Γυναικείος οργασμός : Μύθοι και πραγματικότητα

Ο οργασμός αναμφίβολα είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο της γυναικείας σεξουαλικότητας. Διαχρονικά, αποτελεί το βασικό προβληματισμό, τόσο των ειδικών θεραπευτών, όσο και των αντίστοιχων ερευνητών που επιχειρούν να κατανοήσουν τους βιολογικούς και ψυχικούς μηχανισμούς που τον διέπουν.

Θα μπορούσε να περιγράψει κανείς το γυναικείο οργασμό ως ένα πολύπλοκο σύστημα πολυπαραγοντικών δεδομένων, που οι μύθοι και οι αντιλήψεις, τον μπερδεύουν ακόμη περισσότερο. Η σημαντικότητά του, αναγκάζει τη γυναίκα να καθηλώνεται αγχωτικά στην αναζήτησή του, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις να παγιδεύεται μοιραία, όταν πιστεύει ότι όλη της η σεξουαλική συμπεριφορά είναι η οργασμική της κορύφωση.

Ποια είναι τα στάδια της σεξουαλικής πράξης;

Η σεξουαλική πράξη αποτελείται από τέσσερα στάδια. Το πρώτο είναι το στάδιο της επιθυμίας, όπου έχουμε την αφύπνιση των ψυχικών και σωματικών αισθήσεων. Ακολουθεί η φάση της διέγερσης, όπου πραγματοποιείται η σωματική προετοιμασία και κυρίως η κολπική εφύγρανση.

Η επόμενη φάση είναι αυτή του οργασμού, όπου έχουμε την οργασμική κορύφωση, και τη φάση της χαλάρωσης (ηρεμίας), που τόσο ψυχικά όσο και σωματικά η γυναίκα επανέρχεται στην αρχική της εικόνα προ της σεξουαλικής της εμπλοκής.

Η γυναίκα, από τη φάση της επιθυμίας, με την εγκεφαλική της ενεργοποίηση αφυπνίζει τους μηχανισμούς στο σώμα της και στα γεννητικά της όργανα, απαντώντας στα ερεθίσματα που αυξάνονται στη φάση της σεξουαλικής διέγερσης, δεύτερη φάση του σεξουαλικού κύκλου, προετοιμάζοντας τον κόλπο της με αντίστοιχη λίπανση και εφύγρανση για να φτάσει στη σεξουαλική πράξη της πεϊκής εισχώρησης.

Ο οργασμός, φαίνεται να ξεκινάει από το οργασμικό οροπέδιο (πλατό), που είναι η συνέχεια της σεξουαλικής διέγερσης της γυναίκας, προκειμένου να επέλθει η ολοκλήρωση της εφύγρανσης του κόλπου, η τάση της διόγκωσης των έξω γεννητικών οργάνων και κυρίως του αιδοίου.

Ο κόλπος στα δύο εσωτερικά τριτημόρια διαστέλλεται και φουσκώνει, ενώ το εξωτερικό τριτημόριο διατηρεί την ελαστικότητά του. Όσο προχωρεί αυτή η φάση, τόσο ο μυϊκός τόνος αυξάνεται, τα εσωτερικά δύο τριτημόρια του κόλπου διαστέλλονται περισσότερο και ο κόλπος αλλάζει χρωματισμό.

Στη συνέχεια, μέσα από το παρασυμπαθητικό σύστημα, δημιουργούνται οι συγκινησιακές αντιδράσεις και η γυναίκα βιώνει τη στιγμή της πλήρους οργασμικής έξαρσης. Τότε, παρατηρείται αύξηση της καρδιακής συχνότητας στο διπλάσιο, πλήρης διόγκωση των μικρών και των μεγάλων χειλέων του αιδοίου, αύξηση του μυϊκού τόνου του περινέου και του πρωκτού και μεταβολή του χρώματος του κόλπου σε έντονο ερυθρό ή κυανέρυθρο.

Μετά τη φάση του οργασμού επέρχεται η φάση της αποκατάστασης, όπου ο οργανισμός επιστρέφει σταδιακά στην αρχική του κατάσταση. Η αποκατάσταση αυτή γίνεται αργότερα στην γυναίκα από ότι στον άνδρα και είναι πιθανό να εξακολουθούν να υπάρχουν συναισθήματα ευχαρίστησης και στη φάση αυτή.

Ποια είναι η σημασία του οργασμού στην σεξουαλική ζωή της γυναίκας; Μια γυναίκα πρέπει πάντα να έχει οργασμό;

Αναμφίβολα , η οργασμική κορύφωση για τη γυναίκα αποτελεί το επισφράγισμα της ηδονής και σηματοδοτεί το υψηλότερο σημείο της απόλαυσης κατά την σεξουαλική επαφή. Ωστόσο, ο οργασμός δεν είναι καθοριστικός και για την καλή σεξουαλική της ζωή.

Η απόλαυση της ερωτικής επαφής, η ψυχική και συναισθηματική συμμετοχή με τον ερωτικό της σύντροφο, αποτελούν σημαντικά στοιχεία στην ποιότητα της σεξουαλικής της έκφρασης. Με άλλα λόγια , αν μια γυναίκα δεν φτάσει στον οργασμό δεν σημαίνει ότι δεν απόλαυσε την σεξουαλική επαφή.

Αναμφίβολα πρέπει να συνεκτιμηθεί ο τρόπος που η ίδια βιώνει τη σεξουαλικότητά της, μέσα από τις εγγραφές και εμπειρίες της ζωής της, την αυτοεκτίμηση καθώς επίσης και την καλή εσωτερική ψυχική έκφραση για την εικόνα του σώματος.

Αυτό, διότι μέσα από τις κοινωνικές εγγραφές και μέσα από τον ρόλο που της αποδίδεται σαν αντικείμενο πόθου και πρωταγωνίστρια των σεξουαλικών φαντασιώσεων του άνδρα εραστή της, οδηγείται συχνά σε ένα άγχος αυτοπαρατήρησης που την αναγκάζει, πολλές φορές, να μη συμμετέχει πρωταγωνιστικά στη σεξουαλική διαδικασία, υποδυόμενη ρόλους ψεύτικου σεξουαλικού ερεθισμού.

Είναι σημαντικό και για τους δύο να γνωρίζουν, ότι μια γυναίκα που δεν έχει οργασμό σε κάθε σεξουαλική επαφή, δεν είναι απαραίτητα ψυχρή ή δυσλειτουργική.

Ποιες είναι οι διαταραχές του οργασμού;

Οι διαταραχές του οργασμού χαρακτηρίζονται από την αδυναμία της γυναίκας να βιώσει την πλήρη ψυχοσωματική συμμετοχή και την αντίστοιχη ψυχική ηδονιστική έκφραση, κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης, αλλά και εκτός αυτής, όταν η ίδια δηλώνει αδυναμία κορύφωσης και στην επίμονη προσπάθεια ερεθισμού της κλειτορίδας.

Η διαταραχή του οργασμού φαίνεται να σχετίζεται με την κλειτοριδική ή κολπική αίσθηση κορύφωσης, που σε ορισμένες γυναίκες οι διαφορές είναι μεγάλες και χαρακτηρίζουν τόσο την απουσία του κολπικού οργασμού κατά την συνουσία, όσο και εκείνη του κλειτοριδικού (ερεθισμού με το χέρι).

Πολλές γυναίκες μπορούν να βιώσουν οργασμό με ερεθισμό της κλειτορίδας εκτός σεξουαλικής πράξης, αλλά δεν μπορούν να φτάσουν στον οργασμό στη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, αν δεν υπάρχει και σύστοιχος κλειτοριδικός ερεθισμός με το χέρι τους ή με το χέρι του συντρόφου τους.

Είναι γεγονός ότι η γυναίκα παρουσιάζει μεγάλη διακύμανση σε όλη τη φάση της σεξουαλικής διέγερσης μέχρι την οργασμική κορύφωση, καθώς επίσης ότι με την πάροδο της ηλικίας βιώνει καλύτερες οργασμικές κορυφώσεις και η αποκτώμενη σεξουαλική εμπειρία, της προσφέρει και καλύτερες σεξουαλικές διεγέρσεις.

Η διαταραχή του οργασμού είτε ως πρωτοπαθής (η γυναίκα δεν μπορεί να βιώσει ούτε κλειτοριδικά ούτε κολπικά οργασμική κορύφωση), είτε δευτεροπαθής (η γυναίκα χάνει για κάποια περίοδο την οργασμική της ικανότητα), φαίνεται να είναι κεντρικό πρόβλημα της γυναικείας σεξουαλικής δυσλειτουργίας.

Η διάγνωση της διαταραχής του οργασμού ουσιαστικά βασίζεται στην κρίση του κλινικού γιατρού που θα συνεκτιμήσει την οργασμική αυτή λειτουργία σε σχέση με την ηλικία, τη σεξουαλική εμπειρία και τη σημαντική συμμετοχή του σεξουαλικού ερεθισμού.

Καθώς επίσης, η διάγνωση θα βασιστεί και σε κοινωνικές παραμέτρους, περιβαλλοντικές συνθήκες αλλά και την προσωπικότητα της γυναίκας μαζί με το πολιτισμικό και πνευματικό της επίπεδο, που συνδέονται με τη γενικότερη νοοτροπία και κουλτούρα της.

Συνοπτικά, η σύγχρονη ιατρική κοινότητα ορίζει την διαταραχή οργασμού ως την επανειλημμένη αδυναμία της γυναίκας να βιώσει οργασμό μετά από μια επαρκή φάση διέγερσης.

Υπάρχει θεραπεία για τις διαταραχές του οργασμού;

Οι διαταραχές του οργασμού είναι μια από τις συχνότερες σεξουαλικές δυσλειτουργίες της γυναίκας. Τα επιστημονικά στοιχεία για την ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση των σεξουαλικών προβλημάτων στη γυναίκα είναι ενθαρρυντικά, καθώς οι γυναικείες σεξουαλικές δυσλειτουργίες αντιμετωπίζονται πλέον μέσα από πιο εξειδικευμένες θεραπευτικές παρεμβάσεις.

Η ψυχοθεραπευτική προσέγγιση των σεξουαλικών δυσλειτουργιών στη γυναίκα (μειωμένη επιθυμία, σεξουαλική αποστροφή, διαταραχή οργασμού και διαταραχές πόνου) αποσκοπεί στην αποκατάσταση της σεξουαλικής λειτουργίας του ατόμου και του ζευγαριού.

Μεγάλη έμφαση δίνεται στην επικοινωνία του ζευγαριού που θεωρείται καθοριστικός παράγοντας. Πολύ συχνά, οι σεξουαλικές δυσλειτουργίες στη γυναίκα αντανακλούν μια προβληματική επικοινωνία του ζευγαριού, αλλά και τα μη εκφρασμένα συναισθήματα των συντρόφων μεταξύ τους (συνήθως της γυναίκας προς τον άνδρα) με αποτέλεσμα πολλές φορές να ζητάει μόνη λύση στο πρόβλημα που ίσως αφορά και στους δυο.

Η Συμβουλευτική Γραμμή Σεξουαλικής Υγείας (210 7797979), είναι μια τηλεφωνική γραμμή όπου εξειδικευμένοι επαγγελματίες σας ακούν και σας προσφέρουν τις κατάλληλες κατευθύνσεις σε σεξουαλικά και συναισθηματικά ζητήματα, σε προβλήματα σχέσεων και συμπεριφοράς.


Γράφουν : Θάνος Ασκητής, Ψυχίατρος – νευρολόγος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας και Βασιλική Ντούμου, Ψυχολόγος στο Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας.

Πηγή : www.iatronet.gr

6 υπερτροφές κατά του καρκίνου

Για να μειωθεί ο κίνδυνος καρκίνου δεν χρειάζεται να κοιτάξετε πέρα από το ψυγείο σας. Όλες οι έρευνες για τον καρκίνο και τη διατροφή δείχνουν προς την κατανάλωση φυτικών τροφών, για τα φυτοθρεπτικά τους και άλλες ουσίες.

Στοχεύστε σε 5 έως 9 μερίδες καθημερινά, φρούτων και λαχανικών, ιδιαίτερα από τις παρακάτω 6 υπερτροφές, δηλώνει ο Richard Béliveau, PhD, του University of Québec στο Μόντρεαλ.

Μπρόκολο

Όλα τα φυλλώδη λαχανικά περιέχουν ιδιότητες αντικαρκινικές αλλά το μπρόκολο είναι το μόνο με μεγάλες ποσότητες σουλφοραφάνης, μια ιδιαίτερα ισχυρή ουσία που ενισχύει τα προστατευτικά ένζυμα και αποβάλλει ουσίες που προκαλούν καρκίνο, δήλωσε ο Jed Fahey, ScD. Πρόσφατη έρευνα του University of Michigan σε ποντικούς, ανακάλυψε ότι η σουλφοραφάνη, επίσης στοχεύει καρκινικά βλαστικά κύτταρα- αυτά που βοηθούν στην ανάπτυξη του όγκου.

Βοηθά στη μάχη κατά του καρκίνου του μαστού, του ήπατος, του πνεύμονα, του προστάτη, του δέρματος, του στομάχου και της ουροδόχου κύστης.

Όσο πιο πολύ μπρόκολο καταναλώνετε τόσο το καλύτερο, σύμφωνα με την έρευνα, επομένως προσθέστε το όπου μπορείτε, από τις σαλάτες και τις ομελέτες μέχρι την πίτσα.

Μούρα

Όλα τα μούρα έχουν ουσίες κατά του καρκίνου (φυτοθρεπτικές). Ωστόσο, τα μαύρα σμέουρα περιέχουν μεγάλη ποσότητα ανθοκυανινών, που μειώνουν την ανάπτυξη προκαρκινικών κυττάρων και εμποδίζουν τη δημιουργία νέων αγγείων, σύμφωνα με τον Gary D. Stoner, PhD, καθηγητή στο Ohio State University College of Medicine.

Βοηθούν κατά του καρκίνου του παχέος εντέρου, του οισοφάγου, του στόματος και του δέρματος.

Ο Stoner χρησιμοποιεί συμπυκνωμένη σκόνη μούρων στις έρευνες, αλλά δηλώνει ότι μισό φλιτζάνι την ημέρα μπορεί να βοηθήσει την υγεία.

Ντομάτα

Η χυμώδης ντομάτα είναι η καλύτερη διατροφική πηγή λυκοπένιου, δήλωσε ο Béliveau. Η ουσία φάνηκε πως σταματά την ανάπτυξη των κυττάρων στον καρκίνο του ενδομητρίου, σε έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό 'Nutrition and Cancer.'

Βοηθά κατά του καρκίνου του ενδομητρίου, του πνεύμονα, του προστάτη και του στομάχου.

Το μεγαλύτερο όφελος προέρχεται από μαγειρεμένες ντομάτες (σάλτσα για ζυμαρικά), καθώς η διαδικασία θέρμανσης αυξάνει την ποσότητα λυκοπένιου που μπορεί να απορροφήσει ο οργανισμός.

Καρύδια

Οι φυτοστερόλες φάνηκε ότι μπλοκάρουν τους υποδοχείς στα κύτταρα καρκίνου του μαστού, πιθανόν επιβραδύνοντας την ανάπτυξη του κυττάρου, δήλωσε η Elaine Hardman, PhD, του Marshall University School of Medicine στο Huntington, West Virginia.

Βοηθούν στη μάχη του καρκίνου μαστού και του προστάτη.

Η κατανάλωση λίγων καρυδιών την ημέρα μπορεί να δώσει τα καλύτερα οφέλη, ανακάλυψε έρευνα του Hardman.

Σκόρδο

Τα φυτοχημικά στο σκόρδο φάνηκε ότι σταματούν τη δημιουργία νιτροσαμινών, καρκινογόνων που δημιουργούνται στο στομάχι (και στα έντερα σε ορισμένες καταστάσεις) όταν καταναλώνουμε νιτρικά άλατα, ένα σύνηθες συντηρητικό, δήλωσε ο Béliveau. Η έρευνα Iowa Women's Health Study ανακάλυψε ότι γυναίκες που κατανάλωναν το περισσότερο σκόρδο στη διατροφή είχαν 50% χαμηλότερο κίνδυνο για καρκίνο παχέος εντέρου σε σχέση με γυναίκες που κατανάλωναν το λιγότερο.

Βοηθούν στη μάχη κατά του καρκίνου του μαστού, του παχέος εντέρου, του οισοφάγου και του στομάχου.

Κόψτε μια σκελίδα από φρέσκο θρυμματισμένο (που βοηθά την απελευθέρωση ωφέλιμων ενζύμων) σκόρδο και βάλτε το σε σάλτσα ντομάτας, ενώ σιγοβράζει και περιχύστε.

Φασόλια

Έρευνα από το Michigan State University, ανακάλυψε ότι τα φασόλια μειώνουν σημαντικά τον καρκίνο παχέος εντέρου σε ποντικούς, μερικώς επειδή μια διατροφή πλούσια σε όσπρια αύξανε τα επίπεδα ενός λιπαρού οξέος που σε μεγάλες συγκεντρώσεις έχει προστατευτική επίδραση έναντι του καρκίνου. Άλλη έρευνα στο περιοδικό 'Crop Science',ανακάλυψε ότι τα ξηρά φασόλια είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά στην πρόληψη του καρκίνου του μαστού σε ποντικούς.

Βοηθούν κατά του καρκίνου του μαστού και του παχέος εντέρου.

Προσθέστε μια μερίδα όσπρια μερικές φορές την εβδομάδα στη συνήθη εναλλαγή πράσινων ή άλλων λαχανικών.


Επιμέλεια : Εύη Ψωμιάδου

Πηγή : www.iatronet.gr

Πώς να βοηθήσουμε τα απομονωμένα παιδιά

Η εικόνα του παιδιού που είναι μόνο του στο μάθημα, μόνο του στο διάλειμμα, μόνο του στην εκδρομή, μόνο του στα πάρτυ (αν το προσκαλούν…), μόνο του πάντα, ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα, που παίζουν και ξεφωνίζουν… Η εικόνα του μόνου παιδιού δεν μπορεί παρά να προκαλεί πόνο σε κάθε ενήλικα που νοιάζεται έστω και ελάχιστα για τα παιδιά.

Η απομόνωση του παιδιού από τους συνομιλήκους είναι ένα ιδιαίτερα λεπτό θέμα, στο οποίο όμως μπορούν να βοηθήσουν οι ενήλικες, με διακριτικό χειρισμό. Συχνά, η απομόνωση του παιδιού, υπάγεται στη σφαίρα του σχολικού εκφοβισμού- αλλά όχι πάντα.

Αν η απομόνωση συνοδεύεται από κουτσομπολιά, κοροϊδίες, συγκεκριμένη καθοδήγηση «νταήδων» προς τα υπόλοιπα να μην το κάνουν παρέα, τότε πράγματι υπάρχει σχολικός εκφοβισμός και είναι πολύ σημαντικό να παρέμβουν οι εκπαιδευτικοί για να σταματήσει.

Σε άλλες περιπτώσεις όμως, δεν υπάρχει σχολικός εκφοβισμός ή τουλάχιστον δεν είναι η πρωτογενής αιτία της απομόνωσης του παιδιού (αν και συχνά τα μοναχικά παιδιά στιγματίζονται εκ των υστέρων ως «παράξενα» κι «αντικοινωνικά» κι ο εκφοβισμός έρχεται δευτερογενώς). Στην περίπτωση, που το παιδί δυσκολεύεται να δημιουργήσει φιλίες, πώς μπορεί να βοηθήσει ο ενήλικας; Ακολουθούν κάποιες προτάσεις-ιδέες για τον εκπαιδευτικό και τον γονιό:

Ας βοηθήσουμε τα παιδιά να αποκτήσουν ένα αξιοπρεπές ρεπερτόριο θεμάτων για συζήτηση, που μπορούν να αναπτύξουν με συνομιλήκους, π.χ. για τα μαθήματα, για τα χόμπι τους, για τις διακοπές τους, για τη μουσική που τους αρέσει, για τον αθλητισμό. Να μάθουν να συνομιλούν για πράγματα που είναι ενδιαφέροντα και στους άλλους ή την κοινή σχολική ζωή.

Πολλά παιδιά μιλούν μόνο για τον εαυτό τους ή δε μιλούν καθόλου. Άλλοτε πάλι, εκμυστηρεύονται μονομιάς πάρα πολλές λεπτομέρειες για τον εαυτό τους, σε συνομιλήκους που γνωρίζουν ελάχιστα, σαν να έχουν ανάγκη για βοήθεια και αυτό τρομάζει τα άλλα παιδιά. Άλλοτε πάλι, μεταφέρουν με κομπασμό, διάφορα κατορθώματα ή υπερβολές σχετικά με τις ικανότητές τους, κάτι που επίσης απωθεί τα άλλα παιδιά.

Σε σπάνιες περιπτώσεις, κάποια πολύ ανασφαλή παιδιά, μπορεί να παρουσιάζουν μια επιτηδευμένα αρνητική εικόνα, σαν να έχουν την ικανότητα να γίνουν βίαια ή ότι έχουν δύναμη πάνω στους άλλους. Νομίζουν ότι έτσι θα εντυπωσιάσουν, όμως το αποτέλεσμα είναι συχνά αντίθετο. Τα άλλα παιδιά τρομάζουν, θυμώνουν κι απορρίπτουν το παιδί.

Είναι σημαντικό να διδάξουμε, ιδιαίτερα στα ανασφαλή παιδιά, ότι χρειάζεται μια ευγενής ισορροπία στα θέματα συζήτησης, πόσο ακούω, πόσο μιλάω -και τι λέω.
Ακόμη και σε μια σταθερά εγκατεστημένη φιλία, θα πρέπει να είναι προσεκτικά σε όσα θα εκμυστηρευτούν. Ιδιαίτερα στην εφηβεία, έχουν την τάση να βγάζουν χειμαρρωδώς όλα τους τα εσώψυχα (δυστυχώς και στο διαδίκτυο), με την ελπίδα ότι θα τα προκαλέσουν συμπόνια κι αγάπη στους συνομιλήκους. Δεν δουλεύει.

Στη χειρότερη περίπτωση, κάποια κακοπροαίρετα παιδιά ίσως χρησιμοποιήσουν τις εκμυστηρεύσεις εναντίον τους (π.χ. ως διαστρεβλωμένα κουτσομπολιά). Την ψυχολογική υποστήριξη τα παιδιά πρέπει να αναζητήσουν σε έμπιστους ενήλικες. Οι συνομήλικοι είναι για να μοιραστούν καθημερινά, κοινά πράγματα, όχι για να κάνουν ψυχοθεραπεία. Καλό είναι να προετοιμάσουμε το παιδί ότι οι άλλοι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι, ώστε να μην έχουν υπερβολικές προσδοκίες από τους νεαρούς υποψήφιους φίλους τους.

Ας διδάξουμε στα παιδιά να είναι σχετικά ευχάριστα στη συζήτηση, στην παρέα και την οπτική ζωής που προσφέρουν. Παιδιά που είναι συνεχώς σαρκαστικά, ειρωνικά, θλιμμένα, γκρινιάρικα δύσκολα έλκουν φίλους.

Το πρόβλημα με κάποια χρονίως απομονωμένα παιδιά συχνά ανάγεται σε δυσκολίες στο σπίτι. Αν η καθημερινότητα στο σπίτι αποτελείται από φωνές βρισιές, κακοποίηση ή παραμέληση (π.χ. απουσία οποιασδήποτε επικοινωνίας με το παιδί), το παιδί (πέρα από την αρνητική αυτοεικόνα) συχνά δεν κατέχει τις λέξεις ή τα ερεθίσματα για να αναπτύξει μια ευγενική, ισορροπημένη συζήτηση με συνομιλήκους. «Δεν ξέρουν πώς να μιλήσουν» είναι μια κοινή, αλλά ακριβής διατύπωση. Βασικές κοινωνικές δεξιότητες πρέπει τότε να διδαχθούν από την αρχή (πώς χαιρετάμε, πώς ξεκινούμε τη συζήτηση, πώς υποστηρίζουμε, πώς εκφράζουμε τη γνώμη μας, πώς ζητούμε κάτι, πώς ζητάμε συγνώμη, πώς ρωτούμε κ.ο.κ). Οι κοινωνικές δεξιότητες δεν διδάσκονται στο σχολείο, γιατί θεωρούμε δεδομένο ότι τις έχουν διδαχθεί στο σπίτι. Δεν είναι όμως δεδομένο!

Βιωματικές δραστηριότητες σε ομάδες στο σχολείο βοηθούν, όπως επίσης να βάζουμε τα απομονωμένα παιδιά να δουλέψουν μαζί με κοινωνικά, καλοπροαίρετα παιδιά. Δεν θεωρώ ότι είναι αρνητική η παρέμβαση να παροτρύνουμε κάποια καλοπροαίρετα παιδιά της τάξης να προσεγγίσουν το απομονωμένο παιδί.

Δεν μπορούμε βέβαια ούτε να επιπλήξουμε, ούτε να υποχρεώσουμε τα άλλα παιδιά να το κάνουν παρέα αν δεν θέλουν (η πίεση θα είχε τα αντίθετα αποτελέσματα). Μπορούμε όμως να τους εξηγήσουμε ότι με λίγη βοήθεια, μπορεί το απομονωμένο παιδί να αποδειχθεί πολύτιμος φίλος κι ότι η παρέμβασή μας είναι από ενδιαφέρον για το παιδί, αλλά και τη σχολική κοινότητα. Τα παιδιά το καταλαβαίνουν αυτό και είναι συνήθως πρόθυμα- εκτός από εκείνα που πιθανώς έχουν εκφοβιστική, απαξιωτική στάση απέναντι στο απομονωμένο παιδί. Σε αυτήν την περίπτωση δεν ωφελεί να παροτρύνουμε τέτοια παιδιά να επιδιώξουν φιλία με το απομονωμένο παιδί -απλά να απαιτήσουμε να μην το ενοχλούν.

Ας μην ξεχνούμε ότι η κοινωνική απομόνωση είναι μια ιδιαίτερα ανεπιθύμητη κι ευάλωτη κατάσταση, που μπορεί να ενεργοποιήσει μνήμες φόβου εγκατάλειψης κι απόρριψης στους άλλους. Επειδή φοβούνται ακριβώς μην βρεθούν και οι ίδιοι στην απομόνωση, αποφεύγουν ή ακόμη κατηγορούν το παιδί που την υφίσταται, π.χ. ότι είναι «κομπλεξικός», «ούφο», «χλεμπονιάρης» κλπ.

Δεν είναι παρά η προβολή του φόβου τους. Αυτό συμβαίνει και στους ενήλικες και στην κοινωνία μας ολόκληρη. Απορρίπτουμε εύκολα και με μεγάλη σκληρότητα εκείνον που υποφέρει από μια κατάσταση που μας τρομάζει: σταματούν τα τηλέφωνα στον άνεργο ή στη γυναίκα που μόλις πήρε διαζύγιο. Κοιτάμε αλλού, όταν συναντούμε άστεγο και δεν μιλούμε στο συγγενή που διαγνώστηκε με βαριά ασθένεια. Η αποστειρωμένη κοινωνία μας είναι άκρως ρατσιστική απέναντι στον πόνο του άλλου και οι έφηβοι αντικατοπτρίζουν με ακόμη μεγαλύτερη σκληρότητα τις δικές μας στάσεις.
Ας διδάξουμε στα παιδιά, να καταλαβαίνουν τη γλώσσα του σώματος των άλλων, πότε κάποιος δείχνει ότι κουράζεται ή δυσαρεστείται, ώστε να μην γίνονται πιεστικά.

Η συναισθηματική νοημοσύνη θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλα τα παιδιά, ώστε να μπορούν να αναγνωρίζουν συναισθήματα στον εαυτό τους και στους άλλους και να ξέρουν πώς να τα διαχειριστούν, χωρίς να κατακλύζονται από αυτά. Π.χ, το παρορμητικό, υπερκινητικό παιδί θα πρέπει να μάθει να ελέγχει το θυμό του στις ματαιώσεις και τις απορρίψεις. Αν πούμε «δεν είναι τίποτα», σε ένα παιδί που έχει πληγωθεί από απόρριψη, το απορρίπτουμε κι εμείς με τη σειρά μας. Αναγνωρίζουμε στο παιδί ότι η απόρριψη πληγώνει, αλλά επίσης ότι είναι πολύ συχνή, είναι μέρος της ζωής, ότι συμβαίνει σε όλα τα παιδιά, ότι μπορεί να ξεπεραστεί κι ότι θα βρεθούν άλλοι φίλοι με τους οποίους θα ταιριάξει καλύτερα. (Ο Richard Lavoie στο βιβλίο του “It’s so much work to be your friend” αναφέρει ότι το 60% των πρωτοβουλιών των παιδιών για φιλία πέφτει στο κενό. Ακόμη και για τα λεγόμενα «δημοφιλή παιδιά», το ποσοστό αυτό είναι 30%). Ας μην παίρνουν την κριτική πολύ προσωπικά και ας μην υπερ-αντιδρούν σε κάθε ασυνήθιστο κοίταγμα ή πράξη του συνομιλήκου.

Ας μην ξεχνούν ότι και οι συνομήλικοι είναι κι εκείνοι σε μια διαδικασία εκμάθησης κοινωνικών δεξιοτήτων και θα κάνουν λάθη. Θα πρέπει να υπάρχει μια ανεκτικότητα. Όχι όμως να φτάνουμε στο άλλο άκρο, όπου απελπισμένα απομονωμένα παιδιά, θεωρούν φίλους τους «νταήδες», που τους κοροϊδεύουν νυχθημερόν, αλλά κάθονται μαζί τους προκειμένου να μη μείνουν μόνα.

Σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει το παιδί να βοηθηθεί να βρει έστω κι έναν συνομήλικο φίλο που θα το σέβεται, έστω και εκτός σχολείου. Ας προσπαθήσουμε να το φέρουμε σε επαφή με ένα παιδί (ίσως από το φιλικό μας περιβάλλον), που είναι γενικά πιο ευδιάθετο και καλοπροαίρετο. Η εξατομικευμένη επαφή με ένα άλλο παιδί είναι η καλύτερη προσέγγιση- αν πιέσουμε ένα απομονωμένο παιδί να «μπει» σε μια παγιωμένη κλίκα-ομάδα άλλων παιδιών, αυτό θα είναι πολύ δύσκολο, αλλά και αγχωτικό για το μοναχικό παιδί. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να συνεχίσει την παρέα με τους θύτες του. Είναι πολύ καταστροφικό για την αυτοεκτίμησή του να συνεχίσει να συναναστρέφεται με την «αγέλη» , αναζητώντας αγάπη και εισπράττοντας ταπείνωση.

Ο γονιός μπορεί να διερευνήσει το λόγο για τον οποίο το παιδί του είναι απομονωμένο. Υπάρχει κάτι λάθος στη συμπεριφορά του παιδιού; Είναι υπερβολικά αγχωμένο και συνεσταλμένο; Είναι παντού έτσι; Πώς είναι η αυτοεκτίμησή του; Πώς είναι οι σχέσεις του με ξαδέρφια ή γειτονόπουλα; Βοηθά πολύ να ενισχύσει ο γονιός την αυτοεκτίμηση του παιδιού και να το βοηθήσει να πιστέψει στον εαυτό του, όπως επίσης να μάθει το παιδί το ίδιο να ενισχύει τον εαυτό του. Όποια κι αν είναι η συμπεριφορά των άλλων, το παιδί θα επαναλαμβάνει στον εαυτό του: «Είμαι αρκετά καλός έτσι όπως είμαι. Μου αξίζει η αγάπη, ακριβώς όπως είμαι. Μου αξίζουν οι καλοί φίλοι κι έρχονται στη ζωή μου».

Αν δεν υπάρχει κάποιο εμφανές πρόβλημα στην οικογένεια ή στη συμπεριφορά του παιδιού, θα πρέπει να εξεταστεί η περίπτωση του σχολικού εκφοβισμού από άλλα παιδιά.
Δυστυχώς, τα παιδιά σήμερα έχουν μάθει να είναι πολύ σκληρά και κάθετα απορριπτικά προς οτιδήποτε είναι έστω κι ελαφρά διαφορετικό από αυτό που τους παρουσιάζει η τηλεόραση ως πρότυπο «μαγκιάς» (και δυστυχώς πολλές σειρές σε τηλεόραση, βιβλία, κόμικς διαφημίζουν αυτήν ακριβώς τη γελιοποίηση της εφηβικής αθωότητας). Αν ένα παιδί δείχνει μια ευαισθησία, αδυναμία ή αφέλεια παραπάνω, γίνεται αμέσως αντικείμενο περίγελου.

Είναι ευθύνη του εκπαιδευτικού να σταματήσει αυτού του είδους τον εκφοβισμό άμεσα και να θυμίσει στα παιδιά ότι μπορεί κι εκείνα σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής τους να γίνουν «διαφορετικά». Είναι επίσης σημαντικό να σταματήσουν να συμπεριφέρονται με τη λογική της «αγέλης», όπου ο αρχηγός (συνήθως ο πιο θρασύς) υπαγορεύει τη στάση όλης της ομάδας απέναντι σε συγκεκριμένα άτομα.

Όλο και περισσότερα παιδιά μας έρχονται με όλο και μεγαλύτερα ψυχικά βάρη από το οικογενειακό περιβάλλον -φαίνονται σαν να μεγαλώνουν πριν την ώρα τους... Η συμπεριφορά τους, αλλά και η σκέψη τους αναγκαστικά θα διαφέρει από αυτή του μέσου όρου. Κάποιες φορές, το ψυχικό φορτίο θα εκφραστεί προς τα έξω με έναν ίσως αδέξιο τρόπο. Δεν χρειάζεται η τάξη να αποκλείσει το φορτισμένο παιδί, αλλά να είναι προετοιμασμένη να αγκαλιάσει το κάθε παιδί με τη διαφορετικότητά του και με τις δυσκολίες του. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια για άλλη μια γενιά με «δήθεν», επιφανειακές και κοινωνικά ρατσιστικές σχέσεις, ταυτόχρονα απόλυτα υποτακτικές στα δημοσιοσχεσίτικα lifestyle προτάγματα του κάθε «νταή» της τηλεόρασης. Είναι καιρός να μάθουμε την αληθινή αποδοχή μεταξύ μας και πάνω από όλα να τη διδάξουμε στα παιδιά μας.


Γράφει : Πρεκατέ Βικτωρία, Ψυχολόγος - Εκπαιδευτικός

Πηγή : www.iatronet.gr

Πείτε τέλος στα πρηξίματα και τις κατακρατήσεις με σωστή διατροφή

Οι συνθήκες της καθημερινότητας όπως η πολύωρη ορθοστασία αλλά και η καθιστική εργασία, τα παραπάνω κιλά, η κακή διατροφή, η έλλειψη άσκησης έχουν άμεσο αντίκτυπο στην καλή κυκλοφορία του αίματος, με πολλές κατακρατήσεις και πρηξίματα, ιδιαιτέρως στα πόδια μας τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες.

Έρευνες έχουν δείξει ότι 1,5 εκατομμύρια Έλληνες ταλαιπωρούνται από φλεβικά προβλήματα των κάτω άκρων. Για να νικήσετε τα πρηξίματα η διατροφή παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.

Για το λόγο αυτό ενισχύστε όσο μπορείτε τα φρούτα και τα λαχανικά στο καθημερινό σας διαιτολόγιο, τα οποία περιέχουν βιοφλαβονοειδή , που συμβάλουν στη φυσική μας αποτοξίνωση και βελτίωση της κυκλοφορίας.

Περιορίστε το αλάτι και δώστε γεύση στο φαγητό σας με περισσότερα μπαχαρικά και αρωματικά, που αποτελούν επίσης καλές πηγές βιοφλαβονοειδών. Περιορίστε το αλκοόλ. Πίνετε αρκετό νερό και αν έχετε παραπάνω βάρος, προσπαθήστε να χάσετε και κάποια κιλά.


Πηγή : www.neadiatrofis.gr

Δείτε πως μπορείτε να φτιάξετε αλισίβα!

Η αλισίβα παρασκευάζεται με το βράσιμο του νερού μαζί με στάχτη από καμένα ξύλα και αποτελεί το καλύτερο καθαριστικό. Μπορείτε να την χρησιμοποιήσετε παντού ακόμη και στους πιο δύσκολους λεκέδες!

Για να φτιάξετε αλισίβα : 

Βράζετε 2 με 3 κουταλάκια στάχτη σε 1 μπρίκι με νερό και μετά την σουρώνετε με ένα φίλτρο του καφέ.

Που χρησιμεύει :

• Είναι το καλύτερο απορρυπαντικό γενικής χρήσης, καθαρίζει, λευκαίνει και απολυμαίνει ρούχα, πατώματα, τζάμια, ασημικά, πιάτα, σκουριές που έχουν ποτίσει στα μάρμαρα, κ.α.

• Ρίξτε την στον κήπο σας. Αφρατεύει το χώμα, ταΐζει τα φυτά, και περιορίζει αισθητά την ύπαρξη και αναπαραγωγή όλων των βλαπτικών εντόμων και ζιζανίων.

• Επίσης δεσμεύεται διοξείδιο του άνθρακα από τους μικροοργανισμούς μέσα στο χώμα, η ανάπτυξη των οποίων ενισχύεται από τη στάχτη, και η γη γίνεται πιο εύφορη.

• Διώχνει τις ενοχλητικές μυρμηγκοφωλιές χωρίς να σκοτώνει τα μυρμήγκια. Ρίξτε στην είσοδο της μυρμηγκοφωλιάς που εμφανίστηκε σε λάθος σημείο, μερικές χούφτες στάχτη. Τα μυρμήγκια δεν μπορούν, ούτε να την περάσουν, ούτε να την μεταφέρουν με αποτέλεσμα να μετακινήσουν την είσοδο της φωλιάς τους αλλού. Εκεί, όπου δεν θα σας ενοχλεί.

• Σκορπίστε στάχτη στις γωνίες και στα σκοτεινά σημεία της αποθήκης σας ή του κελαριού σας. Τυχόν κατσαρίδες και παρόμοια απεχθή, αποκρουστικά και ενοχλητικά έντομα, καθώς και ποντίκια και άλλα τρωκτικά θα μετοικήσουν, όσο πιο μακριά γίνεται, και δεν θα ξαναεμφανιστούν όσο υπάρχει στάχτη.

• Το καλύτερο αντιπαρασιτικό! Ανακατέψτε τη στάχτη με ξύδι, μέχρι που να γίνει πηχτή λάσπη και αλείψτε το τριχωτό της κεφαλής για να εξαφανιστούν οι ψείρες.

Πηγή : www.neadiatrofis.gr

Οι χειρότερες ημέρες για να ζυγίζεται μία γυναίκα

Για πολλές γυναίκες το ζύγισμα είναι μια συνηθισμένη στιγμή της κάθε ημέρας τους. Ωστόσο η ζυγαριά δεν λέει πάντα την αλήθεια, καθώς το βάρος μπορεί να επηρεάζεται παροδικά και από κάποιους άλλους παράγοντες όπως οι ορμόνες και τα υγρά.

Κατά συνέπεια, ημέρες που αυτά δεν είναι και στα πολύ καλά τους, το βάρος αυξάνεται ραγδαία.

Ας δούμε κάποιες από αυτές :

  •  Λίγο πριν και κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών της περιόδου. Οι χειρότερες ημέρες για ζύγισμα. Οι κατακρατήσεις είναι στα φόρτε τους και το βάρος μπορεί να ανέβει από μισό μέχρι και δύο κιλά.

  •  Μετά από βραδινό φαγητό εκτός σπιτιού ή delivery. Αν το πρωί μετά από μια έξοδο για φαγητό ή την κατανάλωση στο σπίτι φαγητού από έξω πάτε να ζυγιστείτε, το σοκ θα είναι μεγάλο. Η περιεκτικότητα αυτού του φαγητού σε αλάτι θα επηρεάσει σίγουρα τα υγρά και το ζύγισμά σας.

  •  Ποτέ ζύγισμα μετά από πατατάκια. Όσο κι αν σας φαίνεται αστείο, αν φάτε το βράδυ πατατάκια και την επόμενη ημέρα ζυγιστείτε, το αλάτι που πήρατε από αυτά θα επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό το ζύγισμά σας

  •  Μετά από κανονικό γεύμα αργά το βράδυ. Αν φάτε αργά, πολύ πιο δύσκολα ο οργανισμός θα μεταβολίσει την τροφή, με αποτέλεσμα το επόμενο πρωί να είναι επηρεασμένο και το βάρος σας.

  •  Όταν παίρνετε αντιφλεγμονώδη ή αντιβιώσεις. Τέτοιου τύπου φαρμακευτικές αγωγές μπορεί να οδηγήσουν σε κατακράτηση υγρών και επίσης να κάνουν τη ζυγαριά να είναι πολύ σκληρή μαζί σας.


Πηγή : www.neadiatrofis.gr

10 τρόποι για να διαπιστώσεις αν έχεις αυτοεκτίμηση

Καθένας από μας διαμορφώνει, από μικρή κιόλας ηλικία, μια προσωπική εικόνα εαυτού, δηλαδή μια άποψη για το ποιος είναι, πώς φαίνεται στους γύρω του, τι αδυναμίες έχει. Φαίνεται, πως μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση της εικόνας του εαυτού διαδραματίζουν το είδος των αλληλεπιδράσεων με τους γύρω μας, αλλά και οι γενικότερες εμπειρίες που βιώνουμε.

Αυτή η ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας, επηρεάζει με τη σειρά της αυτό που ονομάζουμε αυτοεκτίμηση.

Η αυτοεκτίμηση έχει να κάνει με το κατά πόσο νιώθουμε ότι αξίζουμε, γινόμαστε αποδεκτοί, αγαπιόμαστε από τους γύρω μας και κατ’ επέκταση με το κατά πόσο εμείς οι ίδιοι αγαπούμε, αποδεχόμαστε και αξιολογούμε ως σημαντικό τον εαυτό μας.

Τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν πιστεύουν στις ικανότητές τους, θεωρούν πως είναι λιγότερο σημαντικά σε σχέση με τους γύρω τους και γενικότερα πως δεν τα καταφέρνουν με ότι καταπιάνονται.

Πόσο εύκολο, όμως, είναι να αντιληφθούμε σε ποια από τις δύο κατηγορίες ανθρώπων ανήκουμε; Ακολουθούν μερικές σκέψεις και συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν άτομα με εμπιστοσύνη στον εαυτό και τις δυνάμεις του. Είσαι άραγε μέσα σε αυτούς;

• Δέχεσαι φιλοφρονήσεις με άνεση. Αποδέχεσαι τα θετικά σχόλια ευχάριστα, νιώθοντας πως πραγματικά τα αξίζεις και όχι «γυρίζοντας τα μάτια» λέγοντας: «Ναι, καλά!» ή «Ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να το κάνει».

• Εμπιστεύεσαι τις απόψεις σου. Ξέρεις πως έχεις κάτι σημαντικό να πεις ανάλογα με την περίσταση, παίρνεις το λόγο δυναμικά μέσα σε μια παρέα μιλώντας δυνατά και καθαρά και διατηρείς βλεμματική επαφή με τους συνομιλητές σου.

• Κάθεσαι στην πρώτη σειρά. Ακόμα κι όταν μπαίνεις σε έναν χώρο για πρώτη φορά, επιλέγεις να κάτσεις μπροστά. Συνήθως, τα άτομα που επιλέγουν να σταθούν στην άκρη του δωματίου ή στις τελευταίες σειρές των καθισμάτων μιας αίθουσας, επιθυμούν να περάσουν απαρατήρητα, καθώς χαρακτηρίζονται από χαμηλή αυτοεκτίμηση.

• Ο κύριος κριτής του εαυτού σου είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Στις περιπτώσεις που δέχεσαι κακοπροαίρετη κριτική από τους γύρω σου, δεν πτοείσαι από τη γνώμη τους. Έχεις το θάρρος να παραδεχτείς τα λάθη σου, αλλά και την καθαρότητα του νου να μην συγχέεις την αποτυχία σε έναν συγκεκριμένο τομέα με την αξία σου ως άτομο. Άλλωστε, τα σχόλια μιας μερίδας ανθρώπων δεν είναι αντιπροσωπευτικά της γνώμης που έχουν όλοι για σένα!

• Αποδέχεσαι με χαρά τη διαφορετικότητά σου. Μπορεί να ήθελες να είσαι ψηλότερη, κοντύτερη, πιο αδύνατη, πιο κοινωνική, λιγότερο παρορμητική. Ωστόσο, στην ερώτηση: «Ποια είμαι;» απαντάς με ευκολία: «Είμαι μια μοναδική προσωπικότητα ικανή να εξελίσσεται και να βελτιώνεται συνεχώς».

• Περπατάς γρήγορα και κοιτώντας μπροστά. Ακόμα και μετά από μια κουραστική μέρα, διατηρείς την καλή στάση του σώματός σου, δίχως να καμπουριάζεις ή να χαμηλώνεις το βλέμμα. Έχεις πολλά μέρη να πας, αρκετούς ανθρώπους να συναντήσεις και γενικότερα το πρόγραμμά σου είναι γεμάτο με διάφορες δραστηριότητες.

• Γνωρίζεις πως κανείς δεν είναι «τέλειος» στα μάτια όλων των ανθρώπων. Προσπαθείς να επιτυγχάνεις τους στόχους που θέτεις, αντλώντας ικανοποίηση από τον εαυτό σου.

• Σκέφτεσαι θετικά και αισιόδοξα. Αντί να σε κατακλύζουν αρνητικές σκέψεις του τύπου: «είμαι ανόητη» ή «ποτέ δε θα τα καταφέρω», κάνεις ευοίωνες σκέψεις για τον εαυτό σου και ακόμα και στην πιο δύσκολη κατάσταση, εντοπίζεις τη θετική πλευρά της.

• Ντύνεσαι κομψά και εντυπωσιακά. Τολμάς τα έντονα χρώματα, τις παρεμβάσεις στις προσταγές της μόδας και γενικότερα προσπαθείς να προσδώσεις το δικό σου προσωπικό ύφος στην εμφάνισή σου. Σίγουρα, το ντύσιμο δεν κάνει τον άνθρωπο, αλλά όταν νιώθουμε καλά συναισθηματικά και ψυχικά, αυτό αντανακλάται και στην εξωτερική μας εικόνα!

• Φροντίζεις τον εαυτό σου. Τρως υγιεινά, αθλείσαι, χρησιμοποιείς προϊόντα περιποίησης σώματος, αλλά με μέτρο, καθώς γνωρίζεις πολύ καλά πως η αυτοπεποίθηση και η πραγματική ομορφιά προέρχεται από μέσα σου! Δεν εξαρτάσαι από το τσαντάκι με το make-up, το ρουζ ή το κονσίλερ προκειμένου να βγεις μέχρι το διπλανό μπακάλικο ή την παραλία. Ξέρεις ποια είσαι και τι αξίζεις!

Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας νιώθουμε την αυτοεκτίμησή μας να μειώνεται και έχουμε την ανάγκη οι δικοί μας άνθρωποι να μας ενθαρρύνουν και να τονώνουν το ηθικό μας. Το καλό είναι, πως επειδή η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας μεταβάλλεται με το πέρασμα των χρόνων, τα επίπεδα της αυτοεκτίμησής μας μπορούν να βελτιώνονται, αρκεί, βέβαια, να το θέλουμε και να το προσπαθούμε!


Γράφει : Παναγιωτουνάκου Ελπίδα, Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια

Πηγή : www.iatronet.gr