Δείτε το έξυπνο μαξιλάρι που μας σκουντάει όταν ροχαλίζουμε!

Ένα πρωτοποριακό μαξιλάρι δίνει τέλος στα ανήσυχα βράδια που σηκώνουν τη γειτονιά στο πόδι από το ροχαλητό.

Το μαξιλάρι ενεργοποιείται από τις δονήσεις του ροχαλητού και «σκουντά» αυτόν που ροχαλίζει ώστε να αλλάξει στάση ή να ξυπνήσει απαλά.

Το μαξιλάρι διαθέτει ενσωματωμένο μικρόφωνο που ανιχνεύει τις ηχητικές δονήσεις από το ροχαλητό. Στη συνέχεια, τροφοδοτεί με αέρα μια εσωτερική θήκη ώστε το μαξιλάρι να φουσκώσει.

Οι δημιουργοί της συσκευής πιστεύουν ότι αυτή η λειτουργία είναι αρκετή ώστε οι αεραγωγοί να λειτουργήσουν καλύτερα ή για να αλλάξουμε στάση την ώρα που κοιμόμαστε.

Η ευαισθησία του μικροφώνου προσαρμόζεται ώστε να εντοπίζει το ελαφρύ ή το έντονο ροχαλητό. Στο εσωτερικό του, το μαξιλάρι περιέχει πολυουρεθάνη. Το κάλυμμα είναι κατασκευασμένο από πολυεστέρα και μπορεί να αφαιρεθεί για να πλένεται.

Πηγή : www.onmed.gr

Μύκητες στα νύχια : Ένας δύσκολος εχθρός

Η όψη των νυχιών είναι εκτός των άλλων, καθρέφτης της γενικότερης υγείας του οργανισμού μας. Πολλές συστηματικές παθήσεις έχουν και εκδηλώσεις από τα νύχια. Αλλαγές στο χρώμα, την ανθεκτικότητα, το πάχος και γενικά την ποιότητα και όψη των νυχιών μπορεί να είναι εκδήλωση κάποιας δερματολογικής ή άλλης πάθησης.

Ένα πολύ συχνό πρόβλημα που απασχολεί άνδρες και γυναίκες είναι η προσβολή των νυχιών των ποδιών από τους μύκητες. Οι ονυχομυκητιάσεις αποτελούν το 30% των περιπτώσεων προσβολής από μύκητες στην επιφάνεια του δέρματος. Οι μύκητες διακρίνονται σε 3 γένη : τα τριχόφυτα, επιδερμόφυτα και τα μικρόσπορα.

Κλινικά υπάρχουν 4 τύποι προσβολής :

  •  Περιφερική ονυχομυκητίαση που ξεκινά με προσβολή του ελεύθερου άκρου του νυχιού και στη συνέχεια επεκτείνεται στο υπονύχιο.

  •  Λευκή επιφανειακή ονυχομυκητίαση με προσβολή της ονυχιαίας πλάκας που γίνεται λευκή και αδιαφανής.

  •  Εγγύς υπονύχια ονυχομυκητίαση που ξεκινά με προσβολή του νυχιού πλησίον του υπονυχίου (πετσάκι).

  •  Καντιντιασική ονυχομυκητίαση, όπου ο υπεύθυνος μύκητας είναι η Candida albicans και οι βλάβες των νυχιών ξεκινούν από την εγγύς πτυχή και τα πλάγια του νυχιού, ενώ μπορεί να υπάρχει και φλεγμονή με πόνο και οίδημα στο περιονύχιο. Συνήθως χωρίς θεραπεία προσβάλλεται όλο το νύχι.

Γενικά τα προσβεβλημένα από μύκητες νύχια εμφανίζουν διαταραχές στο χρώμα τους (άσπρο, πράσινο, κίτρινο, καφέ ή μαύρο), που μερικές φορές είναι ενδεικτικά του είδους του μύκητα. Επίσης τα νύχια μπορεί να εμφανίζουν πάχυνση, ευθραυστότητα ή και ονυχόλυση.

Συνήθως προσβάλλονται ένα ή δύο νύχια στο κάθε πόδι, ενώ η καθολική προσβολή των νυχιών είναι είτε ενδεικτική άλλης πάθησης (π.χ ψωρίαση, λειχήνας κ.α) είτε απαντάται σε εξαιρετικά παραμελημένες περιπτώσεις.Μερικές φορές η ονυχομυκητίαση συνυπάρχει με μυκητίαση του δέρματος των πελμάτων.

Η διάγνωση γίνεται με άμεση μικροσκόπηση και καλλιέργεια του μύκητα ξύνοντας την προσβεβλημένη περιοχή με σκοπό να απομονωθούν ρινίσματα νυχιών που να περιέχουν αρκετές υφές μυκήτων για καλλιέργεια.

Για το σκοπό αυτό δεν πρέπει στα υπό καλλιέργεια νύχια να έχουν εφαρμοστεί αντισηπτικά (π.χ Betadine) , αντιμυκητιασικές κρέμες, πούδρες, λάκες για τουλάχιστον ένα μήνα, ενώ δεν πρέπει να έχουν ληφθεί αντιμυκητιασικά χάπια για 3 μήνες προ καλλιέργειας. Επίσης τα νύχια να έχουν ξεβαφτεί τουλάχιστον 10 ημέρες προ καλλιέργειας.

Η θεραπεία σε αρχόμενες καταστάσεις μπορεί να γίνει με τοπικά αντιμυκητιασικά προιόντα, συνήθως με τη μορφή λάκας (ιμιδαζόλες,αμορολφίνη, αλληλαμίνες) αλλά ο ασθενής πρέπει με συνέπεια και επιμονή να ακολουθήσει θεραπεία για 3-6 μήνες και με ποσοστό υποτροπής έως και 50%.

Σε πιο προχωρημένες περιπτώσεις είναι απαραίτητη η λήψη αντιμυκητιασικών χαπιών με διαφορετικά δοσολογικά σχήματα, συνήθως όμως με διακεκομένη θεραπεία με ώσεις διάρκειας 6-9 μηνών. Σε ορισμένα αντιμυκητιασικά θα ήταν καλό να ελέγχεται η ηπατική λειτουργία κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Υπάρχουν 3 κατηγορίες χαπιών- ιτρακοναζόλη, τερβιναφίνη και φλουκοναζόλη- ενώ υπάρχει και παλαιάς γενιάς αντιμυκητιασικό, η γκριζεοφουλβίνη, με σπάνιες ενδείξεις.

Θα πρέπει ο δερματολόγος να λαμβάνει υπόψη σε περίπτωση παράλληλης λήψης άλλων φαρμάκων από τον ασθενή (π.χ αντιπηκτικών) τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των φαρμάκων.

Τέλος υπάρχει θεραπεία μυκήτων στο δερματολόγο με λέιζερ Nd Yag στα 1064 nm (S30 PODYLAS) και απαιτούνται 3-4 θεραπείες με μεσοδιάστημα 15 ημερών στα πάσχοντα νύχια.

Τα μέτρα που θα πρέπει να πάρει κανείς για πρόληψη των υποτροπών είναι τα εξής : η καλή υγιεινή των ποδιών με καλό στέγνωμα, αποφυγή συνθετικών καλτσών και υποδημάτων. Εάν υπάρχει δερματοφυτία πελμάτων θα πρέπει να θεραπεύεται για να μην προσβληθούν στη συνέχεια και τα νύχια.

Η αποφυγή τραυματικών πεντικιούρ και αποστείρωση των συνέργων πεντικιούρ είναι απαραίτητη. Μερικοί λανθασμένα πιστεύουν ότι σε ονυχομυκητιάσεις, εάν βγάλουν χειρουργικά το νύχι, το καινούριο θα προκύψει υγιές, κάτι που δεν ισχύει και υποβάλλονται άσκοπα σε τραυματική διαδικασία.Ο δερματολόγος είναι ο κατάλληλος ιατρός για να διαγνώσει μία υποκείμενη αιτία, αν υπάρχει, και να δώσει αποτελεσματική θεραπεία.


Γράφει : Μουσάτου Βασιλική, Δερματολόγος- Αφροδισιολόγος

Πηγή : www.iatronet.gr

Άλλαξε ο καιρός... Μάλλον για αυτό πονάω... Μύθος ή πραγματικότητα;

Όταν έρχεται ο  χειμώνας έρχεται μαζί μ´ αυτόν και ο πόνος για άτομα που υποφέρουν από αρθρίτιδα ή από κάποια άλλη νόσο του μυοσκελετικού. Μια πολύ κοινή κατάσταση  σ´ ενα φυσικοθεραπευτήριο είναι ασθενείς που παραπονιούνται  για αύξηση του πόνου κάθε φορά που βρέχει ή έχει υγρασία. Είναι απλά μια παλιά ιστορία των γιαγιάδων ή υπάρχει ιατρική εξήγηση;

Υπάρχουν κάποιοι λόγοι που σχετίζονται με την αύξηση του μυοσκελετικού πόνου με την κακοκαιρία. Ο ένας είναι η επίδραση της χαμηλής θερμοκρασίας στο αρθρικό υγρό των αρθρώσεων. Καθώς η θερμοκρασία πέφτει το ιξώδες του αρθρικού υγρού επίσης μειώνεται. Για παράδειγμα, σκεφτείτε πως το λάδι της μηχανής του αυτοκινήτου γίνεται παχύρευστο κατά τη διάρκεια του χειμώνα, επηρεάζοντας τη λίπανση του κινητήρα το ίδιο συμβαίνει και με τις αρθρώσεις. Όσο πέφτει η θερμοκρασία, τόσο μειώνεται η ροή του αρθρικού υγρού και έτσι οι ασθενείς βιώνουν το αίσθημα της δυσκαμψίας.

Ένας άλλος λόγος της αύξησης του πόνου είναι η βαρομετρική πίεση. Έρευνα στο πανεπιστήμιο του Tufts έδειξε ότι η χαμηλή ατμοσφαιρική πίεση προκαλεί διαστολή ή οίδημα στις αρθρώσεις ή στα μαλακά μόρια, προκαλώντας ερεθισμό των υποδοχέων του πόνου και αύξηση της έντασής του. Όπως εξηγεί η έρευνα, φανταστείτε ότι βάζετε ένα μπαλόνι σ´ ένα δωμάτιο ελεγχόμενης πίεσης και μειώνεται σταδιακά την πίεση. Η μείωση της πίεσης στο δωμάτιο προκαλεί διαστολή του μπαλονιού. Το ίδιο συμβαίνει και με τις αρθρώσεις και τα μαλακά μόρια όταν μειώνεται η ατμοσφαιρική πίεση. Οι αρθρώσεις και τα μαλακά μόρια διαστέλλονται και πιέζουν τους υποδοχείς του πόνου.


Επιμέλεια : Ευάγγελος Γεωργακόπουλος, Φυσιοθεραπευτής

Πηγή : www.vgeorgakopoulos.gr

Κολικοί μωρού : Συμπτώματα και αντιμετώπιση

«Κάθε απόγευμα, το μωρό κλαίει ασταμάτητα. Το έχω αλλάξει, έχει φάει, το έχω αγκαλιά, όμως είναι απαρηγόρητο. Τραβάει τα ποδαράκια του στην κοιλιά και τα εντεράκια του γουργουρίζουν. Δεν ξέρω τι να κάνω. Μήπως φταίω εγώ;»…

Να ένας λόγος που ανησυχεί τους γονείς τους πρώτους τρεις μήνες ζωής και μάλιστα σε ποσοστό 10%-20% των βρεφών. Οι κολικοί εκδηλώνονται με την εμφάνιση έντονου κλάματος διάρκειας δύο-τριών ωρών, συνήθως το απόγευμα ή αργά το βράδυ, τραβήγματος των ποδιών στην κοιλιά, γουργουρίσματος και ερυθρότητας του προσώπου. Ξεκινούν συνήθως μετά τις 15 ημέρες ζωής και σταματούν απότομα, συνήθως στους 3 μήνες.
Για τη διάγνωσή τους χρησιμοποιούμε τον «κανόνα των τριών», σύμφωνα με τον οποίο το μωρό πρέπει να κλαίει χωρίς άλλο λόγο για πάνω από τρεις ώρες τη μέρα, για περισσότερο από τρεις μέρες την εβδομάδα και μέχρι την ηλικία των τριών μηνών. Παρά την παρουσία των κολικών, τα βρέφη είναι υγιέστατα και η ψυχοκινητική και σωματική ανάπτυξη τους φυσιολογική.

Η αντιμετώπιση

Για την αιτία των κολικών ενοχοποιούνται πολλοί παράγοντες, καμία όμως θεωρία δεν έχει αποδειχτεί με βεβαιότητα. Σημαντικοί επιβαρυντικοί παράγοντες φαίνεται πως είναι η υπερσίτιση του βρέφους και η κατάποση μεγάλης ποσότητας αέρα κατά τη διάρκεια του γεύματος, η ανωριμότητα του πεπτικού μηχανισμού του γαστρεντερικού συστήματος, που οδηγεί σε αυξημένη κινητικότητα του εντέρου, και η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Επίσης ενοχοποιείται το κάπνισμα στο σπίτι, η κατανάλωση από τη θηλάζουσα μητέρα καφέ, σοκολάτας, μυρωδικών, λαχανικών και οσπρίων.

Έτσι, λοιπόν, συνιστάται να μην… παραταΐζετε το βρέφος. Είναι καλό να μεσολαβούν διαστήματα τουλάχιστον 2-2,5 ωρών ανάμεσα στα γεύματα. Φροντίστε όσο γίνεται να περιοριστεί η κατάποση αέρα. Κρατήστε το μωρό σας μπρούμυτα πάνω στα πόδια σας και χαϊδέψτε το στην πλάτη. Φροντίστε να βρίσκεται σε ήρεμο περιβάλλον, δροσερό, χωρίς έντονο φωτισμό. Μερικά μωρά παρηγορούνται με απαλή μουσική ή διάφορους συνεχείς θορύβους. Το χαμομήλι, το τίλιο και το γλυκάνισο φαίνεται να ανακουφίζουν λίγο τα συμπτώματα. Η βόλτα με το καρότσι ή με το αυτοκίνητο το κάνουν συχνά να ξεχαστεί. Αποφύγετε να το δίνετε ο ένας γονιός στον άλλο, περιορίστε την ένταση και μη φωνάζετε. Είναι σίγουρο ότι το μωρό θα προσπαθήσει να ξεπεράσει την ένταση της φωνής σας! Να θυμάστε πάντα πως το βρέφος έρχεται σε έναν κόσμο για τον οποίο δεν έχει καμία εμπειρία.

Το "μυστικό"

Η πρώτη «περιουσία» του βρέφους είναι το σώμα του με τις ποικίλες λειτουργίες, τόσο τις σπλαχνικές που συντηρούν τη ζωή, όσο και τις αισθητικοκινητικές, με τις οποίες έρχεται σε επαφή με τον εξωτερικό κόσμο. Το βρέφος θέλει να εκφραστεί και να επικοινωνήσει. Έτσι, οι σωματικές του ανάγκες, οι φωνές ή τα χαμόγελα και οι κινήσεις του αποτελούν γέφυρες με τις οποίες συναντά τον υπόλοιπο κόσμο στο πρόσωπο εκείνου που το φροντίζει. Σε αυτό το ταξίδι της ανατολής του προσώπου του παιδιού σας, περιλαμβάνονται τόσο οι καλές όσο και οι δύσκολες ή οι κακές στιγμές του. Ωστόσο, ο χαρακτηρισμός «δύσκολες ή κακές» εκπροσωπεί τις ανάγκες του ενήλικα και όχι την πραγματικότητα τη δική του.
Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται, λοιπόν, βεβαιωθείτε πρώτα ότι το κλάμα του μωρού σας δεν οφείλεται σε παθολογική αιτία και μετά προσπαθήστε να χαλαρώσετε, να το αγκαλιάσετε, να το παρηγορήσετε. Αγάπη, αγάπη, αγάπη είναι το Α και το Ω της ζωής.


Γράφει : Ευθυμία Στεφανίδου, Παιδίατρος - Νεογνολόγος, Αναπλ. Διευθύντρια ΜΕΝΝ ΛΗΤΩ

Πηγή : www.iatronet.gr

Καρκίνος στομάχου : Συμπτώματα, στάδια και θεραπεία

Κάθε χρόνο στην Ελλάδα παρουσιάζονται περίπου 1500 περιστατικά νέων ασθενών με καρκίνο στο στομάχι (στοιχεία 2102) και ο αριθμός τείνει συνεχώς να ανεβαίνει. Ποιοι είναι όμως οι άνθρωποι εκείνοι που έχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν από καρκίνο του στομάχου και τι πρέπει να κάνουν για να προφυλαχθούνε;

Στατιστικά στοιχεία

Ο καρκίνος του στομάχου ή γαστρικός καρκίνος όπως αλλιώς λέγεται, είναι σχετικά σπάνιος στη χώρα μας και αποτελεί τον 11ο σε συχνότητα καρκίνο.
Κάθε χρόνο στην Ελλάδα παρουσιάζονται περίπου 1.500 περιστατικά νέων ασθενών με καρκίνο στο στομάχι (Διεθνής Διεύθυνση Έρευνας για τον Καρκίνο – Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας – 2012) με μεγαλύτερη αναλογία στους άντρες έναντι των γυναικών (60/40).

Ο πιο συχνός τύπος καρκίνου του στομάχου είναι το αδενοκαρκίνωμα, ενώ με πολύ μικρότερη συχνότητα αναπτύσσονται και άλλες μορφές καρκίνου όπως το λέμφωμα του στομάχου, οι στρωματικοί όγκοι, τα καρκινοειδή κλπ.

Αίτια

Ο καρκίνος του στομάχου σχετίζεται πάρα πολύ με το κάπνισμα και την κατάχρηση αλκοόλ. Υπάρχουν και πολλά άλλα αίτια βέβαια, αλλά αναφέρουμε μερικά ενδεικτικά :

•  Το φύλο. Οι άνδρες κινδυνεύουν περισσότερο από τις γυναίκες

•  Η κληρονομικότητα. Οι συγγενείς ασθενών με καρκίνο στο στομάχι, έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν και οι ίδιοι

•  Η ομάδα αίματος. Έχει ανακαλυφθεί ότι τα άτομα με Α Ομάδα αίματος έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για καρκίνο στο στομάχι

•  Η ηλικία. Ο καρκίνος αυτός, αναπτύσσεται περισσότερο σε ηλικιωμένα άτομα

•  Η δίαιτα. Η κατανάλωση καπνιστών και παστών τροφίμων, όπως και οι συντηρημένες τροφές αυξάνουν τον κίνδυνο για γαστρικό καρκίνο, ενώ τα πολλά φρούτα και λαχανικά στη δίαιτά μας τον μειώνουν

•  Η λοίμωξη από Ελικοβακτηρίδιο του Πυλωρού, η οποία μένει χωρίς θεραπεία για χρόνια, φαίνεται ότι προδιαθέτει στην ανάπτυξη συγκεκριμένων τύπων καρκίνου στο στομάχι

•  Επίσης, κίνδυνο διατρέχουν όσοι άνθρωποι ασχολούνται επαγγελματικά και έρχονται σε επαφή με εντομοκτόνα και φυτοφάρμακα, με χρώματα και βαφές , με προϊόντα νικελίου, αμίαντο κλπ.

Συμπτώματα

Ποια είναι όμως τα πιο συχνά συμπτώματα που σχετίζονται με τον καρκίνο του στομάχου και θα πρέπει να μας θορυβήσουν και να μας κάνουν να επισκεφθούμε τον ειδικό ιατρό;

Στα αρχικά στάδια τα συμπτώματα του καρκίνου στο στομάχι είναι άτυπα και πολλές φορές μοιάζουν με τα συμπτώματα του έλκους. Αυτά είναι :

•  Εύκολη δυσπεψία και βάρος
•  Ανορεξία
•  Ναυτία
•  Κάψιμο πίσω από το στέρνο
•  Απέχθεια στο κρέας
•  Κακοσμία του στόματος

Ενώ σε πιο προχωρημένες καταστάσεις μπορεί να προστεθούν :

•  Δυσφαγία
•  Έμετοι με πρόσμειξη αίματος
•  Έντονος πόνος στο στομάχι
•  Απώλεια βάρους
•  Αιμορραγία η οποία εκδηλώνεται με αποβολή μαύρων κοπράνων (μέλαινα κένωση)
•  Έντονη αδυναμία λόγω αναιμίας από τη χρόνια απώλεια αίματος, η οποία μπορεί να μην είναι και εμφανής.

Τα συμπτώματα αυτά δεν σημαίνουν βέβαια ότι υπάρχει καρκίνος στο στομάχι και πολλές φορές οφείλονται σε άλλες παθολογικές καταστάσεις που δεν είναι καρκίνος.

Οι καταστάσεις αυτές μπορεί να είναι όμως εξίσου επικίνδυνες για την υγεία μας και θα πρέπει έτσι ή αλλιώς να μας οδηγήσουν να επισκεφθούμε έναν ειδικό ιατρό.

Πρόληψη

Πώς προλαμβάνουμε όμως τον καρκίνο του στομάχου;
Η πρόληψη στο θέμα του καρκίνου του στομάχου, αφορά τους ανθρώπους που δεν έχουν συμπτώματα ή έχουν πολύ ήπια και άτυπη συμπτωματολογία.

Η βασική προληπτική εξέταση στις περιπτώσεις αυτές είναι η γαστροσκόπηση.
Κατά τη γαστροσκόπηση γίνεται έλεγχος με μικροκάμερα του εσωτερικού του στομαχιού και του οισοφάγου. Είναι εξέταση που διαρκεί 15 λεπτά, γίνεται με ήπια μέθη και είναι τελείως ανώδυνη, ενώ ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει άμεσα στο σπίτι του.

Ποιοι είναι όμως εκείνοι οι ασθενείς που θα πρέπει να υποβάλλονται σε προληπτική γαστροσκόπηση και από ποια ηλικία και μετά;

Σε χώρες όπως η δική μας και άλλες χώρες του Δυτικού κόσμου, που η επίπτωση του καρκίνου του στομάχου είναι σχετικά μικρή, δεν υπάρχουν σαφείς οδηγίες πρόληψης για το πότε πρέπει να αρχίζει κανείς τον προληπτικό έλεγχο με γαστροκόπηση. Το αντίθετο συμβαίνει σε χώρες με πολύ μεγάλη συχνότητα αυτού του καρκίνου όπως η Ιαπωνία και άλλες Ασιατικές περιοχές.

Όπως και να έχει όμως, καλό είναι κάθε άνθρωπος που έχει επιβαρυντικούς παράγοντες κινδύνου όπως αυτούς που αναπτύξαμε παραπάνω, όπως και κάθε άνθρωπος που είναι άνω των 50 ετών, καθώς και οποιοσδήποτε έχει κάποιο επίμονο σχετικό σύμπτωμα, έστω και ήπιο, θα πρέπει να επισκέπτεται τον ειδικό ιατρό, ο οποίος αφού πάρει ένα λεπτομερές ιστορικό και τον εξετάσει, θα καθορίσει αν πρέπει να υποβληθεί σε προληπτική γαστροσκόπηση ή κάποια άλλη εξέταση.

Διάγνωση και σταδιοποίηση

Η πιο συνήθης εξέταση που τεκμηριώνει τον καρκίνο στο στομάχι είναι όπως προαναφέραμε η γαστροσκόπηση. Με τη γαστροσκόπηση λαμβάνεται ένα μικρό κομάτι ιστού από την ύποπτη περιοχή του εσωτερικού του στομάχου και στέλνεται για ιστολογική εξέταση ή βιοψία όπως λέμε.

Η βιοψία αποδεικνύει αν η βλάβη που ανακαλύψαμε είναι κακοήθης, ενώ τις περισσότερες φορές μπορεί να μας καθορίσει και τον τύπο του καρκίνου.

Ακολουθούν μετά μία σειρά άλλων εξετάσεων οι οποίες μας καθορίζουν την προεγχειρητική σταδιοποίηση του καρκίνου όπως λέμε.

Αυτές είναι ακτινολογικές εξετάσεις, όπως :
•  Αξονική τομογραφία (CT – Computed Tomography)
•  PET (Positron Emission Tomography)
•  Μαγνητική τομογραφία (MRI – Magnetic Resonance Imaging)
•  Ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα (EUS – Endoscopic UltraSound)
•  Διάβαση οισοφάγου – στομάχου με βάριο

Και αιματολογικές εξετάσεις όπως :
•  Γενική εξέταση αίματος
•  Μέτρηση καρκινικών δεικτών όπως CEA, CA19-9, CA72.4, Cytokeratines (cyfra 21.1, TPA, TPS), β-HCG

Οι ακτινολογικές εξετάσεις καθορίζουν την έκταση της νόσου, πόσο δηλαδή έχει προχωρήσει και επεκταθεί ο καρκίνος, ή αλλιώς καθορίζουν όπως λέμε τη σταδιοποίηση της νόσου.

Οι καρκινικοί δείκτες, χρησιμοποιούνται και ως προγνωστικοί παράγοντες, αλλά κυρίως μας βοηθούν στην παρακολούθηση του ασθενούς μετά τη χειρουργική επέμβαση. Οι καρκινικοί δείκτες, στις περιπτώσεις εκείνες που είναι αυξημένοι, μας προειδοποιούν έγκαιρα για πιθανή υποτροπή και επανεμφάνιση του καρκίνου.

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι καρκινικοί δείκτες δεν αυξάνουν πάντα στον καρκίνο, άρα και όταν βγαίνουν φυσιολογικοί, δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε.

Η τελική σταδιοποίηση γίνεται βέβαια μετά τη χειρουργική επέμβαση που συνήθως ακολουθεί, οπότε τα προεγχειρητικά ευρήματα συμπληρώνονται με την εικόνα που συναντά ο χειρουργός κατά τη διάρκεια του χειρουργείου και με το αποτέλεσμα της ιστολογικής εξέτασης μετά την ριζική αφαίρεση του καρκίνου.

Πώς ακριβώς σταδιοποιείται ο καρκίνος του στομάχου;

Τα στάδια του καρκίνου του στομάχου είναι βασικά 5 με κάποιες υποδιαιρέσεις το καθένα από αυτά. Λόγω του πολύπλοκου τρόπου με τον οποίο υπολογίζονται θα αναφερθούμε επιγραμματικά.

Στάδιο 0
Όταν τα καρκινικά κύτταρα βρίσκονται τελείως επιφανειακά στην εσωτερική επιφάνεια του στομαχιού. Αυτό το στάδιο ονομάζεται και καρκίνωμα in situ.

Στάδιο I, II και III
Τα τρία αυτά στάδια καθορίζονται από το πόσο βαθειά στο τοίχωμα του στομάχου έχει εισχωρήσει ο καρκίνος, αλλά και από τον αριθμό των λεμφαδένων γύρω από το στομάχι που έχει επεκταθεί.

Στάδιο IV
Είναι το στάδιο στο οποίο έχουμε επέκταση ή μετάσταση του καρκίνου σε άλλα όργανα κοντά η πιο μακρυά από την αρχική εντόπιση του καρκίνου.

Αντιμετώπιση και θεραπεία

Ανάλογα με το στάδιο στο οποίο βρίσκεται κάθε ασθενής που έχει βρεθεί να πάσχει από καρκίνο του στομάχου, αποφασίζεται και το είδος της αντιμετώπισης και θεραπείας.

Η αντιμετώπιση πρέπει να γίνεται από ομάδα εξειδικευμένων ιατρών, οι οποίοι αποτελούν την ογκολογική ομάδα και συνεργάζονται αρμονικά για να δώσουν τον καλύτερο και πληρέστερο συνδυασμό θεραπείας στον κάθε ένα ασθενή ξεχωριστά.

Το ογκολογικό συμβούλιο που συνήθως αποτελείται από τον ογκολόγο χειρουργό, τον παθολόγο ογκολόγο και τον ακτινοθεραπευτή οι οποίοι πλαισιώνονται και από άλλες συναφείς ειδικότητες επιστημόνων (παθολογοανατόμος, ακτινολόγος, μοριακός βιολόγος και γενετιστής κλπ) συνεδριάζει σε τακτά χρονικά διαστήματα, συζητάει και αποφασίζει την καταλληλότερη στρατηγική που θα ακολουθηθεί σε όλες τις φάσεις θεραπείας και παρακολούθησης (follow up).

Η χειρουργική αντιμετώπιση συνήθως προηγείται όλων των άλλων. Οι επεμβάσεις που γίνονται μπορεί να είναι :

•  Η ενδοσκοπική βλεννογονεκτομή. Αφορά πολύ αρχικά στάδια μη διηθητικού (in situ) καρκίνου του στομάχου
•  Η μερική γαστρεκτομή και
•  Η ολική γαστρεκτομή

Η πρώτη είναι επέμβαση που γίνεται με γαστροσκόπηση και ο ασθενής συνήθως εξέρχεται από το Νοσοκομείο την ίδια μέρα, ενώ οι δύο τελευταίες είναι επεμβάσεις που γίνονται πλέον με την μέθοδο της ρομποτικής χειρουργικής και χρειάζονται 3-5 ημέρες νοσηλείας στο Νοσοκομείο.

Η χημειοθεραπευτική και η ακτινοθεραπευτική αντιμετώπιση συνήθως ακολουθεί και στόχο έχει να προλάβει τη διασπορά καρκινικών κυττάρων σε άλλα σημεία του σώματος τα οποία ενδεχομένως να έφυγαν από το στομάχι πριν τη χειρουργική αφαίρεση του καρκίνου.

Άλλες μέθοδοι που έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα είναι:

•  Η αναστολή της καρκινικής αγγειογένεσης (ειδικά μονοκλωνικά αντισώματα –αντιαγγειογενετικοί παράγοντες π.χ. το Bevacizumab, καταπολεμούν την ανάπτυξη των αγγείων του όγκου, ο οποίος καταστρέφεται καθώς δεν μπορεί να αιματωθεί)
•  Η γονιδιακή θεραπεία (μεταφορά και επιδιόρθωση παθολογικών γονιδίων στα καρκινικά κύτταρα, στόχευση και αδρανοποίηση ειδικών γονιδίων των καρκινικών κυττάρων κλπ)
•  Η ανοσοθεραπεία (χρήση ιντερφερόνης, ιντερλευκινών, μονοκλωνικών αντισωμάτων, αντικαρκινικών εμβολίων που τροποποιούν και ενισχύουν την ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού ενάντια στα καρκινικά κύτταρα).

Έτσι ολοκληρώνεται η θεραπεία και ο ασθενής μπαίνει στο στάδιο της παρακολούθησης ή όπως λέμε στην περίοδο του follow up.

Παρακολούθηση – FOLLOW UP

Μετά την ολοκλήρωση των θεραπευτικών χειρισμών, ο ασθενής εισέρχεται στην περίοδο παρακολούθησης.

Στο στάδιο αυτό η ογκολογική ομάδα παρακολουθεί ανά τακτά χρονικά διαστήματα και με ειδικές διαγνωστικές εξετάσεις τον ασθενή, ώστε να αποκλείσει το ενδεχόμενο επανεμφάνισης του καρκίνου ή σε περίπτωση που αυτός εμφανιστεί ξανά, να είναι σε τέτοιο αρχικό σημείο ώστε να μπορεί να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά και να εκριζωθεί πριν δημιουργήσει πρόβλημα.

Όσο ο χρόνος αυτός προχωρεί, οι πιθανότητες του ασθενούς να επιτύχει την πλήρη ίαση αυξάνονται.
Οι πιθανότητες πλήρους ίασης αυξάνονται επίσης όσο πιο έγκαιρα διαγνωστεί το πρόβλημα.

Τα μέσα πλέον υπάρχουν. Η ιατρική τεχνολογία εξελίσσεται με ιλιγγιώδη ρυθμό. Και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οφείλουμε να την χρησιμοποιούμε, να επενδύουμε στην πρόληψη και να σώζουμε πραγματικά ζωές.


Γράφει : Γλεντής Παναγιώτης, Ειδικός Χειρουργός MD, PhD, ISS

Πηγή : www.iatronet.gr

Γιατί Ματώνει η Μύτη του;

Η αιμορραγία της μύτης στα μικρά παιδιά είναι αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο, ιδιαίτερα το καλοκαίρι που οι θερμοκρασίες είναι υψηλές και οι σωματικές δραστηριότητες πιο έντονες. Αν και τις περισσότερες φορές τα αίτια είναι αθώα και ο τρόπος αντιμετώπισης απλός, η θέα του αίματος προκαλεί φόβο στα παιδιά και ανησυχία στους γονείς.

Η ρινορραγία ή επίσταξη συμβαίνει όταν κάποιο από τα μικρά αγγεία του τμήματος του βλεννογόνου της μύτης τραυματίζεται. Οι ρινορραγίες ταξινομούνται σε πρόσθιες και οπίσθιες, ανάλογα με την περιοχή της ρινικής κοιλότητα που βρίσκονται τα αγγεία που αιμορραγούν. Οι πρόσθιες ρινορραγίες, που αποτελούν και το 90 με 95% των περιπτώσεων, είναι πολύ συχνές στις μικρές ηλικίες και συνήθως δεν υποκρύπτουν κάποιο σοβαρό νόσημα και τις περισσότερες φορές μπορούν να αντιμετωπισθούν χωρίς τη βοήθεια γιατρού. Γενικότερα, η αιμορραγία της μύτης είναι μία εξαιρετικά συχνή κατάσταση καθώς υπολογίζεται ότι το 10 με 12% των ανθρώπων έχουν ένα επεισόδιο επίσταξης στην διάρκεια της ζωής τους.

Χρήσιμες Συμβουλές

Aν λοιπόν «ανοίξει» η μύτη του μικρού σας, μείνετε ψύχραιμοι, καθησυχάστε το παιδί και ακολουθήστε τις παρακάτω χρήσιμες συμβουλές :

  • Βάλτε το παιδί να καθίσει με το κεφάλι σκυμμένο προς τα μπρος ώστε το αίμα να φεύγει προς τα έξω από τα ρουθούνια και όχι να πηγαίνει πίσω προς το φάρυγγα.

  • Πείτε στο παιδί να φυσήξει τη μύτη του για να απομακρυνθούν τυχόν πήγματα αίματος.

  • Πιέστε με τον αντίχειρα και το δείκτη του χεριού σας το μαλακό τμήμα της μύτης, ασκώντας σταθερή πίεση για 5 λεπτά συνεχώς. Αν η ρινορραγία δεν σταματήσει στα επόμενα 10 λεπτά, επαναλάβετε την πίεση για ακόμη 10 λεπτά.

  • Αν η αιμορραγία συνεχίζεται βάλτε ένα κομμάτι βαμβάκι βρεγμένο με οξυζενέ στο ρουθούνι που αιμορραγεί και συνεχίστε να πιέζετε για άλλα 5 λεπτά.

  • Επίσης η εφαρμογή κρύων επιθεμάτων στη βάση της μύτης του παιδιού μπορεί να βοηθήσει στο να σταματήσει η αιμορραγία

  • Μια καλή ιδέα είναι να αποσπάσετε την προσοχή του παιδιού με μια ταινία ή λέγοντάς του μια ιστορία.

  • Αν το παιδί είναι αρκετά μεγάλο, μάθετέ το να πιέζει μόνο του τη μύτη του

  • Όταν σταματήσει η ρινορραγία, το παιδί δεν πρέπει να σκύβει, να παίξει έντονα ή να ασκηθεί για μία – δύο ώρες.

  • Επίσης δεν πρέπει να πειράζει, να σκαλίζει ή να φυσάει έντονα τη μύτη του για μία – δύο μέρες.

  • Τέλος πρέπει να αποφεύγεται η παραμονή του παιδιού στον ήλιο και σε πολύ θερμό και κλειστό χώρο ( π.χ. μπάνιο γεμάτο ατμούς )

Μη βάζετε το παιδί να ξαπλώσει ή να έχει το κεφάλι του προς τα πίσω γιατί έτσι θα καταπιεί το αίμα με αποτέλεσμα να προκληθεί ναυτία, εμετός ή ακόμα και διάρροια. 

Που Οφείλεται;

Τα αίτια μιας παιδικής ρινορραγίας είναι σχεδόν πάντα τοπικά και αθώα και συνήθως οφείλονται σε :

  • Τραυματισμό της μύτης είτε από εξωγενείς παράγοντες είτε από ξύσιμο με τα δάκτυλα

  • Ρινίτιδες ή ισχυρό «φύσημα»

  • Έλλειψη υγρασίας του αέρα που προκαλεί ξήρανση του βλεννογόνου της μύτης

  • Απότομη μεταβολή θερμοκρασίας

  • Υψηλό πυρετό

Πότε Να Πάω στο Γιατρό;

Ένα παιδί με ρινορραγία θα πρέπει να εξεταστεί από γιατρό :

  • Σε περίπτωση που η ρινορραγία έχει προκληθεί από τραυματισμό προκειμένου να αποκλεισθεί η πιθανότητα κατάγματος, η ύπαρξη ξένου σώματος στη μύτη ή η εσωτερική αιμορραγία

  • Αν παθαίνει συχνά ρινορραγίες και ιδιαίτερα αν διαρκούν για περισσότερο από 15 λεπτά ή εμφανίζει αιμορραγία και από κάποια άλλη περιοχή όπως τα ούλα ή τα αφτιά.

  • Αν έχει δυσχέρεια της ρινικής αναπνοής

Προληπτικά

  • Φροντίζετε να έχετε πάντα κομμένα τα νύχια του παιδιού ώστε όταν ξύνει τη μύτη του να αποφεύγεται ο πιθανός τραυματισμός των αγγείων.

  • Αν η μύτη του παιδιού σας ματώνει συχνά μπορείτε να αλείβετε το εσωτερικό της με μια βαζελινούχο αλοιφή ώστε να διατηρείται η υγρασία και να προστατεύεται η ξήρανση του βλεννογόνου της μύτης που αποτελεί μια βασική αιτία επίσταξης

  • Αποφύγετε να βρίσκεται το παιδί σε χώρο που καπνίζουν ή που υπάρχει έντονος κλιματισμός καθώς η ξηρότητα και η κακή ποιότητα του εισπνεόμενου αέρα προδιαθέτει τη σε  ρινορραγία.

  • Επίσης τέλος , καλό είναι όταν το παιδί φτερνίζεται να ανοίγει το στόμα του  καθώς με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται η άσκηση υψηλών πιέσεων στα αγγεία της μύτης.

Γράφει : Ειρήνη Λεντάρη, Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος, Φωνίατρος

9 τροφές που βελτιώνουν το μεταβολισμό σας

Ο μεταβολισμός σας ‘κυβερνάται’ σε ένα βαθμό από γενετικούς παράγοντες, αλλά μπορεί να επιθυμείτε να τον ενισχύσετε με φυσικό τρόπο, τρώγοντας σωστά. Επιλέξτε τις ακόλουθες 9 τροφές για να αυξήσετε τη δύναμη του οργανισμού σας να καίει λίπος :

Ασπράδι αυγού
Το ασπράδι των αυγών είναι πλούσιο σε αμινοξέα, που βοηθούν το μεταβολισμό, δήλωσε ο διατροφολόγος David Grotto.Τα αυγά επίσης περιέχουν πρωτεΐνες και βιταμίνη D.

Άπαχο κρέας
Το άπαχο κρέας είναι γεμάτο σίδηρο. Έλλειψη του μετάλλου, μπορούν να επιβραδύνουν το μεταβολισμό. Να καταναλώνετε 3 έως 4 μερίδες τροφές πλούσιες σε σίδηρο, όπως το κοτόπουλο ή τα ενισχυμένα δημητριακά.

Νερό
Αν είστε ακόμα και λίγο αφυδατωμένος, ο μεταβολισμός σας μπορεί να επιβραδύνεται, δήλωσε ο Dr. Scott Isaacs, του Emory University School of Medicine. Tip: Να πίνετε κρύο νερό που ωθεί τον οργανισμό σας να καίει περισσότερες θερμίδες για να το ζεστάνει.

Πιπεριές τσίλι
Οι πιπεριές τσίλι περιέχουν καψαϊκίνη, χημική ουσία που μπορεί να ωθήσει τον μεταβολισμό σας σε υψηλότερη ταχύτητα, δήλωσε ο Isaacs και προτείνει μια κουταλιά κομμένες πιπεριές στο γεύμα σας μια φορά την ημέρα. ΟΙ πιπεριές τσίλι είναι επίσης πηγή βιταμίνης C.
Καφές

Έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Physiology & Behavior ανακάλυψε ότι ο μέσος μεταβολικός ρυθμός ανθρώπων που κατανάλωναν καφέ με καφεΐνη ήταν 16% υψηλότερος από όσους κατανάλωναν ντεκαφεΪνέ.

Πράσινο τσάι
Το πράσινο τσάι περιέχει φυτική ουσία που ονομάζεται EGCG, η οποία προάγει το κάψιμο του λίπους, σύμφωνα με έρευνα.

Γάλα
Έρευνες που πραγματοποιήθηκαν από τον Michael Zemel, πρώην διευθυντή του Ινστιτούτου Διατροφολογίας του πανεπιστημίου του Τεννεσσί, υποδεικνύουν ότι η κατανάλωση ασβεστίου μπορεί ενδεχομένως να βοηθήσει τον οργανισμό να μεταβολίσει το λίπος πιο αποτελεσματικά.

Ολική άλεση
Τα προϊόντα ολικής αλέσεως βοηθούν τον οργανισμό σας να κάψει περισσότερο λίπος, επειδή χρειάζεται επιπλέον προσπάθεια να διασπαστούν σε σχέση με τα κατεργασμένα δημητριακά, όπως λευκό ψωμί και ζυμαρικά. Τα προϊόντα ολικής αλέσεως που είναι πλούσια σε ίνες, όπως το καστανό ρύζι και η βρώμη είναι καλές επιλογές.

Φακές
Περίπου το 20% των γυναικών έχουν έλλειψη σιδήρου, που είναι κακό νέο για την περίμετρο της μέσης σας. Ο οργανισμός σας δεν μπορεί να δράσει τόσο αποτελεσματικά για να κάψει θερμίδες αν έχει έλλειψη αυτού που χρειάζεται για να δράση σωστά. Ένα φλιτζάνι φακές δίνει το 35% των καθημερινών αναγκών σε σίδηρο.

 Επιμέλεια: Εύη Ψωμιάδου

Πηγή : www.iatronet.gr