Τα πόδια των παιδιών

Μέχρι το παιδί να αρχίσει να περπατά, δεν χρειάζεται να φορά παπούτσια. Τα παπούτσια μάλιστα, σε αυτήν την περίπτωση βλάπτουν παρά ωφελούν το παιδί, καθώς εμποδίζουν την ελευθερία του κατά το μπουσούλημα. Παπούτσια θα πρέπει να αγοραστούν στο παιδί όταν αρχίσει να κάνει τις πρώτες προσπάθειές του για βάδιση, επιλέγοντας ένα ζευγάρι που καλύπτει τον αστράγαλο, ώστε να υποστηρίζονται τα αδύνατα πόδια και τα μαλακά του κόκαλα.

Οι γονείς δεν χρειάζεται να ανησυχούν για σπασίματα ή δυσμορφίες των νυχιών του νηπίου. Τα νηπιακά νύχια είναι διαρκώς διαμορφούμενα και τόσο μαλακά, που τις περισσότερες φορές δεν χρειάζονται ούτε κόψιμο, αφού σπάνε μόνα τους, κατά τρόπο απόλυτα φυσικό, με το μπουσούλημα.

Μέχρι την ηλικία των 6 ετών, δεν χρειάζεται επίσης να ανησυχούμε για ορθοπεδικά προβλήματα, αφού με την επιλογή του σωστού παπουτσιού, τα όποια προβλήματα στις περισσότερες περιπτώσεις διορθώνονται από μόνα τους, όσο το παιδί αναπτύσσεται.

Κατά την επιλογή του παπουτσιού θα πρέπει να προσέχουμε η σόλα να μην είναι πολύ μαλακή, ώστε το πόδι να συναντά φυσιολογική αντίσταση και να μην παραμορφώνονται οι μαλακές ακόμη αρθρώσεις του μεταταρσίου. Προκειμένου να αποφεύγεται η συνήθης σ’ αυτή την ηλικία τάση για χιασμό των ποδιών (πλησίασμα των γονάτων και απομάκρυνση των άκρων ποδών), το εσωτερικό πέλμα του παπουτσιού θα πρέπει να είναι σωστά εξογκωμένο στην καμάρα και όχι επίπεδο.

Επιλέγοντας παιδικά παπούτσια

  •  Όταν αγοράζουμε παπούτσια, προσέχουμε το περιθώριο μπροστά από τα δάκτυλα να είναι τουλάχιστον 15 χιλιοστά.

  •  Τα υλικά των παπουτσιών, με εξαίρεση τα αθλητικά, που είναι πάντοτε συνθετικά, πρέπει να είναι φυσικά, δηλαδή δέρμα ή ύφασμα. Το δέρμα είναι καλύτερο γιατί προσαρμόζεται στο σχήμα του ποδιού και δεν το καταπονεί.

  •  Τα παπούτσια θα πρέπει να έχουν τη σωστή φόρμα, να είναι ανατομικά και να διαθέτουν σταθερή σόλα.

  •  Οι κάλτσες πρέπει να είναι βαμβακερές ή μάλλινες και όχι συνθετικές, να αλλάζονται καθημερινά, αν όχι συχνότερα, και να πλένονται τουλάχιστον στους 60 βαθμούς.

  •  Στα μεγαλύτερα παιδιά, στην εφηβεία, γίνεται έντονο το πρόβλημα της επιλογής παπουτσιών. Τα κορίτσια προτιμούν τα τακούνια, ενώ τα αγόρια συνήθως επιμένουν να φορούν σχεδόν αποκλειστικά αθλητικά. Η υπεριδρωσία, σε συνδυασμό με τα συνθετικά υλικά των αθλητικών παπουτσιών, δημιουργούν μικρόβια και μύκητες, που προκαλούν έντονη δυσοσμία και θεραπεύονται δύσκολα. Τα αθλητικά παπούτσια επιβάλλεται να πλένονται τακτικά στο πλυντήριο, επίσης στους 60 βαθμούς.

  •  Αν το παιδί επιμένει να χρησιμοποιεί συνεχώς αθλητικά παπούτσια, θα πρέπει να έχει τουλάχιστον δύο ζευγάρια, ώστε να μη φορά τα ίδια κάθε μέρα.

  •  Δεν είναι σωστό τα παπούτσια να δανείζονται, ούτε να «περνούν» από το μεγάλο αδελφάκι στο μικρότερο. Τα παλιά παπούτσια έχουν πάρει το σχήμα του πρώτου ποδιού και σίγουρα θα ταλαιπωρήσουν το δεύτερο.


Γράφει : Μάνος Αρβανιτάκης, Ποδίατρος

Πηγή : www.podotherapy.gr

Ο δεκάλογος για τη φροντίδα των ποδιών μας

1. Καλή υγιεινή. Φροντίζουμε να πλένουμε τα πόδια μας, καθημερινά αν είναι εφικτό.

2. Μετά το πλύσιμο, στεγνώνουμε καλά ανάμεσα στα δάχτυλα, για να αποφύγουμε τον κίνδυνο μυκητίασης.

3. Αλλάζουμε κάλτσες καθημερινά και δεν φοράμε τα ίδια παπούτσια κάθε μέρα, για να αποφύγουμε το ενδεχόμενο δυσοσμίας ή μυκητίασης.

4. Κόβουμε τα νύχια τετραγωνισμένα, χωρίς να απομακρύνουμε τις γωνίες και φροντίζουμε να μην τα κόβουμε πολύ βαθιά, για να αποφύγουμε τους τραυματισμούς και τις παραμορφώσεις, όπως οι εισφρύσεις, όπου «μπαίνουν τα νύχια στο κρέας».

5. Λιμάρουμε τα νύχια αφού τα κόψουμε, ώστε να ομαλοποιούμε τις άκρες τους.

6. Δεν έχουμε συνεχώς βαμμένα νύχια. Αφήνουμε ενδιάμεσα χρονικά διαστήματα, ώστε το νύχι να αναπνέει και να αποφύγουμε δυσχρωμίες.

7. Φροντίζουμε τα παπούτσια μας να έχουν σωστό μέγεθος, για να μην πιέζουν πουθενά. Βαδίζουμε κατά τη δοκιμή και επιβεβαιώνουμε ότι στηρίζουν καλά τα πόδια.

8. Αποφεύγουμε τη συστηματική χρήση ψηλοτάκουνων υποδημάτων.

9. Σε περίπτωση ξηροδερμίας, ενυδατώνουμε καθημερινά τα πόδια, με ειδική ενυδατική κρέμα.

10. Σε οποιοδήποτε πρόβλημα, επισκεπτόμαστε τον ειδικό


ΠΟΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ Ο ΠΟΔΟΛΟΓΟΣ;

Το φάσμα στο οποίο ο ποδολόγος μπορεί να επέμβει, προσφέροντας τις υπηρεσίες του, είναι πολύ μεγάλο. Πιο συγκεκριμένα, ο ποδολόγος ασχολείται με :

1. Δερματικές παθήσεις (μυκητιάσεις, μυρμηγκιές).

2. Παθήσεις νυχιών (ονυχικές μολύνσεις, αλλοιώσεις, ονυχόλυση, πάχυνση νυχιών).

3. Τύλους (κάλους) και σκληρότητες δέρματος.

4. Επιπλοκές στο διαβητικό πόδι (πρόληψη & αντιμετώπιση).

5. Επιπλοκές νευρολογικής φύσεως στο πόδι.

6. Επιπλοκές στο ρευματικό πόδι (γαμψοδαχτυλία, παραμορφώσεις, κότσια).

7. Επιπλοκές του παιδικού ποδιού.

8. Εμβιομηχανική του ποδιού (πλατυποδία, ραιβοποδία, πτώση μεταταρσίων, μεταταρσαλγία, άκανθα πτέρνας) και διόρθωση της βάδισης με ειδικά πέλματα.

9. Αθλητικές κακώσεις (διάστρεμμα, τενοντίτιδες).

10. Ανισοσκελία (λειτουργική, ανατομική), σκολίωση.


Γράφει : Μάνος Αρβανιτάκης, Ποδίατρος

Πηγή : www.podotherapy.gr

Πώς μπορούμε να προλάβουμε την εμφάνιση γλαυκώματος;

Η τακτική οφθαλμολογική εξέταση είναι ο καλύτερος τρόπος πρόληψης έναντι σημαντικής βλάβης από γλαύκωμα. Κάθε πότε πρέπει να γίνεται η εξέταση και ποιοι αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο;

Η έγκαιρη διάγνωση και η προσεκτική δια βίου αγωγή μπορεί να διατηρήσουν την όραση στους περισσότερους ανθρώπους.

Γενικά, εξέταση για γλαύκωμα θα πρέπει να γίνεται :

  •  Πριν την ηλικία των 40, κάθε 2-4 χρόνια
  •  Από την ηλικία των 40 έως τα 54, κάθε 1-3 χρόνια
  •  Από την ηλικία των 55 έως τα 64, κάθε 1-2 χρόνια
  •  Μετά την ηλικία των 65, κάθε 6 έως 12 μήνες.

Οποιοσδήποτε έχει παράγοντες υψηλού κινδύνου θα πρέπει να ελέγχεται κάθε ένα ή 2 χρόνια μετά την ηλικία των 35. Σε όσους αντιμετωπίζουν υψηλότερο κίνδυνο περιλαμβάνονται άνθρωποι αφρικανικής καταγωγής, άνθρωποι με διαβήτη και άνθρωποι με οικογενειακό ιστορικό γλαυκώματος. Αντιμετωπίζετε αυξημένο κίνδυνο αν έχετε γονέα, αδερφό ή αδερφή με γλαύκωμα.

Η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη αγωγή είναι σημαντικές για την πρόληψη του γλαυκώματος

Ενώ δεν υπάρχουν γνωστοί τρόποι πρόληψης του γλαυκώματος η τύφλωση ή η σημαντική απώλεια όρασης από το γλαύκωμα μπορεί να προληφθούν αν η νόσος αναγνωριστεί στα αρχικά στάδια.

Στην πιο κοινή μορφή της, η απώλεια όρασης είναι σιωπηλή, αργή και προοδευτική. Συνήθως επηρεάζει την περιφερική όραση πρώτα και καθώς η νόσος εξελίσσεται χάνεται η κεντρική όραση.

Τα φάρμακα για το γλαύκωμα επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου, μειώνοντας την αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση για την πρόληψη της βλάβης στο οπτικό νεύρο.

Είναι επίσης διαθέσιμες χειρουργικές αγωγές.

Οφέλη της άσκησης

Ένα τακτικό πρόγραμμα μέτριας άσκησης θα ωφελήσει τη γενική σας υγεία και έρευνες έχουν δείξει ότι το περπάτημα ή το τρέξιμο 3 ή περισσότερες φορές κάθε εβδομάδα μπορεί να οδηγήσουν στη μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης.

Tα οφέλη από την άσκηση διαρκούν μόνο αν συνεχίζετε να ασκείστε. Εκεί οφείλεται το γεγονός ότι συνιστάται μέτρια άσκηση ως ρουτίνα. Η γιόγκα μπορεί να είναι ωφέλιμη αλλά καλύτερα είναι να αποφύγετε τις ανάποδες στάσεις, καθώς μπορούν να αυξήσουν την ενδοφθάλμια πίεση.
Μιλήστε με τον γιατρό σας αν έχετε συγκεκριμένες ερωτήσεις ή ανησυχίες σχετικά με την έναρξη προγράμματος άσκησης.

Προστατεύστε τα μάτια σας

Τα προστατευτικά γυαλιά είναι σημαντικά όταν κάνετε αθλήματα ή επισκευές στο σπίτι.

Τραυματισμοί στο μάτι μπορούν να οδηγήσουν σε τραυματικό γλαύκωμα ή δευτερεύον γλαύκωμα, επομένως η προστασία των ματιών από τραυματισμούς αποτελεί ακόμα έναν τρόπο να εμποδίσετε το γλαύκωμα.


Πηγή : www.iatronet.gr

Οι 2 "ύπουλοι" πόνοι που φανερώνουν καρκίνο

Ο πόνος είναι η πλέον χαρακτηριστική ένδειξη δυσλειτουργίας ζωτικών οργάνων και αποτελεί ένα "ηχηρό" σύμπτωμα που μας παροτρύνει να λάβουμε άμεση δράση. Αυτό που λίγοι γνωρίζουν είναι ότι φαινομενικά αθώοι πόνοι, όπως ο πόνος στη μέση ή το χέρι μπορεί να υποδεικνύουν την ύπαρξη καρκίνου.

Δείτε ποιοι είναι οι πόνοι που δεν πρέπει να αγνοήσετε και σε ποιο τύπο καρκίνου αντιστοιχούν, σύμφωνα με το δημοφιλή γιατρό, παρουσιαστή και συγγραφέα Δρ Οζ.

1. Πόνος στη μέση – καρκίνος στο πάγκρεας

Ο καρκίνος στο πάγκρεας θεωρείται "αθόρυβος δολοφόνο", καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις η διάγνωση γίνεται με αρκετή καθυστέρηση. Το πάγκρεας παράγει οξέα απαραίτητα για την πέψη και βρίσκεται ακριβώς πίσω από το στομάχι, βαθιά στην κοιλιακή χώρα. Για το λόγο αυτό, ο εντοπισμός ενός καρκινικού όγκου καθίσταται εξαιρετικά δύσκολος. Όταν ο όγκος παρεμποδίζει την ομαλή απελευθέρωση των οξέων, αυτά συσσωρεύονται εντός του αδένα και τον διαβρώνουν. Ο επακόλουθος πόνος μπορεί να "ακτινοβολεί" χαμηλά στη μέση.

Ο πόνος στη μέση οφείλεται στην πλειονότητα των περιπτώσεων στην υπερβολική καταπόνηση των μυών, όμως αποτελεί ένδειξη καρκίνου εάν δεν αντιμετωπίζεται με τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα και/ή συνοδεύεται από αποχρωματισμό της επιδερμίδας (υποκίτρινο χρώμα) και μεταβολές στο χρώμα των κοπράνων (πιο ανοιχτό από το συνηθισμένο).

2. Πόνος στο χέρι – καρκίνος του πνεύμονα

Ο καρκίνος του πνεύμονα εκδηλώνεται τυπικά με τον επίμονο βήχα και τη δύσπνοια. Ωστόσο, ένα χαρακτηριστικό αλλά αναπάντεχο σύμπτωμα είναι και ο πόνος στο χέρι. Ο πόνος εμφανίζεται στην εσωτερική πλευρά του χεριού και σταδιακά επιδεινώνεται.

Όσο ο καρκίνος εξαπλώνεται εσωτερικά στον πνεύμονα, φράζει τα αιμοφόρα αγγεία και προκαλεί ερεθισμό τοπικά. Αρχικά ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί στους ώμους ή την περιοχή του αυχένα και να "ακτινοβολεί" στη συνέχεια κατά μήκος του χεριού.


Πηγή : www.onmed.gr

Ακράτεια ούρων : Πώς θα την αντιμετωπίσετε

Πόσο συχνή είναι

Η ακράτεια ούρων είναι αρκετά συχνή, ιδίως στις γυναίκες. Εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες, αλλά συχνότερα στις μεγαλύτερες. Περίπου 4 στις 100 ενήλικες γυναίκες έχουν ακράτεια. 10 εκατομμύρια γυναίκες στις ΗΠΑ, 3 εκατομμύρια στη Μεγάλη Βρετανία και περίπου 200.000 στην Ελλάδα, αναφέρεται ότι πάσχουν από κάποιας μορφής ακράτεια.

Ο αριθμός αυτός είναι ακόμα μεγαλύτερος, αν αναλογιστεί κανείς ότι πολλές γυναίκες δεν αναφέρουν καν το πρόβλημά τους στον ιατρό, εξαιτίας του φόβου ή της ντροπής. Επίσης αρκετές γυναίκες έχουν τη λανθασμένη εντύπωση ότι η ακράτεια είναι φυσιολογική στη μεγάλη ηλικία και ότι είναι αθεράπευτη, κάτι που είναι λάθος.

Αιτίες που προκαλούν ακράτεια

Μια πολύ μεγάλη γκάμα καταστάσεων και διαταραχών μπορεί να δημιουργήσει ακράτεια ούρων, όπως γενετικές ανωμαλίες, χειρουργικές επεμβάσεις, κακώσεις και τραυματισμοί στην πύελο και την σπονδυλική στήλη, νευρολογικές παθήσεις, φλεγμονές και ουρολοιμώξεις, καθώς επίσης και σαν αποτέλεσμα γήρανσης. Ακόμα η ακράτεια μπορεί να προκληθεί μετά από έναν τοκετό.

Υπάρχουν τέσσερις γνωστές μορφές ακράτειας ούρων που συνήθως παρουσιάζονται στις γυναίκες :

  •  Ακράτεια ούρων από προσπάθεια
     Είναι η ακούσια απώλεια ούρων όταν περπατάτε, ασκείστε ή σηκώνετε κάτι βαρύ, όταν σηκώνεστε όρθια από καθιστή ή οριζόντια θέση, όταν βήχετε, φταρνίζεστε ή γελάτε. Είναι η συχνότερη μορφή ακράτειας.

  •  Ακράτεια ούρων επιτακτικού τύπου
     Είναι η αιφνίδια και έντονη ανάγκη για ούρηση που ακολουθείται από απώλεια ούρων. Μπορεί να αισθάνεστε ότι δεν θα προλάβετε να φτάσετε στην τουαλέτα ή μπορεί να ξυπνάτε πολλές φορές στη διάρκεια της νύχτας με έντονη ανάγκη για ούρηση.

  •  Ακράτεια ούρων μικτού τύπου
     Συμβαίνει όταν οι γυναίκες έχουν συμπτώματα τόσο ακράτειας ούρων από προσπάθεια όσο και επιτακτικού τύπου.

  •  Ακράτεια ούρων από υπερπλήρωση
     Συμβαίνει όταν η ουροδόχος κύστη δεν αδειάζει εντελώς. Μπορεί να προκληθεί είτε από δυσλειτουργία των νεύρων που ελέγχουν την ούρηση, είτε από απόφραξη της ουρήθρας που εμποδίζει τη ροή ούρων.

Τι πρέπει να κάνω, αν έχω ακράτεια;

Μιλήστε με τον γιατρό σας. Το να συζητήσετε για το πρόβλημα είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορείτε να κάνετε για να αρχίσετε να αποκτάτε ξανά τον έλεγχο. Για πολλές γυναίκες είναι συχνά το πιο δύσκολο βήμα. Κάντε το. Δεν θα πρέπει να αισθάνεστε ντροπή. Η ακράτεια είναι μια πάθηση που, τώρα, μπορεί να αντιμετωπιστεί. Ο γιατρός θα διαπιστώσει από ποιας μορφής ακράτεια πάσχετε και θα σας συστήσει την ενδεδειγμένη θεραπεία.

Πώς γίνεται η διάγνωση της ακράτειας;

Η διάγνωση του προβλήματος θα ξεκινήσει με τη λήψη του ιατρικού ιστορικού.

Το είδος των ενοχλημάτων και της ακράτειας, το πόσο σοβαρά είναι, ο χρόνος εμφάνισής τους και η συχνότητά τους στη διάρκεια του 24ώρου είναι βασικά στοιχεία, για τα οποία θα ερωτηθείτε από τον γιατρό σας. Για την καλύτερη εικόνα του προβλήματος στην καθημερινότητά σας, ο γιατρός σας μπορεί να σας ζητήσει να συμπληρώσετε και ειδικά ερωτηματολόγια, όπως επίσης και ένα ημερολόγιο ούρησης, όπου θα καταγράψετε πόσα υγρά πίνετε και πόσα ούρα αποβάλλετε για 3 συνεχόμενες ημέρες.

Ακολουθεί η κλινική εξέταση που περιλαμβάνει τη γυναικολογική εξέταση στις γυναίκες και τη δακτυλική εξέταση του προστάτη στους άντρες, καθώς και αδρή νευρολογική εκτίμηση.

Μετά την εξέταση, ο γιατρός μπορεί να σας ζητήσει γενική και καλλιέργεια ούρων, και ίσως κάποιες εξετάσεις αίματος.
Συχνά, ο έλεγχος συμπληρώνεται με υπερηχογράφημα των νεφρών, της ουροδόχου κύστης και των γεννητικών οργάνων.

Η πιο εξειδικευμένη εξέταση για την ακράτεια είναι ο ουροδυναμικός έλεγχος. Είναι μία εξέταση που έχει ως στόχο να μελετήσει με ακρίβεια τη λειτουργία της κύστης και της ουρήθρας, πραγματοποιώντας προσομοίωση της διαδικασίας γεμίσματος και αδειάσματος της ουροδόχου κύστης.

Θεραπεία :

Με την πρόοδο της ιατρικής, νέες θεραπείες είναι πλέον διαθέσιμες. Συντριπτική πλειονότητα ασθενών αντιμετωπίζεται εύκολα, με εξαιρετικά αποτελέσματα.

Συντηρητική θεραπεία :

  •  Ασκήσεις πυελικών μυών (Kegel) για ενδυνάμωση των εσωτερικών μυών που στηρίζουν ουροδόχο κύστη-ουρήθρα.

  •  Ειδικό πρόγραμμα εκπαίδευσης της κύστης για να "μάθει" να λειτουργεί σωστά, ώστε να μειωθούν η συχνουρία και τα επεισόδια επιτακτικής απώλειας ούρων.

  •  Ορισμένες μορφές (υπερδραστήρια κύστη) αντιμετωπίζονται. αποτελεσματικά με φαρμακευτική αγωγή που αναστέλλει τις παθολογικές συσπάσεις της κύστης.

Χειρουργική θεραπεία

Η θεραπεία εκλογής σήμερα είναι η τοποθέτηση Κολπικής Ταινίας Ελεύθερης Τάσης. Η μέθοδος αυτή όταν εκτελείται από τον ειδικό δίνει εξαιρετικά αποτελέσματα με τρόπο απλό, γρήγορο, ανώδυνο. Εφαρμόζεται σε περιπτώσεις που υπάρχει ακράτεια ούρων από προσπάθεια στις οποίες ο ειδικός γιατρός σε συνδυασμό με τον ουροδυναμικό έλεγχο, θα επιβεβαιώσοει την ανεπάρκεια του σφιγκτηριακού μηχανισμού της ουρήθρας.

Η επέμβαση γίνεται μέσω μιας μικρής τομής στον κόλπο διαμέσου της οποίας τοποθετείται ειδική ταινία στήριξης κάτω από την ουρήθρα. Η επέμβαση, διαρκεί περίπου 20 λεπτά και απαιτεί συνήθως μόνο τοπική αναισθησία. Η ασθενής δεν χρειάζεται περισσότερο από μια μέρα νοσηλείας. Τα αποτελέσματα της μεθόδου είναι άμεσα και εφόσον εφαρμοστεί από εξειδικευμένους χειρουργούς έχει ποσοστά επιτυχίας που φτάνουν και το 95%.

Η μέθοδος έχει αρκετές παραλλαγές, ανάλογα με την τεχνική και το είδος των ταινιών που χρησιμοποιούνται η επιλογή των οποίων εξαρτάται από την εμπειρία και την εκτίμηση του χειρουργού.


Πηγή : www.iatronet.gr

Ευαισθησία των δοντιών : Αίτια και αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση της οδοντικής ευαισθησίας μπορεί να αποδειχτεί δύσκολη υπόθεση. Πότε εμφανίζουμε ευαισθησία των δοντιών; Ποιες είναι οι αιτίες και πώς γίνεται η αντιμετώπιση;

Εάν νιώθετε στιγμιαία ενόχληση ή διαπεραστικό οξύ πόνο όταν πίνετε κάτι κρύο ή ζεστό, όταν βουρτσίζετε τα δόντια σας ή ακόμη όταν εισπνεύσετε κρύο αέρα, αυτό μπορεί να οφείλεται στη λεγόμενη «οδοντική ευαισθησία». Ο πόνος είναι χαρακτηριστικά στιγμιαίος, οξύς, ξαφνικός, που προκαλείται από ερεθισμό του νεύρου του δοντιού.

Η οδοντική ευαισθησία κατά κύριο λόγο εμφανίζεται όταν υπάρχει αποκάλυψη μέρους της επιφάνειας των ριζών των δοντιών, σε περιοχές που τα ούλα έχουν αποτραβηχτεί. Οι ρίζες δεν καλύπτονται από σμάλτο και η επιφάνειά τους έχει χιλιάδες μικρούς πόρους, οι οποίοι επικοινωνούν με το εσωτερικό του δοντιού και τα νεύρα. Έτσι, τα θερμικά ερεθίσματα όπως το κρύο και το ζεστό, ερεθίζουν το νεύρο του δοντιού και νοιώθετε πόνο.

Υπάρχουν όμως και πολλές άλλες αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν οδοντική ευαισθησία :

  •  Τερηδόνα. Προκαλεί συνήθως ευαισθησία και πόνο στο κρύο ο οποίος στην αρχή έχει μικρή διάρκεια. Όσο η τερηδόνα προχωρά σε βάθος, ο πόνος κρατάει περισσότερο και γίνεται πιο έντονος.

  •  Δυνατό βούρτσισμα και οδοντόβουρτσες με σκληρή τρίχα και ηλεκτρικές οδοντόβουρτσες. Και τα τρία έχουν ως αποτέλεσμα την αποτριβή του σμάλτου, ειδικά στην περιοχή κοντά στα ούλα που υπάρχει σε πιο λεπτό στρώμα και τον τραυματισμό των ούλων και την απογύμνωση των ριζών.

  •  Η ουλίτιδα και η περιοδοντίτιδα επίσης προκαλούν υφίζηση των ούλων και αποκάλυψη των ευαίσθητων ριζικών επιφανειών.

  •  Το σφίξιμο και τρίξιμο των δοντιών από μερικούς ανθρώπους μπορεί να είναι η αιτία γρήγορης και σε μεγάλο βαθμό αποτριβής του σμάλτου. Η ουσία που βρίσκεται κάτω από το αμάλτο ονομάζεται οδοντίνη. Παρόμοια με τις ρίζες επικοινωνεί με το εσωτερικό του δοντιού μέσω των «οδοντινικών σωληναρίων», πράγμα το οποίο την κάνει ευαίσθητη στα θερμικά ερεθίσματα.

  •  Το ίδιο συμβαίνει και μετά από κάταγμα μέρους του δοντιού και απώλεια του προστατευτικού στρώματος, του σμάλτου.

  •  Ευαισθησία μετά από λεύκανση των δοντιών. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται για τη λεύκανση προκαλούν παροδική ευαισθησία που συνήθως περνά 2 με 3 ημέρες μετά τη διακοπή και την ολοκλήρωση της διαδικασίας.

  •  Όξινες τροφές και ποτά, όπως πορτοκάλια, λεμόνια, ξύδι, γιαούρτι, κρασί, τσάι και μεγάλη κατανάλωση αναψυκτικών που περιέχουν φωσφορικό οξύ, αλλοιώνουν το σμάλτο και προκαλούν ευαισθησία.

  •  Κάποιες οδοντιατρικές εργασίες μπορούν να προκαλέσουν παροδική ευαισθησία. Αυτό μπορεί να συμβεί μετά από καθαρισμό πέτρας, τροχισμό δοντιών για στεφάνες και γέφυρες ή σφράγισμα και συνήθως διαρκεί εως και 4 – 6 εβδομάδες.

Η αντιμετώπιση της οδοντικής ευαισθησίας πολλές φορές μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη και είναι ανάλογη με την αιτία που την προκαλεί.

Στην περίπτωση της αποκάλυψης των επιφανείων των ριζών ή της οδοντίνης, μπορεί να έχει καλό αποτέλεσμα μια οδοντόκρεμα για ευαίσθητα δόντια. Κάποιες φορές μπορεί να χρειαστεί η βοήθεια του οδοντιάτρου σας, ο οποίος επικαλύπτει τις ευαίσθητες επιφάνειες με ειδικά βερνίκια που μειώνουν την ενόχληση.

Στις περιπτώσεις που υπάρχει τερηδόνα και χαλασμένα δόντια, τότε η αντιμετώπιση είναι η τοποθέτηση σφραγισμάτων. Πολλές φορές η οδοντική ευαισθησία είναι τόσο έντονη και επίμονη που μπορεί να χρειαστεί ακόμη και η απονεύρωση του δοντιού.


Πηγή : www.iatronet.gr

Η σχολική βία ξεκινάει νωρίς...

Τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο της σχολικής βίας εκδηλώνεται όλο και πιο συχνά και πολλές φορές ξεκινάει από το νηπιαγωγείο. Συχνά τα παιδιά κουβαλούν μαζί τους από το σπίτι παιχνίδια και γλυκίσματα γεγονός που τα προτρέπει συχνά να ζηλεύουν το ένα το άλλο. Ήδη από το νηπιαγωγείο επειδή δεν έχουν όλα τα παιδιά τα ίδια παιχνίδια εξαγοράζουν με αντικείμενα τη φιλία των άλλων με αποτέλεσμα να καταλήγουν στη σκέψη πως αν δεν φέρουν καινούρια αντικείμενα δεν θα είναι αποδεχτά από τους φίλους τους. Η πρώτη δημοτικού είναι  μια σημαντική αλλαγή στη ζωή του παιδιού γιατί εκτός από το νέο περιβάλλον στο οποίο πρέπει να προσαρμοστεί μπορεί να γίνει δέκτης βίας από μεγαλύτερα παιδιά.

Ποιοί λόγοι οδηγούν τα παιδιά στην εκδήλωση της βίας;

  • Λεκτική και σωματική βία μέσα στην οικογένεια

  • Ιδιοσυγκρασία του παιδιού και τραυματικές εμπειρίες

  • Ελαστικός τρόπος ανατροφής του παιδιού

  • Επιρροή από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια

  • Πολύ αυστηρό ή χαλαρό σχολικό περιβάλλον χωρίς ουσιαστικό έλεγχο

  • Τα αγόρια σε σύγκριση με τα κορίτσια εμπλέκονται πιο συχνά σε καυγάδες


Τα σημάδια που πρέπει να με προβληματίσουν

  • Η διάθεση του  παιδιού εμφανίζει σημαντική αλλαγή

  • Το παιδί δεν θέλει να πάει σχολείο

  • Τα ρούχα του είναι σκισμένα και έχει μελανιές στο σώμα του

  • Εμφανίζει ψυχοσωματικά προβλήματα

  • Χάνει συχνά τα πράγματα του στο σχολείο


Τι πρέπει να κάνω;

  • Αρχικά αφήνω το παιδί να διαχειριστεί μόνο του το πρόβλημα

  • Συμβουλεύω το παιδί να αποφεύγει τους επιθετικούς συμμαθητές

  • Το προτρέπω να διαλέγει φίλους που δεν θα του ζητάνε υλικά αγαθά

  • Να έχει σταθερούς φίλους με τους οποίους θα κάνει παρέα και εκτός σχολείου

  • Στο διάλλειμα να μην είναι ποτέ μόνος του

  • Αν κάποιος του επιτεθεί στο διάλλειμα οι φίλοι του να ζητήσουν αμέσως βοήθεια

Στόχος μου είναι να μάθω στο παιδί να είναι αυτόνομο, να έχει αυτοπεποίθηση, να λέει  «όχι» όταν δεν θέλει κάτι και να έχει κριτήρια επιλογής φίλων όχι με βάση τον εκφοβισμό και τα υλικά αγαθά αλλά την πραγματική του επιθυμία.


Γράφει : Αντιγόνη Γινοπούλου, Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος, Πιστοποιημένη Θεραπεύτρια της μεθόδου Tomatis®

Πηγή : ginopoulou-psy.blogspot.gr