσσώρευσης των περιττών υγρών, είναι οίδημα που μπορεί να εμφανιστεί σε διάφορα μέρη του σώματος όπως στα πόδια, στους αστραγάλους, στο πρόσωπο και στα χέρια.
Η νεφρική ανεπάρκεια συνοδεύεται από αναιμία. Ο λόγος είναι διότι οι νεφροί παράγουν την ερυθροποιητίνη που είναι ορμόνη η οποία επιδρά στο μυελό των οστών βοηθώντας τον να παράγει ερυθρά αιμοσφαίρια. Η ερυθροποιητίνη μειώνεται στη νεφρική ανεπάρκεια. Η μείωσή της οδηγεί σε αναιμία. Η αναιμία προκαλεί κούραση διότι δε μεταφέρεται από το αίμα αρκετό οξυγόνο για τις ανάγκες των μυών και του εγκεφάλου. Στη νεφρική ανεπάρκεια συσσωρεύονται στο αίμα νοσηρές ουσίες που κανονικά έπρεπε να αποβάλλονται διαμέσου των ούρων. Οι ουσίες αυτές είναι σε θέση να προκαλούν έντονη φαγούρα. Η συσσώρευση περιττών ουσιών στο αίμα λόγω νεφρικής ανεπάρκειας (ουραιμία), προκαλεί δυσοσμία της αναπνοής και αλλάζει τη γεύση των φαγητών. Ταυτόχρονα οι ασθενείς δεν θέλουν να τρώνε κρέας, η όρεξή τους μειώνεται και χάνουν βάρος. Η ουραιμία προκαλεί ναυτία και εμέτους. Έτσι η ανορεξία και η απώλεια βάρους επιδεινώνονται. Η συσσώρευση περιττών υγρών στο σώμα και η αναιμία, είναι αιτίες πρόκλησης δύσπνοιας στους ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια.

Οι ασθενείς νιώθουν κρύο ακόμη και όταν το δωμάτιο στο οποίο βρίσκονται είναι ζεστό. Η αναιμία της νεφρικής ανεπάρκειας προκαλεί στέρηση οξυγόνου στον εγκέφαλο. Το αποτέλεσμα είναι δυσκολίες των πνευματικών λειτουργιών, προβλήματα μνήμης και ζαλάδες.


H Χρόνια Νεφρική Νόσος (ΧΝΝ), αυτό που ο κόσμος συνηθίζει να λέει Χρόνια Νεφρική Ανεπάρκεια, είναι η κατάσταση όπου οι νεφροί έχουν υποστεί βλάβη και δεν λειτουργούν σωστά. Αποτέλεσμα της μη σωστής λειτουργίας των νεφρών είναι η αδυναμία τους να αποβάλλουν από τον ανθρώπινο οργανισμό μέσω των ούρων τα άχρηστα γι αυτόν προϊόντα του μεταβολισμού και το περίσσευμα των υγρών και του αλατιού.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΧΝΝ

Οι παράγοντες που προδιαθέτουν για την ΧΝΝ είναι κυρίως :

  •  Σακχαρώδης διαβήτης
  •  H υπέρταση
  •  H πολυκυστική νόσος των νεφρών
  •  Oι σπειραματονεφρίτιδες
  •  Οι καρδιαγγειακές παθήσεις
  •  Το οικογενειακό ιστορικό (δηλαδή ύπαρξη ασθενών στην οικογένεια που υποβάλλονται σε εξωνεφρική κάθαρση-αιμοκάθαρση ή περιτοναϊκή κάθαρση ή έχουν κάνει μεταμόσχευση νεφρού).

Αλλά και :
  •  Τα αυτοάνοσα νοσήματα (όπως π.χ. ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος)
  •  Οι ουρολοιμώξεις
  •  Η νεφρολιθίαση
  •  Οι κακοήθειες
  •  Η οξεία νεφρική βλάβη (οξεία νεφρική ανεπάρκεια)
  •  Το μικρό βάρος γέννησης του ατόμου
  •  Η μεγάλη ηλικία
  •  Η έκθεση σε χημικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΧΝΝ

Οι παράγοντες που επιδεινώνουν την εξέλιξη της ΧΝΝ είναι :

  •  Η πρωτεινουρία (το λεύκωμα στα ούρα)
  •  Η υπέρταση
  •  Η μη καλή ρύθμιση του σακχάρου
  •  Η υπερλιπιδαιμία (αυξημένη χοληστερίνη και τριγλυκερίδια στο αίμα)
  •  Η κατάχρηση φαρμάκων και το κάπνισμα.

Διάγνωση
Η ιατρική εξέταση και μερικές απλές συμπληρωματικές εξετάσεις μπορούν να ανιχνεύσουν έγκαιρα τη νεφρική ανεπάρκεια από τα πρώτα της στάδια.
Στα ούρα μπορεί να ελεγχθεί κατά πόσο υπάρχει αυξημένη συγκέντρωση λευκωματίνης που είναι δείκτης νεφρικών προβλημάτων. Στο αίμα η μέτρηση της κρεατινίνης και της ουρίας δίνουν μια σημαντική εκτίμηση της κατάστασης της νεφρικής λειτουργίας. Ακόμη μια εξέταση που είναι καθοριστική για την αξιολόγηση της νεφρικής λειτουργίας είναι η μέτρηση της σπειραματικής διήθησης που μπορεί να γίνει με τεστ στα ούρα και στο αίμα.

ΒΟΗΘΑΕΙ Η ΕΓΚΑΙΡΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ; 
Αν η νεφροπάθεια εντοπιστεί έγκαιρα, φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με αλλαγές στη διατροφή και τον τρόπο ζωής μπορούν να αυξήσουν τη διάρκεια ζωής των νεφρών σας και να σας κάνουν να νιώθετε καλά για όσο το δυνατόν περισσότερο

Αντιμετώπιση της νεφρικής ανεπάρκειας
Η νεφρική ανεπάρκεια δε θεραπεύεται. 
Τα πρώιμα στάδια της νεφρικής ανεπάρκειας μπορεί να αντιμετωπιστούν με τον χειρισμό της πάθησης που προκάλεσε την ανεπάρκεια, την αλλαγή του διαιτολογίου, την προσαρμογή του τρόπου ζωής (διακοπή του καπνίσματος και μείωση της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών) και με την αντιμετώπιση των παθήσεων που προκαλούνται από τη νεφρική ανεπάρκεια, όπως η αναιμία. Η αναιμία αποτελεί σημαντικό σύμπτωμα της νεφρικής νόσου και συχνά εμφανίζεται πριν αναπτυχθούν άλλα συμπτώματα. Η έγκαιρη θεραπεία της αναιμίας βοηθά τον ασθενή να αισθάνεται καλά.


Οι επιλογές αγωγής περιλαμβάνουν :

Περιτοναϊκή Αιμοδιάλυση
Ένας σωλήνας εισέρχεται μόνιμα στην κοιλιακή κοιλότητα και ειδικά υγρά εισάγονται τακτικά για να απορροφηθούν τα απόβλητα από το σώμα.

Αιμοδιάλυση
Εδώ έχουμε σύνδεση με μηχάνημα αιμοκάθαρσης στο σπίτι ή σε νοσοκομείο τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα για περίπου 5 ώρες κάθε φορά ώστε να καθαριστεί το αίμα.

Μεταμόσχευση
Αν είστε κατάλληλος/η για μεταμόσχευση, θα περιμένετε κατά μέσο όρο μεταξύ 4 και 7 ετών για να βρεθεί διαθέσιμο νεφρό.

Συντηρητική Θεραπεία
Χωρίς μεταμόσχευση ή αιμοδιάλυση για υποκατάσταση της νεφρικής λειτουργίας, η ασθένεια προχωράει μέχρι τον θάνατο. Η θεραπεία των συμπτωμάτων συνιστάται για την άνεση των ασθενών.

Πρόληψη της νεφρικής νόσου
Τα άτομα που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου αλλά και όλοι οι άνθρωποι προκειμένου να διατηρήσουν την καλή λειτουργικότητα των πολύτιμων οργάνων τους πρέπει να ακολουθούν κάποιους βασικούς κανόνες:

  •  Διακοπή καπνίσματος και ελάττωση της κατανάλωση αλκοόλ
  •  Απώλεια βάρους
  •  Ρύθμιση αρτηριακής πίεσης
  •  Ρύθμιση Σακχαρώδους Διαβήτη
  •  Μειωμένη πρόσληψη πρωτεϊνών
  •  Αύξηση σωματικής δραστηριότητας
  •  Τακτικός εργαστηριακός έλεγχος για έγκαιρη διάγνωση νεφροπάθειας


Γράφει : Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D., medlabnews.gr

Πηγή : medlabgr.blogspot.com

Σε τι οφείλεται η ταχυκαρδία και πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι; Πώς γίνεται η διάγνωση και ποια η θεραπεία;

Ταχυκαρδία είναι ο ιατρικός όρος για τον καρδιακό σφυγμό που είναι ταχύτερος από τον φυσιολογικό. Στους ενήλικες ως φυσιολογική ορίζεται η καρδιακή συχνότητα από 60-100 σφυγμούς/λεπτό. Μερικές φορές η ταχυκαρδία αποτελεί φυσιολογική ανταπόκριση π.χ.στη σωματική άσκηση ή το άγχος. Κάποιες φορές, όμως, μπορεί να αποτελεί ένδειξη άλλου προβλήματος.

Ο ρυθμός της καρδιάς ελέγχεται συνήθως από φυσικό βηματοδότη - το φλεβόκομβο - που βρίσκεται στο δεξιό κόλπο. Ο φλεβόκομβος παράγει ηλεκτρικά ερεθίσματα που ξεκινούν συνήθως κάθε κτύπο της καρδιάς.

Κάθε καρδιά λειτουργεί με τους δικούς της σταθερούς ρυθμούς χάρη σε ένα αξιόλογο ηλεκτρικό σύστημα, βάσει του οποίου το αρχικό ηλεκτρικό ερέθισμα παράγεται από το φλεβόκομβο και άγεται αρχικά στους κόλπους και στη συνέχεια περνά στις κοιλίες διαμέσου μιας ενδιάμεσης 'γέφυρας' (κολποκοιλιακός κόμβος).

Αυτή η αλληλουχία παραγωγής και μετάδοσης του ηλεκτρικού ερεθίσματος επαναλαμβάνεται περίπου 100.000 φορές την ημέρα και έχει ως αποτέλεσμα ισάριθμες συστολές της καρδιάς κατά τέτοιο τρόπο, ώστε η απόδοσή της ως αντλία να είναι βέλτιστη.

Η παθολογική ταχυκαρδία οφείλεται κατά κανόνα σε διαταραχή της ηλεκτρικής δραστηριότητας της καρδιάς η οποία μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αυξημένη.

Συνήθως στην ταχυκαρδία κάποιος νιώθει ένα ''φτερούγισμα' στην καρδιά του. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα συμπτώματα αυτά είναι αθώα, τουλάχιστον στους νεότερους. Οφείλεται σε φυσιολογικά ή παθολογικά αίτια. Η σωματική και η πνευματική υπερένταση, καθώς και οι έντονες συγκινήσεις μπορούν να προκαλέσουν ταχυκαρδία και σε γερά άτομα. Η παθολογική ταχυκαρδία  προέρχεται από πυρετικές καταστάσεις, νοσήματα του καρδιαγγειακού και του νευρικού συστήματος, διαταραχές των εσωτερικών εκκρίσεων, μερικά φάρμακα (ατροπίνη, καφεΐνη, αδρεναλίνη) κλπ.

Στην πιο απλή και αθώα περίπτωση η ταχυκαρδία είναι αποτέλεσμα της λήψης διαφόρων διεγερτικών ουσιών όπως είναι η καφεΐνη και άλλες συγγενείς ουσίες που απαντώνται στο καφέ, το τσάι και τις σοκολάτες. Ορισμένοι οργανισμοί είναι πιο ευάλωτοι στην επίδρασή τους. Αντίστοιχες συνέπειες μπορεί να έχει το αλκοόλ και το κάπνισμα.

Πολλές χημικές ουσίες του περιβάλλοντος έχουν επίσης παρόμοια δράση στη καρδιά. Πρόκειται συνήθως για πτητικές ουσίες που εισπνέονται όπως διάφοροι διαλύτες που περιέχονται σε χρώματα, κόλλες, βερνίκια, προωθητικά αέρια, βενζίνη κλπ. Μεγαλύτερο κίνδυνο σε αυτή την περίπτωση αντιμετωπίζουν εργαζόμενοι που έρχονται σε διαρκή επαφή με αυτά τα προϊόντα ενώ δεν είναι αμελητέα η εισπνοή τους με σκοπό την πρόκληση ευφορίας από εξαρτημένα άτομα.

Εξάλλου, ταχυκαρδία προκαλούν πολλά ναρκωτικά με προεξάρχοντα την κοκαΐνη και τις αμφεταμίνες. Ορισμένοι θάνατοι μάλιστα αποδίδονται και στην αρρυθμιογόνο δράση τους.

Πέρα όμως από τα ναρκωτικά, η πρόκληση αρρυθμιών είναι δυνητική παρενέργεια διαφόρων φαρμάκων.

Ευνόητο είναι ότι πολλές καρδιαγγειακές παθήσεις μπορούν να εμφανίσουν ταχυκαρδία, όπως στεφανιαία νόσος, καρδιακή ανεπάρκεια, βαλβιδοπάθειες και υπέρταση.

Συχνά το πρόβλημα οφείλεται στην ύπαρξη εκ γενετής διαφόρων 'βραχυκυκλωμάτων' στο ηλεκτρικό σύστημα της καρδιάς όπως πχ συμβαίνει στο σχετικά συχνό σύνδρομο Wolf-Parkinson-White.

Aλλες οργανικές παθήσεις που ενοχοποιούνται είναι ο υπερθυρεοειδισμός, η αναιμία, διάφορες ηλεκτρολυτικές διαταραχές κ.ά.

Τα περισσότερα άτομα με ταχυκαρδία δεν έχουν συμπτώματα. Μπορεί, όμως, να αντιλαμβάνονται ότι καρδιά τους χτυπά γρήγορα ή έντονα ή να αντιλαμβάνονται παύσεις που ακολουθούνται από αίσθημα ενός ισχυρού καρδιακού κτύπου.   Αυτές οι μεταβολές του καρδιακού σφυγμού ονομάζονται «αίσθημα παλμών».

Μερικές φορές, η ταχυκαρδία δυσχεραίνει τη λειτουργία της καρδιάς, και αυτό μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως :
  •  Ζάλη
  •  Πόνο στο στήθος
  •  Δυσκολία στην αναπνοή
  •  Λιποθυμία

Οι σπουδαιότερες μορφές ταχυκαρδίας είναι η κολπική παροξυσμική, η κοιλιακή παροξυσμική και φλεβοκομβική. Η κολπική παροξυσμική ταχυκαρδία είναι γρήγορη καρδιακή λειτουργία (150 παλμοί στο λεπτό κατά μέσο όρο), που οφείλεται σε ερεθίσματα που πηγάζουν από τους κόλπους. Αρχίζει και σταματάει απότομα και μπορεί να παρουσιαστεί σε νεαρά άτομα χωρίς να έχουν καμία καρδιοπάθεια. Τα συμπτώματά της είναι αίσθημα παλμών, δύσπνοια και αδυναμία. Η πρόγνωση είναι καλή στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει καρδιοπάθεια, διαφορετικά εξαρτάται από τη φύση και τη σοβαρότητα της βασικής αρρώστιας.

Στην κοιλιακή παροξυσμική ταχυκαρδία παρατηρούνται συνήθως 150 με 200 παλμοί στο λεπτό. Οφείλεται σε ερεθίσματα που προέρχονται από τις κοιλίες. Η διάρκειά της είναι από λίγες στιγμές μέχρι πολλές ημέρες. Αρχίζει και σταματάει απότομα και εμφανίζεται συνήθως σε καρδιοπαθείς. Τα συμπτώματα είναι ίδια με της κολπικής παροξυσμικής ταχυκαρδία Η πρόγνωση είναι επιφυλακτική, ιδίως όταν παρουσιάζεται κατά τη διάρκεια εμφράγματος του μυοκαρδίου.

Η φλεβοκομβική ταχυκαρδία παρουσιάζεται όταν ο φλεβόκομβος εργάζεται σε μια συχνότητα που ξεπερνά τα 100 ερεθίσματα στο λεπτό. Η φλεβοκομβική ταχυκαρδία παρουσιάζεται φυσιολογικά μετά από μυϊκή προσπάθεια, από γεύμα ή μετά από συγκινήσεις. Επίσης μπορεί να οφείλεται σε εμπύρετες καταστάσεις, σε αναιμία, σε υπερθυρεοειδισμό, σε ρευματική καρδίτιδα κ.ά. Τα συμπτώματά της μπορεί να είναι μηδαμινά ή να είναι αίσθημα παλμών καρδιάς στο λαιμό.

Αν αισθάνεστε ταχυκαρδία, ο γιατρός σας θα ζητήσει τις παρακάτω εξετάσεις :

  •  Ηλεκτροκαρδιογράφημα : Απεικονίζει την ηλεκτρική δραστηριότητα της καρδιάς. Μπορεί να αποκαλύψει καταστάσεις, όπως ανωμαλίες του καρδιακού ρυθμού ή ένα προγενέστερο έμφραγμα μυοκαρδίου. Μερικοί ασθενείς φορούν μία συσκευή που καταγράφει το ηλεκτροκαρδιογράφημα  για ένα 24ωρο (Holter ρυθμού).

  •  Υπερηχοκαρδιογράφημα : Χρησιμοποιεί υπερήχους για να αξιολογήσει το μέγεθος και τη λειτουργία των κοιλοτήτων της καρδιάς, καθώς και τη δομή και τη λειτουργία των καρδιακών βαλβίδων. Το υπερηχογράφημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στη διαχρονική παρακολούθησή σας, για να διαπιστωθεί αν η λειτουργία της καρδιάς σας έχει μεταβληθεί στο πέρασμα του χρόνου.

  •  Δοκιμασία κόπωσης : Προσδιορίζει πόσο καλά λειτουργεί η καρδιά σας στη διάρκεια άσκησης. Είναι μία μέθοδος για την ανίχνευση της στεφανιαίας νόσου. Ο γιατρός θα δει πόσο καλά ανταποκρίνεται η καρδιά σας στην άσκηση, εξετάζοντας το ΗΚΓ, την αρτηριακή πίεση και τον καρδιακό σας ρυθμό καθώς βαδίζετε σε έναν τάπητα.

  •  Αιματολογικές εξετάσεις : Έλεγχος του θυρεοειδή και των ηλεκτρολυτών.

Η θεραπεία της ταχυκαρδίας εξαρτάται από την αιτία της. Αν η καρδιά σας κτυπά πολύ γρήγορα, ο γιατρός μπορεί να σας προτείνει κάποιους τρόπους για να την επιβραδύνετε, όπως να βήξετε έντονα ή να σφιχτείτε όπως στην τουαλέτα. Με τις τεχνικές αυτές επηρεάζεται το νεύρο που ελέγχει την καρδιακή σας συχνότητα.

Άλλες θεραπείες περιλαμβάνουν :
  •  Φάρμακα που ελέγχουν την καρδιακή συχνότητα.
  •  Τοποθέτηση βηματοδότη, δηλαδή μίας συσκευής που εμφυτεύεται κάτω από το δέρμα, και εκπέμπει ηλεκτρικά σήματα στην καρδιά σας ελέγχοντας την καρδιακή συχνότητα.
  •  Κατάλυση. Πρόκειται για επεμβατική μέθοδο, στη οποία ο γιατρός χρησιμοποιεί ειδικούς καθετήρες και με θερμότητα (ραδιοσυχνότητες) καταστρέφει ένα μικρό  κομμάτι της καρδιάς που εκπέμπει τα παθολογικά ηλεκτρικά σήματα.

Αν η καφεΐνη ή το κάπνισμα σας προκαλούν ταχυκαρδία, η διακοπή τους θα την αποτρέψει.

Κάθε καρδιοπάθεια μπορεί να αυξήσει της πιθανότητες ταχυκαρδίας. Οτιδήποτε συμβάλλει στη διατήρηση της υγείας της καρδιάς σας μπορεί να βοηθήσει, δηλαδή :
  •  Χάστε βάρος αν είστε υπέρβαροι.
  •  Ασκήστε για 30 λεπτά ημερησίως, τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας.
  •  Τρώτε πολλά φρούτα, λαχανικά και γαλακτοκομικά με χαμηλά λιπαρά και αποφεύγετε το πολύ κρέας και τις λιπαρές τροφές.


Γράφει : Ξενοφώντας Τσούκαλης, M.D., medlabnews.gr

Πηγή : medlabgr.blogspot.com