‘’Κακές’’ τροφές που μας κάνουν καλό

Κόκκινο κρέας, αυγά, σοκολάτα, είναι ορισμένα τρόφιμα με κακή φήμη. Ποια είναι όμως η αλήθεια και πώς κάνουν καλό στην υγεία μας;

Αυγά

Φήμη : Σημαντική πηγή χοληστερόλης, ο κρόκος μπορεί να ανησυχεί όσους σκέφτονται την υγεία της καρδιάς.

Η αλήθεια. Γιατροί σημειώνουν τώρα ότι τα κορεσμένα λιπαρά και τα τρανς είναι μεγαλύτεροι ένοχοι όσον αφορά την χοληστερόλη στο αίμα παρά η διατροφική χοληστερόλη.

Επίσης τα αυγά μας χορταίνουν. Αν φάμε αυγά στο πρωινό μπορεί να πεινάμε λιγότερο στο μεσημεριανό. Ο κρόκος περιέχει λουτείνη και ζεαξανθίνη, ουσίες που η έρευνά συνδέει με μειωμένο κίνδυνο εκφύλισης ωχράς κηλίδας.

Μοσχάρι

Το βόειο κρέας είναι γεμάτο κορεσμένα λιπαρά και χοληστερόλη. Επομένως, άνθρωποι που νοιάζονται για την καρδιά τους θα πρέπει να το αποφεύγουν.

Άπαχες φέτες μοσχαριού αποτελούν πηγή πρωτεΐνης και σιδήρου χαμηλών λιπαρών. Ο σίδηρος είναι αναγκαίο μέταλλο για τη μεταφορά οξυγόνου από τους πνεύμονες στα κύτταρα του οργανισμού. Πολλές γυναίκες παρουσιάζουν έλλειψη. Υπάρχουν πολλά άπαχα μέρη βόειου κρέατος.

Σοκολάτα

Η σοκολάτα έχει πολλά λιπαρά και ζάχαρη και η γεύση της είναι υπέροχη. Επομένως μπορεί να είναι βλαβερή.

Η σκούρα σοκολάτα περιέχει φλαβονοειδή αντιοξειδωτικά που φαίνεται πως ωφελούν το αίμα και τη καρδιαγγειακή υγεία.

Πρόσφατα, ερευνητές στην Ελβετία ανέφεραν ότι η κατανάλωση σκούρας σοκολάτας κάθε μέρα για 2 εβδομάδες μείωσε τις ορμόνες του στρες, όπως την κορτιζόλη, σε ανθρώπους με υψηλά επίπεδα στρες.

Να προσέχετε όμως τις θερμίδες γιατί μπορεί να δείτε το βάρος σας να αυξάνει.

Πατάτες

Έχουν ψηλή θέση στο γλυκαιμικό δείκτη. Τέτοιες τροφές τείνουν να οδηγούν σε υψηλότερη άνοδο του σακχάρου και της ινσουλίνης, που αποτελεί πρόβλημα για ορισμένους και ιδιαίτερα για όσους πάσχουν από διαβήτη.

Οι πατάτες είναι καλή πηγή ινών, καλίου και βιταμίνης C.

Η πατάτα με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη μετατρέπεται σε γεύμα χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη αν απλώς προσθέσετε λίγο ελαιόλαδο, καθώς βοηθά να επιβραδυνθεί η απορρόφηση των υδατανθράκων της πατάτας.

Καφές

Ο καφές μπορεί να σας φέρει νευρικότητα, να παρεμβληθεί με τον ύπνο σας και να μην είναι καλός για εσάς.

Έρευνες δείχνουν ότι ουσίες του μπορεί ενδεχομένως να μειώσουν τον κίνδυνο άνοιας, διαβήτη και καρκίνου του ήπατος. Τα περισσότερα οφέλη συνδέονται με την κατανάλωση 2-4 φλιτζανιών την ημέρα.
Αν ο καφές σας φέρνει νευρικότητα περιορίστε τον. Θα πρέπει να περιορίσετε την καφεΐνη και αν είστε έγκυος

Ξηροί καρποί

Περιέχουν λιπαρά.

Τα καλά νέα: Περιέχουν λιπαρά, αλλά τα καλά, που είναι φιλικά προς την καρδιά. Υπάρχουν και άλλες υγιεινές θρεπτικές ουσίες, ανάλογα με το είδος του ξηρού καρπού.

Τα φιστίκια είναι πλούσια σε λουτείνη και ζεαξανθίνη, αντιοξειδωτικά που βοηθούν να κρατούνται τα μάτια υγιή.

Τα αμύγδαλα παρέχουν βιταμίνη Ε και τα καρύδια σημαντικές ποσότητες ωμέγα 3 λιπαρών.

Πρέπει να προσέχετε την ποσότητα που καταναλώνετε, καθώς οι ξηροί καρποί περιέχουν σημαντική ποσότητα θερμίδων.

Ψωμί

Το ψωμί είναι βλαβερό για σας επειδή περιέχει πολλούς υδατάνθρακες.

Το ψωμί δεν είναι κακό- η κατανάλωση πολλών κατεργασμένων σιτηρών είναι. Μπορείτε να επιλέξετε ψωμί ολικής αλέσεως. ‘Ερευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘’Archives of Internal Medicine’’, υποδεικνύει ότι άνθρωποι που τρώνε περισσότερα προϊόντα ολικής αλέσεων ζουν περισσότερο.

Καλαμπόκι

Κακή φήμη. Το καλαμπόκι είναι λαχανικό αλλά δεν περιέχει πολλές θρεπτικές ουσίες.

Τα καλά νέα. Αν και δεν έχει πολλές θρεπτικές ουσίες, όπως για παράδειγμα τα μούρα, είναι θρεπτικό. Περιέχει 4 γραμμάρια ινών ανά φλιτζάνι. Όπως και άλλα κίτρινα και πράσινα λαχανικά, το καλαμπόκι είναι καλή πηγή λουτείνης και ζεαξανθίνης.


Πηγή : www.iatronet.gr

Έμπολα : Πώς θα προφυλαχθούμε

O αιμορραγικός πυρετός Έμπολα, είναι μια σπάνια ασθένεια που προκαλείται από τον ιό Έμπολα ο οποίος ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1976 στην Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Το στέλεχος που προκαλεί νόσο στον άνθρωπο προσβάλλει και μη ανθρώπινα πρωτεύοντα (πιθήκους, χιμπαντζήδες, γορίλες, νυχτερίδες).

Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανίζονται οποτεδήποτε από 2 έως 21 ημέρες μετά την έκθεση σε Ebola, αλλά ο μέσος όρος είναι 8 έως 10 ημέρες. Τα πρώτα συμπτώματα είναι η ξαφνική εμφάνιση πυρετού κόπωσης, μυϊκών πόνων, πονοκέφαλου και πονόλαιμου. Αυτό ακολουθείται από εμετό, διάρροια, εξάνθημα, εξασθενημένη νεφρική και ηπατική λειτουργία, και σε ορισμένες περιπτώσεις, εσωτερική και εξωτερική αιμορραγία (π.χ. αίμα από τα ούλα, αίμα στα κόπρανα).
Μετάδοση

Ο ιός μεταδίδεται μέσω της άμεσης επαφής του δέρματος ή των βλεννογόνων (μάτι, μύτη, στόμα) με αίμα ή σωματικά υγρά του πάσχοντος, αντικείμενα που έχουν μολυνθεί με τον ιό, μολυσμένα ζώα, κρέας μολυσμένων θηραμάτων. Δεν έχει περιγραφεί μετάδοση μέσω κουνουπιών ή εντόμων.

Δεν μεταδίδεται αερογενώς (μέσω της αναπνοής). Επαφές υψηλού κινδύνου είναι η ανταλλαγή αίματος (π.χ. τρύπημα από βελόνα), η άμεση και παρατεταμένη επαφή με το δέρμα ή τα σωματικά υγρά του πάσχοντος, η επεξεργασία αίματος ή σωματικών υγρών του πάσχοντος χωρίς την λήψη προφυλάξεων με βάση τα διεθνή πρότυπα για την ασφαλή διακίνηση των μολυσμένων εκκρίσεων σώματος, η άμεση επαφή με το νεκρό σώμα μολυσμένου ατόμου κατά την ετοιμασία του προς ταφή.

Επαφές χαμηλού κινδύνου είναι η παρατεταμένη στενή μη σωματική επαφή σε απόσταση μικρότερη του μέτρου (π.χ. μέλη οικογένειας πάσχοντα), περιορισμένες σωματικές αλληλεπιδράσεις (π.χ. χειραψία). Οι άνθρωποι δεν είναι μολυσματικοί μέχρι να αναπτυχθούν τα συμπτώματα.
Τρόποι προφύλαξης

1. Aποφυγή ταξιδιών σε περιοχές που πλήττονται

Η επιδημία του ‘Εμπολα κατά το 2014 στη δυτική Αφρική είναι η μεγαλύτερη επιδημία που αφορά τον ιό και έχει καταγραφεί από την ανακάλυψή του. Λιβερία, Γουινέα, Σιέρρα Λεόνε είναι χώρες υψηλής επικινδυνότητας, ενώ η Νιγηρία και το Κογκό είναι χώρες με κρούσματα υψηλού κινδύνου επέκτασης. Οι ΗΠΑ έχουν εκδώσει ταξιδιωτική οδηγία για Λιβερία, Γουινέα, Σιέρρα Λεόνε ήδη από το καλοκαίρι.

2. Σε περίπτωση που το ταξίδι δεν δύναται να αποφευχθεί :

 •  Συνιστάται αποφυγή σωματικών επαφών στις πληγείσες χώρες με ζώα ή ντόπιους

 •  Συνιστάται συχνό και καλό πλύσιμο χεριών και σώματος. Τα χέρια πρέπει να πλένονται με σαπούνι και νερό τουλάχιστον επί είκοσι δευτερόλεπτα σε όλη την επιφάνεια των χεριών (καρποί, πτυχές δακτύλων, παλαμιαία ραχιαία επιφάνεια, περιοχές κάτω από νύχια) και χρήση αντισηπτικών με βάση το οινόπνευμα

 •  Μην πιάνετε αντικείμενα που μπορεί να έχουν έρθει σε επαφή με το αίμα ή σωματικά υγρά μολυσμένου ατόμου (όπως ρούχα, κλινοσκεπάσματα, βελόνες και ιατρικό εξοπλισμό)

 •  Αποφύγετε τη βρώση θηραμάτων. Να τρώτε καλά μαγειρεμένα τρόφιμα.

 •  Αποφύγετε τα νοσοκομεία με ασθενείς υπό θεραπεία.

 •  Μετά την επιστροφή σας, παρακολουθείτε την υγεία σας για 21 ημέρες και ζητήστε αμέσως ιατρική φροντίδα εάν αναπτύξετε πυρετό, έμετο, διάρροια ή ανεξήγητη αιμορραγία.

Στην Ελλάδα, συνιστάται η συνήθης τήρηση κανόνων υγιεινής, αποφυγή επαφών υψηλού κινδύνου (π.χ. σωματική επαφή με πάσχοντα άτομα ή με σωματικά υγρά πασχόντων ατόμων) και καλό πλύσιμο χεριών τουλάχιστον επί είκοσι δευτερόλεπτα μετά από χειραψίες ή κοινωνικές σωματικές αλληλεπιδράσεις.


Πηγή : www.iatronet.gr

Τα πόδια των παιδιών

Μέχρι το παιδί να αρχίσει να περπατά, δεν χρειάζεται να φορά παπούτσια. Τα παπούτσια μάλιστα, σε αυτήν την περίπτωση βλάπτουν παρά ωφελούν το παιδί, καθώς εμποδίζουν την ελευθερία του κατά το μπουσούλημα. Παπούτσια θα πρέπει να αγοραστούν στο παιδί όταν αρχίσει να κάνει τις πρώτες προσπάθειές του για βάδιση, επιλέγοντας ένα ζευγάρι που καλύπτει τον αστράγαλο, ώστε να υποστηρίζονται τα αδύνατα πόδια και τα μαλακά του κόκαλα.

Οι γονείς δεν χρειάζεται να ανησυχούν για σπασίματα ή δυσμορφίες των νυχιών του νηπίου. Τα νηπιακά νύχια είναι διαρκώς διαμορφούμενα και τόσο μαλακά, που τις περισσότερες φορές δεν χρειάζονται ούτε κόψιμο, αφού σπάνε μόνα τους, κατά τρόπο απόλυτα φυσικό, με το μπουσούλημα.

Μέχρι την ηλικία των 6 ετών, δεν χρειάζεται επίσης να ανησυχούμε για ορθοπεδικά προβλήματα, αφού με την επιλογή του σωστού παπουτσιού, τα όποια προβλήματα στις περισσότερες περιπτώσεις διορθώνονται από μόνα τους, όσο το παιδί αναπτύσσεται.

Κατά την επιλογή του παπουτσιού θα πρέπει να προσέχουμε η σόλα να μην είναι πολύ μαλακή, ώστε το πόδι να συναντά φυσιολογική αντίσταση και να μην παραμορφώνονται οι μαλακές ακόμη αρθρώσεις του μεταταρσίου. Προκειμένου να αποφεύγεται η συνήθης σ’ αυτή την ηλικία τάση για χιασμό των ποδιών (πλησίασμα των γονάτων και απομάκρυνση των άκρων ποδών), το εσωτερικό πέλμα του παπουτσιού θα πρέπει να είναι σωστά εξογκωμένο στην καμάρα και όχι επίπεδο.

Επιλέγοντας παιδικά παπούτσια

  •  Όταν αγοράζουμε παπούτσια, προσέχουμε το περιθώριο μπροστά από τα δάκτυλα να είναι τουλάχιστον 15 χιλιοστά.

  •  Τα υλικά των παπουτσιών, με εξαίρεση τα αθλητικά, που είναι πάντοτε συνθετικά, πρέπει να είναι φυσικά, δηλαδή δέρμα ή ύφασμα. Το δέρμα είναι καλύτερο γιατί προσαρμόζεται στο σχήμα του ποδιού και δεν το καταπονεί.

  •  Τα παπούτσια θα πρέπει να έχουν τη σωστή φόρμα, να είναι ανατομικά και να διαθέτουν σταθερή σόλα.

  •  Οι κάλτσες πρέπει να είναι βαμβακερές ή μάλλινες και όχι συνθετικές, να αλλάζονται καθημερινά, αν όχι συχνότερα, και να πλένονται τουλάχιστον στους 60 βαθμούς.

  •  Στα μεγαλύτερα παιδιά, στην εφηβεία, γίνεται έντονο το πρόβλημα της επιλογής παπουτσιών. Τα κορίτσια προτιμούν τα τακούνια, ενώ τα αγόρια συνήθως επιμένουν να φορούν σχεδόν αποκλειστικά αθλητικά. Η υπεριδρωσία, σε συνδυασμό με τα συνθετικά υλικά των αθλητικών παπουτσιών, δημιουργούν μικρόβια και μύκητες, που προκαλούν έντονη δυσοσμία και θεραπεύονται δύσκολα. Τα αθλητικά παπούτσια επιβάλλεται να πλένονται τακτικά στο πλυντήριο, επίσης στους 60 βαθμούς.

  •  Αν το παιδί επιμένει να χρησιμοποιεί συνεχώς αθλητικά παπούτσια, θα πρέπει να έχει τουλάχιστον δύο ζευγάρια, ώστε να μη φορά τα ίδια κάθε μέρα.

  •  Δεν είναι σωστό τα παπούτσια να δανείζονται, ούτε να «περνούν» από το μεγάλο αδελφάκι στο μικρότερο. Τα παλιά παπούτσια έχουν πάρει το σχήμα του πρώτου ποδιού και σίγουρα θα ταλαιπωρήσουν το δεύτερο.


Γράφει : Μάνος Αρβανιτάκης, Ποδίατρος

Πηγή : www.podotherapy.gr

Ο δεκάλογος για τη φροντίδα των ποδιών μας

1. Καλή υγιεινή. Φροντίζουμε να πλένουμε τα πόδια μας, καθημερινά αν είναι εφικτό.

2. Μετά το πλύσιμο, στεγνώνουμε καλά ανάμεσα στα δάχτυλα, για να αποφύγουμε τον κίνδυνο μυκητίασης.

3. Αλλάζουμε κάλτσες καθημερινά και δεν φοράμε τα ίδια παπούτσια κάθε μέρα, για να αποφύγουμε το ενδεχόμενο δυσοσμίας ή μυκητίασης.

4. Κόβουμε τα νύχια τετραγωνισμένα, χωρίς να απομακρύνουμε τις γωνίες και φροντίζουμε να μην τα κόβουμε πολύ βαθιά, για να αποφύγουμε τους τραυματισμούς και τις παραμορφώσεις, όπως οι εισφρύσεις, όπου «μπαίνουν τα νύχια στο κρέας».

5. Λιμάρουμε τα νύχια αφού τα κόψουμε, ώστε να ομαλοποιούμε τις άκρες τους.

6. Δεν έχουμε συνεχώς βαμμένα νύχια. Αφήνουμε ενδιάμεσα χρονικά διαστήματα, ώστε το νύχι να αναπνέει και να αποφύγουμε δυσχρωμίες.

7. Φροντίζουμε τα παπούτσια μας να έχουν σωστό μέγεθος, για να μην πιέζουν πουθενά. Βαδίζουμε κατά τη δοκιμή και επιβεβαιώνουμε ότι στηρίζουν καλά τα πόδια.

8. Αποφεύγουμε τη συστηματική χρήση ψηλοτάκουνων υποδημάτων.

9. Σε περίπτωση ξηροδερμίας, ενυδατώνουμε καθημερινά τα πόδια, με ειδική ενυδατική κρέμα.

10. Σε οποιοδήποτε πρόβλημα, επισκεπτόμαστε τον ειδικό


ΠΟΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ Ο ΠΟΔΟΛΟΓΟΣ;

Το φάσμα στο οποίο ο ποδολόγος μπορεί να επέμβει, προσφέροντας τις υπηρεσίες του, είναι πολύ μεγάλο. Πιο συγκεκριμένα, ο ποδολόγος ασχολείται με :

1. Δερματικές παθήσεις (μυκητιάσεις, μυρμηγκιές).

2. Παθήσεις νυχιών (ονυχικές μολύνσεις, αλλοιώσεις, ονυχόλυση, πάχυνση νυχιών).

3. Τύλους (κάλους) και σκληρότητες δέρματος.

4. Επιπλοκές στο διαβητικό πόδι (πρόληψη & αντιμετώπιση).

5. Επιπλοκές νευρολογικής φύσεως στο πόδι.

6. Επιπλοκές στο ρευματικό πόδι (γαμψοδαχτυλία, παραμορφώσεις, κότσια).

7. Επιπλοκές του παιδικού ποδιού.

8. Εμβιομηχανική του ποδιού (πλατυποδία, ραιβοποδία, πτώση μεταταρσίων, μεταταρσαλγία, άκανθα πτέρνας) και διόρθωση της βάδισης με ειδικά πέλματα.

9. Αθλητικές κακώσεις (διάστρεμμα, τενοντίτιδες).

10. Ανισοσκελία (λειτουργική, ανατομική), σκολίωση.


Γράφει : Μάνος Αρβανιτάκης, Ποδίατρος

Πηγή : www.podotherapy.gr

Πώς μπορούμε να προλάβουμε την εμφάνιση γλαυκώματος;

Η τακτική οφθαλμολογική εξέταση είναι ο καλύτερος τρόπος πρόληψης έναντι σημαντικής βλάβης από γλαύκωμα. Κάθε πότε πρέπει να γίνεται η εξέταση και ποιοι αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο;

Η έγκαιρη διάγνωση και η προσεκτική δια βίου αγωγή μπορεί να διατηρήσουν την όραση στους περισσότερους ανθρώπους.

Γενικά, εξέταση για γλαύκωμα θα πρέπει να γίνεται :

  •  Πριν την ηλικία των 40, κάθε 2-4 χρόνια
  •  Από την ηλικία των 40 έως τα 54, κάθε 1-3 χρόνια
  •  Από την ηλικία των 55 έως τα 64, κάθε 1-2 χρόνια
  •  Μετά την ηλικία των 65, κάθε 6 έως 12 μήνες.

Οποιοσδήποτε έχει παράγοντες υψηλού κινδύνου θα πρέπει να ελέγχεται κάθε ένα ή 2 χρόνια μετά την ηλικία των 35. Σε όσους αντιμετωπίζουν υψηλότερο κίνδυνο περιλαμβάνονται άνθρωποι αφρικανικής καταγωγής, άνθρωποι με διαβήτη και άνθρωποι με οικογενειακό ιστορικό γλαυκώματος. Αντιμετωπίζετε αυξημένο κίνδυνο αν έχετε γονέα, αδερφό ή αδερφή με γλαύκωμα.

Η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη αγωγή είναι σημαντικές για την πρόληψη του γλαυκώματος

Ενώ δεν υπάρχουν γνωστοί τρόποι πρόληψης του γλαυκώματος η τύφλωση ή η σημαντική απώλεια όρασης από το γλαύκωμα μπορεί να προληφθούν αν η νόσος αναγνωριστεί στα αρχικά στάδια.

Στην πιο κοινή μορφή της, η απώλεια όρασης είναι σιωπηλή, αργή και προοδευτική. Συνήθως επηρεάζει την περιφερική όραση πρώτα και καθώς η νόσος εξελίσσεται χάνεται η κεντρική όραση.

Τα φάρμακα για το γλαύκωμα επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου, μειώνοντας την αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση για την πρόληψη της βλάβης στο οπτικό νεύρο.

Είναι επίσης διαθέσιμες χειρουργικές αγωγές.

Οφέλη της άσκησης

Ένα τακτικό πρόγραμμα μέτριας άσκησης θα ωφελήσει τη γενική σας υγεία και έρευνες έχουν δείξει ότι το περπάτημα ή το τρέξιμο 3 ή περισσότερες φορές κάθε εβδομάδα μπορεί να οδηγήσουν στη μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης.

Tα οφέλη από την άσκηση διαρκούν μόνο αν συνεχίζετε να ασκείστε. Εκεί οφείλεται το γεγονός ότι συνιστάται μέτρια άσκηση ως ρουτίνα. Η γιόγκα μπορεί να είναι ωφέλιμη αλλά καλύτερα είναι να αποφύγετε τις ανάποδες στάσεις, καθώς μπορούν να αυξήσουν την ενδοφθάλμια πίεση.
Μιλήστε με τον γιατρό σας αν έχετε συγκεκριμένες ερωτήσεις ή ανησυχίες σχετικά με την έναρξη προγράμματος άσκησης.

Προστατεύστε τα μάτια σας

Τα προστατευτικά γυαλιά είναι σημαντικά όταν κάνετε αθλήματα ή επισκευές στο σπίτι.

Τραυματισμοί στο μάτι μπορούν να οδηγήσουν σε τραυματικό γλαύκωμα ή δευτερεύον γλαύκωμα, επομένως η προστασία των ματιών από τραυματισμούς αποτελεί ακόμα έναν τρόπο να εμποδίσετε το γλαύκωμα.


Πηγή : www.iatronet.gr

Οι 2 "ύπουλοι" πόνοι που φανερώνουν καρκίνο

Ο πόνος είναι η πλέον χαρακτηριστική ένδειξη δυσλειτουργίας ζωτικών οργάνων και αποτελεί ένα "ηχηρό" σύμπτωμα που μας παροτρύνει να λάβουμε άμεση δράση. Αυτό που λίγοι γνωρίζουν είναι ότι φαινομενικά αθώοι πόνοι, όπως ο πόνος στη μέση ή το χέρι μπορεί να υποδεικνύουν την ύπαρξη καρκίνου.

Δείτε ποιοι είναι οι πόνοι που δεν πρέπει να αγνοήσετε και σε ποιο τύπο καρκίνου αντιστοιχούν, σύμφωνα με το δημοφιλή γιατρό, παρουσιαστή και συγγραφέα Δρ Οζ.

1. Πόνος στη μέση – καρκίνος στο πάγκρεας

Ο καρκίνος στο πάγκρεας θεωρείται "αθόρυβος δολοφόνο", καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις η διάγνωση γίνεται με αρκετή καθυστέρηση. Το πάγκρεας παράγει οξέα απαραίτητα για την πέψη και βρίσκεται ακριβώς πίσω από το στομάχι, βαθιά στην κοιλιακή χώρα. Για το λόγο αυτό, ο εντοπισμός ενός καρκινικού όγκου καθίσταται εξαιρετικά δύσκολος. Όταν ο όγκος παρεμποδίζει την ομαλή απελευθέρωση των οξέων, αυτά συσσωρεύονται εντός του αδένα και τον διαβρώνουν. Ο επακόλουθος πόνος μπορεί να "ακτινοβολεί" χαμηλά στη μέση.

Ο πόνος στη μέση οφείλεται στην πλειονότητα των περιπτώσεων στην υπερβολική καταπόνηση των μυών, όμως αποτελεί ένδειξη καρκίνου εάν δεν αντιμετωπίζεται με τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα και/ή συνοδεύεται από αποχρωματισμό της επιδερμίδας (υποκίτρινο χρώμα) και μεταβολές στο χρώμα των κοπράνων (πιο ανοιχτό από το συνηθισμένο).

2. Πόνος στο χέρι – καρκίνος του πνεύμονα

Ο καρκίνος του πνεύμονα εκδηλώνεται τυπικά με τον επίμονο βήχα και τη δύσπνοια. Ωστόσο, ένα χαρακτηριστικό αλλά αναπάντεχο σύμπτωμα είναι και ο πόνος στο χέρι. Ο πόνος εμφανίζεται στην εσωτερική πλευρά του χεριού και σταδιακά επιδεινώνεται.

Όσο ο καρκίνος εξαπλώνεται εσωτερικά στον πνεύμονα, φράζει τα αιμοφόρα αγγεία και προκαλεί ερεθισμό τοπικά. Αρχικά ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί στους ώμους ή την περιοχή του αυχένα και να "ακτινοβολεί" στη συνέχεια κατά μήκος του χεριού.


Πηγή : www.onmed.gr

Ακράτεια ούρων : Πώς θα την αντιμετωπίσετε

Πόσο συχνή είναι

Η ακράτεια ούρων είναι αρκετά συχνή, ιδίως στις γυναίκες. Εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες, αλλά συχνότερα στις μεγαλύτερες. Περίπου 4 στις 100 ενήλικες γυναίκες έχουν ακράτεια. 10 εκατομμύρια γυναίκες στις ΗΠΑ, 3 εκατομμύρια στη Μεγάλη Βρετανία και περίπου 200.000 στην Ελλάδα, αναφέρεται ότι πάσχουν από κάποιας μορφής ακράτεια.

Ο αριθμός αυτός είναι ακόμα μεγαλύτερος, αν αναλογιστεί κανείς ότι πολλές γυναίκες δεν αναφέρουν καν το πρόβλημά τους στον ιατρό, εξαιτίας του φόβου ή της ντροπής. Επίσης αρκετές γυναίκες έχουν τη λανθασμένη εντύπωση ότι η ακράτεια είναι φυσιολογική στη μεγάλη ηλικία και ότι είναι αθεράπευτη, κάτι που είναι λάθος.

Αιτίες που προκαλούν ακράτεια

Μια πολύ μεγάλη γκάμα καταστάσεων και διαταραχών μπορεί να δημιουργήσει ακράτεια ούρων, όπως γενετικές ανωμαλίες, χειρουργικές επεμβάσεις, κακώσεις και τραυματισμοί στην πύελο και την σπονδυλική στήλη, νευρολογικές παθήσεις, φλεγμονές και ουρολοιμώξεις, καθώς επίσης και σαν αποτέλεσμα γήρανσης. Ακόμα η ακράτεια μπορεί να προκληθεί μετά από έναν τοκετό.

Υπάρχουν τέσσερις γνωστές μορφές ακράτειας ούρων που συνήθως παρουσιάζονται στις γυναίκες :

  •  Ακράτεια ούρων από προσπάθεια
     Είναι η ακούσια απώλεια ούρων όταν περπατάτε, ασκείστε ή σηκώνετε κάτι βαρύ, όταν σηκώνεστε όρθια από καθιστή ή οριζόντια θέση, όταν βήχετε, φταρνίζεστε ή γελάτε. Είναι η συχνότερη μορφή ακράτειας.

  •  Ακράτεια ούρων επιτακτικού τύπου
     Είναι η αιφνίδια και έντονη ανάγκη για ούρηση που ακολουθείται από απώλεια ούρων. Μπορεί να αισθάνεστε ότι δεν θα προλάβετε να φτάσετε στην τουαλέτα ή μπορεί να ξυπνάτε πολλές φορές στη διάρκεια της νύχτας με έντονη ανάγκη για ούρηση.

  •  Ακράτεια ούρων μικτού τύπου
     Συμβαίνει όταν οι γυναίκες έχουν συμπτώματα τόσο ακράτειας ούρων από προσπάθεια όσο και επιτακτικού τύπου.

  •  Ακράτεια ούρων από υπερπλήρωση
     Συμβαίνει όταν η ουροδόχος κύστη δεν αδειάζει εντελώς. Μπορεί να προκληθεί είτε από δυσλειτουργία των νεύρων που ελέγχουν την ούρηση, είτε από απόφραξη της ουρήθρας που εμποδίζει τη ροή ούρων.

Τι πρέπει να κάνω, αν έχω ακράτεια;

Μιλήστε με τον γιατρό σας. Το να συζητήσετε για το πρόβλημα είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορείτε να κάνετε για να αρχίσετε να αποκτάτε ξανά τον έλεγχο. Για πολλές γυναίκες είναι συχνά το πιο δύσκολο βήμα. Κάντε το. Δεν θα πρέπει να αισθάνεστε ντροπή. Η ακράτεια είναι μια πάθηση που, τώρα, μπορεί να αντιμετωπιστεί. Ο γιατρός θα διαπιστώσει από ποιας μορφής ακράτεια πάσχετε και θα σας συστήσει την ενδεδειγμένη θεραπεία.

Πώς γίνεται η διάγνωση της ακράτειας;

Η διάγνωση του προβλήματος θα ξεκινήσει με τη λήψη του ιατρικού ιστορικού.

Το είδος των ενοχλημάτων και της ακράτειας, το πόσο σοβαρά είναι, ο χρόνος εμφάνισής τους και η συχνότητά τους στη διάρκεια του 24ώρου είναι βασικά στοιχεία, για τα οποία θα ερωτηθείτε από τον γιατρό σας. Για την καλύτερη εικόνα του προβλήματος στην καθημερινότητά σας, ο γιατρός σας μπορεί να σας ζητήσει να συμπληρώσετε και ειδικά ερωτηματολόγια, όπως επίσης και ένα ημερολόγιο ούρησης, όπου θα καταγράψετε πόσα υγρά πίνετε και πόσα ούρα αποβάλλετε για 3 συνεχόμενες ημέρες.

Ακολουθεί η κλινική εξέταση που περιλαμβάνει τη γυναικολογική εξέταση στις γυναίκες και τη δακτυλική εξέταση του προστάτη στους άντρες, καθώς και αδρή νευρολογική εκτίμηση.

Μετά την εξέταση, ο γιατρός μπορεί να σας ζητήσει γενική και καλλιέργεια ούρων, και ίσως κάποιες εξετάσεις αίματος.
Συχνά, ο έλεγχος συμπληρώνεται με υπερηχογράφημα των νεφρών, της ουροδόχου κύστης και των γεννητικών οργάνων.

Η πιο εξειδικευμένη εξέταση για την ακράτεια είναι ο ουροδυναμικός έλεγχος. Είναι μία εξέταση που έχει ως στόχο να μελετήσει με ακρίβεια τη λειτουργία της κύστης και της ουρήθρας, πραγματοποιώντας προσομοίωση της διαδικασίας γεμίσματος και αδειάσματος της ουροδόχου κύστης.

Θεραπεία :

Με την πρόοδο της ιατρικής, νέες θεραπείες είναι πλέον διαθέσιμες. Συντριπτική πλειονότητα ασθενών αντιμετωπίζεται εύκολα, με εξαιρετικά αποτελέσματα.

Συντηρητική θεραπεία :

  •  Ασκήσεις πυελικών μυών (Kegel) για ενδυνάμωση των εσωτερικών μυών που στηρίζουν ουροδόχο κύστη-ουρήθρα.

  •  Ειδικό πρόγραμμα εκπαίδευσης της κύστης για να "μάθει" να λειτουργεί σωστά, ώστε να μειωθούν η συχνουρία και τα επεισόδια επιτακτικής απώλειας ούρων.

  •  Ορισμένες μορφές (υπερδραστήρια κύστη) αντιμετωπίζονται. αποτελεσματικά με φαρμακευτική αγωγή που αναστέλλει τις παθολογικές συσπάσεις της κύστης.

Χειρουργική θεραπεία

Η θεραπεία εκλογής σήμερα είναι η τοποθέτηση Κολπικής Ταινίας Ελεύθερης Τάσης. Η μέθοδος αυτή όταν εκτελείται από τον ειδικό δίνει εξαιρετικά αποτελέσματα με τρόπο απλό, γρήγορο, ανώδυνο. Εφαρμόζεται σε περιπτώσεις που υπάρχει ακράτεια ούρων από προσπάθεια στις οποίες ο ειδικός γιατρός σε συνδυασμό με τον ουροδυναμικό έλεγχο, θα επιβεβαιώσοει την ανεπάρκεια του σφιγκτηριακού μηχανισμού της ουρήθρας.

Η επέμβαση γίνεται μέσω μιας μικρής τομής στον κόλπο διαμέσου της οποίας τοποθετείται ειδική ταινία στήριξης κάτω από την ουρήθρα. Η επέμβαση, διαρκεί περίπου 20 λεπτά και απαιτεί συνήθως μόνο τοπική αναισθησία. Η ασθενής δεν χρειάζεται περισσότερο από μια μέρα νοσηλείας. Τα αποτελέσματα της μεθόδου είναι άμεσα και εφόσον εφαρμοστεί από εξειδικευμένους χειρουργούς έχει ποσοστά επιτυχίας που φτάνουν και το 95%.

Η μέθοδος έχει αρκετές παραλλαγές, ανάλογα με την τεχνική και το είδος των ταινιών που χρησιμοποιούνται η επιλογή των οποίων εξαρτάται από την εμπειρία και την εκτίμηση του χειρουργού.


Πηγή : www.iatronet.gr