Φροντίδα Υγείας

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Πώς γίνεται η αυτοεξέταση μαστού



Η αυτοεξέταση μαστού αφορά τον έλεγχο του μαστού σας για να βοηθηθείτε να εντοπίσετε προβλήματα ή αλλαγές. Πολλά προβλήματα στο μαστό ανακαλύπτονται πρώτα από γυναίκες, συχνά τυχαία. Οι μάζες μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις. Ο καρκίνος μαστού μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αν και είναι πιο κοινός σε γυναίκες άνω των 50.

Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι τα μειονεκτήματα της αυτοεξέτασης ξεπερνούν τα οφέλη. Άλλοι πιστεύουν ότι αποτελεί επιλογή για τις γυναίκες. Μιλήστε με τον γιατρό σας για την αυτοεξέταση μαστού.

Η αυτοεξέταση μαστού αφορά τον έλεγχο του μαστού για μάζα ή αλλαγές όταν είστε όρθια ή ξαπλωμένη σε διαφορετικές πόζες και ενώ κοιτάτε το στήθος σας σε καθρέφτη για να παρατηρήσετε τυχόν αλλαγές στην εμφάνιση.

Αν γνωρίζετε πώς φαίνεται φυσιολογικά ο μαστός σας, τυχόν μάζες ή αλλαγή στην εμφάνιση θα πρέπει να αξιολογηθούν από γιατρό. Τα περισσότερα προβλήματα ή οι αλλαγές δεν οφείλονται στον καρκίνο.

Αν επιλέξετε να κάνετε αυτοεξέταση μαστού, αυτή δεν θα πρέπει να αντικαταστήσει την τακτική κλινική εξέταση του μαστού από γιατρό και τις μαστογραφίες. Τα ενθέματα δεν μειώνουν τον κίνδυνο μιας γυναίκας για καρκίνο μαστού, επομένως οι γυναίκες αυτές θα πρέπει να μιλήσουν με τον γιατρό τους σχετικά με την πραγματοποίηση αυτοεξέτασης.

Γιατί γίνεται

Η αυτοεξέταση μαστού γίνεται για να εντοπιστούν προβλήματα στο μαστό, όπως μια ή αλλαγή στην εμφάνιση που μπορεί να υποδεικνύει την ύπαρξη καρκίνου μαστού ή άλλες παθήσεις μαστού που μπορεί να χρειαστούν προσοχή, όπως η μαστίτιδα ή το ινοαδένωμα.

Προετοιμασία

Δεν χρειάζεται ειδική προετοιμασία πριν κάνετε την αυτοεξέταση μαστού.

Πώς γίνεται

Χρειάζεται εξάσκηση για την πραγματοποίηση μιας καλής αυτοεξέτασης. Ρωτήστε τον γιατρό σας για συμβουλές που θα σας βοηθήσουν να την κάνετε σωστά.

Η καλύτερη στιγμή για την εξέταση είναι συνήθως μια εβδομάδα μετά την έναρξη της περιόδου, όταν ο ιστός είναι λιγότερο πιθανό να είναι ευαίσθητος ή πρησμένος. Αν έχετε άτακτη περίοδο ή αν είστε στην εμμηνόπαυση ή έχετε κάνει υστερεκτομή κάντε την εξέταση μια ημέρα του μήνα που είναι εύκολο να θυμάστε.

Γυναίκες που είναι έγκυες ή θηλάζουν μπορούν να συνεχίσουν να εξετάζουν το στήθος τους κάθε μήνα.
Οι μητέρες που θηλάζουν μπορούν να εξετάσουν το στήθος τους μετά το θηλασμό.
Για να πραγματοποιήσετε την εξέταση, βγάλτε όλα τα ρούχα σας από τη μέση και πάνω και ξαπλώστε. Η εξέταση γίνεται ενώ είστε ξαπλωμένη, καθώς έτσι είναι πιο εύκολο να νιώσετε όλο τον μαστικό ιστό.
Χρησιμοποιείστε τα μαξιλάρια των 3 μεσαίων δαχτύλων-όχι τις άκρες- του αριστερού σας χεριού για να ελέγξετε το δεξί μαστό. Κινήστε τα δάχτυλα αργά, σε μικρούς κύκλους μεγέθους νομίσματος.


Πηγή : www.iatronet.gr

10 tips για να έχετε ενέργεια καθημερινά



Νιώθετε τις αντοχές σας να σας εγκαταλείπουν; Χρειάζεστε τόνωση; Δείτε απλές συμβουλές που μπορούν να σας δώσουν τη χαμένη σας ενέργεια!

Πείτε όχι στο αλάτι

Αισθάνεστε φούσκωμα; Το αλάτι μπορεί να ευθύνεται σε ένα βαθμό για αυτό. Το πολύ αλάτι μπορεί να οδηγήσει σε κατακράτηση νερού και να συμβάλει σε υψηλή αρτηριακή πίεση. Μειώστε το αλάτι ,επιλέγοντας φρέσκες τροφές και άλλες εποχικές όπως κάρι , σκόρδο ή δεντρολίβανο για να δώσετε γεύση στο φαγητό σας. Επεκτείνετε τους ορίζοντες της μαγειρικής σας και μπορεί έτσι να γεμίσετε ενέργεια.

Αν έχετε στρες, ανεβείτε σκάλες

Όταν είστε θυμωμένος ή έχετε στρες είναι εύκολο να αναζητήσετε κάποιο γλυκό, να καπνίσετε ή να πιείτε καφέ. Το ιδανικό αντίδοτο είναι η άσκηση. Την επόμενη φορά που θα αγχωθείτε ανεβείτε σκάλες- έρευνες έχουν δείξει ότι κάθε δεκέλεπτη άσκηση μπορεί να δώσει πνευματική ώθηση.

Αφήστε κάτω το ντόνατ

Αντιμετωπίζετε το στρες τρώγοντας ; Σε δύσκολες στιγμές μπορείτε να αντικαταστήσετε τις τροφές που ανακουφίζουν με φρούτα και λαχανικά. Ωστόσο, όταν περάσει ο ενθουσιασμός από τους κατεργασμένους υδατάνθρακες, μένετε με την αίσθηση της νωθρότητας. Επιπλέον, οι θερμίδες τους μπορούν εύκολα να αθροιστούν σε παραπάνω κιλά- αυξάνοντας τον κίνδυνο για προβλήματα υγείας. Επομένως, την επόμενη φορά που θα αισθανθείτε άγχος, αγνοήστε τα γλυκά. Δοκιμάστε ένα μήλο ή πάρτε 10 βαθιές αναπνοές.

Κοιμηθείτε

Εξαφανίστε τα σακουλάκια κάτω από τα μάτια σας με τον ύπνο. Ειδικοί συνιστούν 7 έως 8 ώρες ύπνου τη νύχτα, για να γεμίσετε τις μπαταρίες σας και να μειώσετε το στρες. Αν δυσκολεύεστε να αποκοιμηθείτε μην πίνετε καφεΐνη μετά το μεσημέρι. Αποφύγετε την άσκηση 2 ώρες πριν την ώρα του ύπνου. Κάντε το υπνοδωμάτιο ζώνη ύπνου-,χωρίς τηλεόραση, κατοικίδια, υπολογιστές ή άλλους παράγοντες που σας αποσπούν την προσοχή. Αν δεν έχουν αποτέλεσμα οι παραπάνω συμβουλές μιλήστε στον γιατρό σας.

Ξεφύγετε από τη ρουτίνα

Η αλλαγή της ρουτίνας σας ή η δοκιμή κάτι καινούργιου όπως ένα νέο χτένισμα μπορεί να βελτιώσει την εικόνα και τη διάθεσή σας. Επιλέγοντας μια νέα διαδρομή για να φτάσετε στη δουλειά σας, πηγαίνοντας βόλτα το σκύλο σε άλλο δρόμο ή μια νέα γεύση για πρωινό μπορεί να βοηθηθείτε να διατηρήσετε φρέσκα τα πράγματα. Εστιάστε σε μια εύκολη αλλαγή τη φορά, για να πετύχετε.

Περπατήστε γύρω από το τετράγωνο

Δεν χρειάζεται να περνάτε ώρες στο γυμναστήριο- ακόμα και λίγη κίνηση μπορεί να σας φέρει σε επαφή με το σώμα σας και να ανακτήσετε τη χαμένη σας ενέργεια. Ένας απλός περίπατος στο τετράγωνο μπορεί να καθαρίσει το μυαλό σας και ασκήσεις που περιέχουν λίγο διαλογισμό μπορούν να επαναφορτίσουν το σώμα και το πνεύμα σας.

Καταναλώστε περισσότερες ίνες

Οι ίνες μπορούν να σας βοηθήσουν να αισθανθείτε κορεσμό πιο γρήγορα και να τρώτε λιγότερο με αποτέλεσμα την απώλεια κιλών. Οι αρκετές ίνες επίσης είναι καλές για την καρδιά σας. Εκτός από τα οφέλη στην υγεία, οι άφθονες ίνες οδηγούν σε λιγότερους αγχωτικούς παράγοντες. Τα καλά νέα είναι ότι οι ίνες υπάρχουν σε πολλές νόστιμες μορφές ,από ψωμί ολικής αλέσεως και δημητριακά μέχρι φρούτα, όπως μήλα, φράουλες, καθώς και στα λαχανικά.

Εστιάστε στο παρόν

Το να έχετε επίγνωση του πού βρίσκεστε και αυτού που συμβαίνει τώρα μπορεί να σας βοηθήσει να χαλαρώσετε αντί να ανησυχείτε για αυτό που φαίνεται στον ορίζοντα. Αφήστε τις σκέψεις για το παρελθόν και το μέλλον και εστιάστε στη στιγμή. Πώς νιώθετε τον αέρα στο δέρμα σας; Πώς αισθάνεστε το πεζοδρόμιο κάτω από το πόδι σας; Αν η σκέψη σας περιπλανιέται φέρτε την πίσω εστιάζοντας στο παρόν.

Τηλεφωνήστε στον γιατρό

Όλοι το έχουμε κάνει- να προσπαθούμε να αγνοήσουμε τον πονοκέφαλο, τον επίμονο πόνο στον ώμο ή τον βήχα. Ωστόσο τα συνεχιζόμενα προβλήματα μπορούν να απομυζήσουν τη ζωτικότητα. Λύστε το πρόβλημα επιλέγοντας να ελέγξετε τα συμπτώματα σας στον γιατρό. Αν έχετε καιρό να εξεταστείτε σχεδιάστε μια επίσκεψη. Αν αισθάνεστε πως είναι σειρά της φροντίδας της ψυχικής σας υγείας, συζητήστε το με τον γιατρό σας.

Ταΐστε…το κεφάλι σας

Ορισμένες φορές η απάντηση όταν έχετε πολλά στο κεφάλι σας είναι να κάνετε κάτι που πηγαίνει το μυαλό σας σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Επεκτείνετε τα πνευματικά σας όρια ακούγοντας μια διάλεξη, λύνοντας ένα σταυρόλεξο ή συμμετέχοντας σε ένα σύλλογο. Μπορείτε επίσης να ξεκινήσετε ένα χόμπυ που θα σας κρατά σε εγρήγορση, πνευματικά και σωματικά, είτε είναι κηπουρική είτε hiking.


Πηγή : www.iatronet.gr

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Ρεογραφία : Εξατομικευμένη αντιμετώπιση της υπέρτασης και των ημικρανιών


Η Ρεογραφία, είναι μία αναίμακτη, ασφαλής και ανώδυνη μέθοδος μέτρησης της κυκλοφορίας του αίματος. Η βασική αρχή της μεθόδου (μέτρηση της βιοαντίστασης και των μεταβολών της) ανακαλύφθηκε την δεκαετία του 30 με την παρατήρηση της μεταβολής της βιοαντίστασης των δακτύλων λόγω της σφυγμικής ροής του αίματος. Από την δεκαετία του 40 αρχίζουν οι μελέτες με την εφαρμογή της σε διάφορα τμήματα και όργανα του σώματος. Από τότε, η εξέλιξη ήταν συνεχής, αλλά καθοριστικό ρόλο για την ευρεία εφαρμογή της ήταν η ανακάλυψη των προσωπικών υπολογιστών. Οι εφαρμογές της στο ανθρώπινο σώμα είναι πολλές, και ορισμένες από αυτές έχουν καθιερωθεί στην ευρεία ιατρική πρακτική σαν εξετάσεις ρουτίνας.
Ανακαλύφθηκε από την NASA για την παρακολούθηση των αστροναυτών της στα διαστημικά τους ταξίδια. Είναι μία επαναστατική και μοναδική μέθοδος για την αναίμακτη, απόλυτα ασφαλή, εντελώς ανώδυνη, και χωρίς χρήση ραδιενεργών ή σκιαγραφικών ουσιών μέτρηση της καρδιακής λειτουργίας και της κεντρικής κυκλοφορίας του αίματος. Από το 1999 έχει κριθεί σαν "απαραίτητη ιατρική εξέταση" από το national Center of Medicare Services των ΗΠΑ.
Σήμερα χρησιμοποιείται στα καλύτερα ιατρικά κέντρα και νοσοκομεία σε περισσότερες από 100 χώρες.

Η Ρεογραφία είναι :
  • ΑΚΡΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ στους : Υπερτασικούς, Υποτασικούς, Καρδιοπαθείς
  • ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΧΡΗΣΙΜΗ στους : Διαβητικούς, Θυρεοειδοπαθείς, Νεφροπαθείς, κ.α.
  • ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ στην ΠΡΟΛΗΨΗ σε όλους τους υγιείς (ακόμη και σε παιδιά και εφήβους)
  • ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ στον ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ στους αθλητές, στα παιδιά και τους εφήβους, στις εγκυμονούσες, στουςπροεγχειριτικούς ασθενείς, κ.α. 

Τι προσφέρει η ψηφιακή ρεοκαρδιογραφία :
  • Διάγνωση των αιτιών της υπέρτασης για την εξατομικευμένη, και όχι τυχαία, επιλογή των φαρμάκων.
  • Σωστή, και όχι «απλώς» ρύθμιση της πίεσης, χωρίς μείωση της ροής του αίματος και χωρίς αγγειοσύσπαση (με την καθιερωμένη τυχαία αντιμετώπιση, αυτό επιτυγχάνεται μόνο σε 1 στους 7 ρυθμισμένους υπερτασικούς).
  • Λεπτομερή μέτρηση της καρδιακής λειτουργίας στους καρδιοπαθείς, για την εξατομικευμένη χορήγηση της φαρμακευτικής αγωγής.
  • Έγκαιρο εντοπισμό ανεπιθύμητων δράσεων των φαρμάκων.
  • Εντοπισμό κρυφών διαταραχών (αγγειοσύσπαση, αρτηριοσκλήρυνση, κατακράτηση υγρών, υπερλειτουργία της καρδιάς, μείωση τροφοδοσίας των ιστών με οξυγόνο, κ.α.), στους υγιείς, στους διαβητικούς, τους θυρεοειδοπαθείς, τους νεφροπαθείς, κ.α..


ΟΙ ΡΕΟΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ "ΡΕΟΔΙΑΓΝΩΣΗ"

Με τα υπερσύγχρονα ψηφιακά ρεοκαρδιογραφικά συστήματα που χρησιμοποιούνται στην ΡΕΟΔΙΑΓΝΩΣΗ παρέχεται η πληρέστερη εικόνα, αφού μπορούν να μετρηθούν :
  • η τροφοδοσία των ιστών με οξυγόνο
  • η ποσότητα αίματος που αντλεί η καρδιά (Καρδιακή Παροχή)
  • η λειτουργικότητα του καρδιακού μυ (πόσο δυνατός είναι)
  • η κατάσταση των υγρών του οργανισμού
  • η λειτουργική κατάσταση των μικρών αρτηριών (αγγειοσύσπαση/αγγειοδιαστολή)
  • η ύπαρξη ή μη αρτηριοσκλήρυνσης
  • η ελαστικότητα της αορτής

Η μέτρηση της καρδιαγγειακής λειτουργίας απαιτούσε την διεξαγωγή δεξιού καρδιακού καθετηριασμού. Σήμερα, με την ρεοκαρδιογραφία η μέτρηση γίνεται αναίμακτα, εντελώς ανώδυνα, χωρίς καμία δυσχέρεια για τον εξεταζόμενο, και πολύ πιο οικονομικά

H ρεοκαρδιογραφική εξέταση είναι πολύ χρήσιμη στους θυρεοειδοπαθείς, γιατί οι ορμόνες του θυρεοειδή επηρεάζουν την καρδιακή λειτουργία και την κεντρική κυκλοφορία του αίματος. Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις προληπτικής εξέτασης, η εικόνα που καταγράφεται με την μέτρηση είναι τέτοια, που απαιτεί πρώτα από όλα την εκτίμηση της λειτουργίας του θυρεοειδή.

Επίσης, τα φάρμακα για τον θυρεοειδή επηρεάζουν και αυτά την καρδιαγγειακή λειτουργία και η ρεοκαρδιογραφική εξέταση είναι χρήσιμη για την εκτίμηση αυτής της επίδρασης, και συνεπώς, της προσαρμογής της δοσολογίας

Η ρεοκαρδιογραφική εξέταση είναι απαραίτητη στα άτομα με αυξημένη αρτηριακή πίεση, γιατί επιτρέπει την διάγνωση των αιτιών που οδηγούν στην αύξηση της πίεσης.  Δεδομένου ότι τα φάρμακα για την ρύθμιση της πίεσης δρουν σε διαφορετικούς μηχανισμούς, η επιλογή τους θα είναι εξατομικευμένη ανάλογα με την αιτία, και όχι τυχαία όπως γινόταν χωρίς την ρεοκαρδιογραφική εξέταση.

Πρέπει να σημειωθεί, ότι με την τυχαία επιλογή των φαρμάκων η αποτελεσματικότητα είναι μικρή - μόλις 34%, ενώ με την ρεοκαρδιογραφική εξέταση υπερβαίνει το 85%.
Επίσης, επειδή η υπέρταση συνδέεται και με τα εγκεφαλικά επεισόδια, για μία ολοκληρωμένη πρόληψη είναι απαραίτητο να ελέγχεται και η εγκεφαλική μικροκυκλοφορία - έλεγχος που πλέον διενεργείται αναίμακτα και ανώδυνα με την ρεοεγκεφαλογραφική εξέταση.

Η Ρεογραφία προσφέρει :
  • Εξατομικευμένη αντιμετώπιση της υπέρτασης και των ημικρανιών,
  • Εξατομικευμένη παρακολούθηση καρδιοπαθών
  • Εξατομικευμένη πρόληψη σε παιδιά, εφήβους, ενήλικες
  • Εξατομικευμένο έλεγχο καρδιαγγειακής λειτουργίας σε διαβητικούς, θυρεοειδοπαθείς, νεφροπαθείς. κ.α.

Γράφει :    Dr Γραμματικόπουλος Κωνσταντίνος, MD, PhD, Διδάκτωρ Ιατρικών Επιστημών της ΕΣΣΔ, Διδάκτωρ Καρδιολογίας Πανεπιστημίου Μόσχας

Οσα πρέπει να γνωρίζουμε για την οστεοαρθρίτιδα



Η Οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) αποτελεί τη συχνότερη πάθηση των αρθρώσεων. Αφορά κυρίως τις μεγαλύτερες ηλικίες και προκαλεί σημαντικά προβλήματα πόνου και αναπηρίας. Το γόνατο είναι η πλέον συνήθης μεγάλη άρθρωση που προσβάλλεται, ενώ το ισχίο σκολουθεί. Η ΟΑ αυτών των δύο αρθρώσεων προσβάλλει περίπου το 10-25% των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών.


Αίτια της Οστεοαρθρίτιδας

Καθώς η έρευνα σχετικά με την ΟΑ εξελίσσεται, καθίσταται σαφές ότι δεν υπάρχει ένα μόνο αίτιο της νόσου. Οι γενετικοί παράγοντες σαφώς παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη της ΟΑ και έχει διαπιστωθεί ότι αδέλφια ασθενών με ΟΑ παρουσιάζουν υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου. Πιο συγκεκριμένα παρουσιάζουν πέντε φορές υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης ΟΑ ισχίου και τρείς φορές υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης ΟΑ γόνατος. Επίσης, ασθενείς που αναπτύσσουν οζίδια στις περιφερικές αρθρώσεις των δακτύλων, συχνά έχουν ισχυρό οικογενειακό ιστορικό παρόμοιων οζιδίων και κλινικής εικόνας ΟΑ. Η ανάπτυξη μάλιστα των οζιδίων Heberden, λειτουργεί ως προγνωστικός δείκτης για την ανάπτυξη ΟΑ του γόνατος. Εκτός από τους κληρονομικούς, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη της ΟΑ οι κυριότεροι των οποίων είναι το τραύμα, η παχυσαρκία, ορισμένα μεταβολικά νοσήματα και μηχανικοί παράγοντες. Η ΟΑ θεωρείται πως είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας της άρθρωσης να επιδιορθώσει τη βλάβη μετά από τη δράση των διαφόρων αυτών παραγόντων. Αν και οι αρθρώσεις βρίσκονται σε μία συνεχή διαδικασία φθοράς και επιδιόρθωσης, τελικά για κάποιους λόγους, η διαδικασία επιδιόρθωσης δε μπορεί υπό ορισμένες συνθήκες να αντεπεξέλθει της φθοράς οπότε και οδηγούμαστε στην αληθή ΟΑ.


Κύρια σημεία και συμπτώματα της Οστεοαρθρίτιδας

Οι αρθρώσεις που προσβάλλονται πιο συχνά από ΟΑ είναι το γόνατο, το ισχίο, οι περιφερικές αρθρώσεις των δακτύλων, η καρπομετακάρπια άρθρωση του αντίχειρα και η πρώτη μεταταρσοφαλαγγική άρθρωση. Μία άρθρωση που πάσχει από ΟΑ τείνει να φαίνεται διογκωμένη σε σχέση με μία φυσιολογική. Αυτό οφείλεται στις οστικές μεταβολές που προκαλεί η ανάπτυξη των οστεοφύτων στα όρια της άρθρωσης. Σε επιδεινούμενη, σοβαρή ΟΑ μπορεί να υπάρξει επίσης παραμόρφωση, όπως ραιβό γόνατο, ή σύγκαμψη του ισχίου. Συχνά διαπιστώνεται ευαισθησία στο μεσάρθριο διάστημα, ενώ μπορεί να συνυπάρχει και ευαισθησία των μαλακών μορίων που συναποτελούν τις περιαρθρικές δομές, όπως ο χήνειος πόδας στο γόνατο. Η άρθρωση μπορεί να παρουσιάζει μειωμένο εύρος κίνησης, και κριγμό ο οποίος μπορεί να γίνει αντιληπτός κατά την ψηλάφηση ή και δια της ακοής. Επίσης, στην οξεία φάση της νόσου μπορεί να διαπιστωθεί θερμότητα της άρθρωσης, αν και αυτή εμφανίζεται χαρακτηριστικότερα στη Ρευματοειδή Αρθρίτιδα. Το κυρίαρχο πάντως σύμπτωμα της νόσου είναι ο πόνος, ο οποίος σχετίζεται με τη χρήση της άρθρωσης, εμφανίζεται κατα τη διάρκεια της χρήσης ή αμέσως μετά, και υποχωρεί με την ανάπαυση. Ο πόνος της ΟΑ έχει ύπουλη εμφάνιση και ποικίλλει από ημέρα σε ημέρα. Σε περισσότερο σοβαρές και επιδεινούμενες μορφές ΟΑ, ο πόνος επιμένει περισσότερο και είναι παρών ακόμα και κατά την ανάπαυση ή τη νύχτα. Βέβαια, θα πρέπει στο σημείο αυτό να τονιστεί πως υπάρχουν και άλλες καταστάσεις που μιμούνται την κλινική εικόνα της ΟΑ. Η επιβεβαίωση της διάγνωσης θα πρέπει να γίνεται από ειδικό ιατρό ύστερα από τη λήψη ιστορικού, την κλινική εξέταση και τη διεξαγωγή απεικονιστικών εξετάσεων.


Θεραπεία της Οστεοαρθρίτιδας

Οι πρώτες οδηγίες αντιμετώπισης της ΟΑ έχουν σχέση με την πρόληψη, τον τρόπο ζωής και τα φυσικά χαρακτηριστικά του ασθενή, όπως η αποφυγή καταπόνησης της πάσχουσας άρθρωσης και η απώλεια βάρους. Επίσης, ορισμένοι ασθενείς βρίσκουν σημαντική ανακούφιση με την τοπική εφαρμογή πάγου. Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει απλά αναλγητικά, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (ΜΣΑΦ) και COX-2 αναστολείς. Αυτά μπορούν να χορηγηθούν με διάφορους τρόπους, ενώ τελευταία έχουν κυκλοφορήσει και σκευάσματα ΜΣΑΦ που εφαρμόζονται τοπικά επάνω στην άρθρωση. Επίσης σκευάσματα θειικής κρυσταλλικής γλυκοζαμίνης, φαίνεται πως έχουν χονδροτροφική δράση, καθυστερούν την καταστροφή της άρθρωσης και βελτιώνουν την πρόγνωση κατά τα πρώιμα στάδια της νόσου. Χρήσιμη είναι σε ορισμένες περιπτώσεις και η ενδοαρθρική έγχυση ενέσιμων φαρμάκων. Η ενδοαρθρική έγχυση κορτικοστεροειδούς σε συνδυασμό με τοπικό αναισθητικό, έχει εντυπωσιακά πλην όμως βραχυχρόνια αποτελέσματα. Η εφαρμογή της μεθόδου ενδείκνυται σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά θα πρέπει να αποφεύγεται η κατάχρηση (έως 2-3 εγχύσεις ετησίως). Η δε ενδοαρθρική έγχυση σκευασμάτων υαλουρονικού αποσκοπεί στην καθυστέρηση της φθοράς της άρθρωσης, μέσω της λιπαντικής και χονδροτροφικής δράσης του υαλουρονικού. Η φυσικοθεραπεία έχει ρόλο σε όλες τις φάσεις εξέλιξης της νόσου με κύριους στόχους την ταχύτερη λύση της φλεγμονώδους διεργασίας και τη μυϊκή ενδυνάμωση η οποία σταθεροποιεί την άρθρωση και καθυστερεί τη φθορά. Σε προχωρημένα στάδια η χειρουργική θεραπεία είναι συχνά αναπόφευκτη. Η ολική αρθροπλαστική, η αντικατάσταση δηλαδή της φθαρμένης άρθρωσης με συνθετικά υλικά, αποτελεί την κύρια μέθοδο αυτής της κατηγορίας. Η απόφαση πάντως για μία τέτοια επέμβαση δε θα πρέπει να λαμβάνεται αλόγιστα, καθώς, όπως και σε όλες τις χειρουργικές επεμβάσεις, υπάρχει κάποιος κίνδυνος για επιπλοκές. Επίσης, ο χειρουργός θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικός σε περιπτώσεις νεαρότερων ασθενών με ΟΑ, καθώς η διάρκεια ζωής των υλικών κυμαίνεται από 15-25 έτη. Η διάρκεια αυτή, έχει σχέση με τη χρήση της άρθρωσης από τον ασθενή, κυρίως όμως με το σωστό προεγχειρητικό σχεδιασμό και την άρτια χειρουργική τεχνική. Ιδιαίτερα πάντως για τις αρθροπλαστικές γόνατος και ισχίου, τα αποτελέσματα είναι πολυ καλά, με σημαντική βελτίωση του πόνου, της λειτουργικότητας της άρθρωσης και της ποιότητας ζωής του ασθενή.

Γράφει : Κυριακίδης Π. Ματθαίος MD Msc, Χειρουργός Ορθοπαιδικός.

Πηγή : www.kneesurgery.gr

Αθλητισμός και παιδί



Ποιά είναι τα οφέλη του αθλητισμού κατά την παιδική ηλικία;

Η οργανωμένη άθληση δίνει την ευκαιρία στο παιδί να βελτιώσει τη φυσική του κατάσταση και να υιοθετήσει υγιεινά πρότυπα διαβίωσης. Ο αθλητισμός μειώνει τον κίνδυνο για προβλήματα υγείας (τόσο κατά την παιδική ηλικία, όσο και κατά τη μετέπειτα ενήλικο ζωή) όπως η παχυσαρκία, τα καρδιαγγειακά νόσήματα, ο σακχαρώδης διαβήτης, η οστεοπόρωση και ποικίλες αναπτυξιακές διαταραχές του μυοσκελετικού συστήματος. Επίσης, συμβάλλει στην ανάπτυξη των κινητικών δεξιοτήτων και του νευρομυικού συντονισμού.

Επιπλέον, με τη συμμετοχή σε ομαδικά αθλήματα το παιδί γίνεται μέλος μιας ομάδας και μαθαίνει να επικοινωνεί ισότιμα και με κανόνες, να συμμετέχει σε μια προσπάθεια προς έναν κοινό στόχο. Είναι μια ευκαιρία να κάνει νέους φίλους και να μάθει να συνεργάζεται μαζί τους. Εξίσου σημαντικό όμως είναι και το γεγονός ότι μέσα από τον αθλητισμό, το παιδί αντιλαμβάνεται και αποδέχεται τη διαφορετικότητα, ενώ εμπεδώνει την ιδέα του αλληλοσεβασμού και της ανεκτικότητας.


Είναι όλα τα αθλήματα κατάλληλα για όλα τα παιδιά;

Είναι μεγάλης σημασίας η επιλογή ενός αθλήματος που να ταιριάζει στην ηλικία, τις επιθυμίες και τις δεξιότητες του εκάστοτε παιδιού. Για παράδειγμα, τα περισσότερα παιδιά προσχολικής ηλικίας δεν έχουν ακόμη τις κινητικές δεξιότητες και την απαραίτητη αυτοσυγκέντρωση για να ασχοληθούν με τα περισσότερα από τα οργανωμένα ομαδικά αθλήματα. Παράλληλα, σε ένα παιδί που δε συμπαθεί την άθληση, ιδιαίτερα σημαντική είναι η συζήτηση για τα οφέλη του αθλητισμού, αλλά και η διερεύνηση των ανησυχιών του και η προσφορά εναλλακτικών επιλογών άθλησης μέχρι να βρεθει αυτό που του ταιριάζει.

Αρκετά συχνά πάντως, η λάθος επιλογή αθλήματος, οι πιεστικοί γονείς ή οι φιλόδοξοι προπονητές μπορεί να μετατρέψουν τη χαρά του μικρού αθλητή σε απογοήτευση. Το παιδί και ειδικά το παιδί προσχολικής ηλικίας, μπορεί να μην είναι ακόμα αναπτυξιακά έτοιμο να ασχοληθεί με κάποιο άθλημα, ενώ άλλες φορές ίσως να πιεστεί να ακολουθήσει κάτι που δεν του ταιριάζει. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν αποδίδει καλά και, ειδικά αν αθλείται σε περιβάλλον έντονου ανταγωνισμού, επηρεάζεται η αυτοεκτίμησή του, ενώ μειώνονται και οι πιθανότητες να συνεχίσει την ενασχόληση με τον αθλητισμό. Ακόμη όμως και οι προικισμένοι μικροί αθλητές, δυσκολεύονται συχνά να συνδυάσουν τις αυξημένες απαιτήσεις του αθλήματος με τις υπόλοιπες σχολικές και κοινωνικές υποχρεώσεις τους και συχνά καταπονούνται ψυχικά και σωματικά στην προσπάθεια να επιτύχουν τη νίκη με κάθε κόστος.


Υπάρχουν περισσότερο υγιεινά ή βλαβερά αθλήματα;

Όλα τα αθλήματα είναι οφέλιμα, υπο την προϋπόθεση να διεξάγονται υπό την επίβλεψη κατάλληλα εκπαιδευμένου γυμναστή-προπονητή, μετά από σωστή προετοιμασία και εφόσον τηρούνται με ευλάβεια οι κανονισμοί ασφαλείας. Βέβαια, υπάρχουν αθλήματα όπως η κολύμβηση όπου γυμνάζεται αρμονικά όλο το σώμα και ευνοείται η ομαλή ανάπτυξη του μυοσκελετικού συστήματος με ισομετρικό τρόπο χωρίς κραδασμούς και ακραίες καταπονήσεις των αρθρώσεων, γεγονός που μειώνει την πιθανότητα ορθοπαιδικών προβλημάτων, ενώ σε άλλα όπως η άρση βαρών ή η κωπηλασία, χρειάζεται ειδική προσοχή προκειμένου να αποφευχθούν τραυματισμοί και μόνιμα προβλήματα κατά την ενήλικο ζωή. Τα δε ομαδικά αθλήματα συνδέονται με μεγαλύτερο ποσοστό οξέων τραυματισμών σε σχέση με τα ατομικά. Αυτό πάντως που πρέπει να τονιστεί είναι οτι όλα τα αθλήματα είναι σχετικά ασφαλή εφόσον αποφεύγονται οι υπερβολές. Ο πρωταθλητισμός αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση και προυποθέτει συνεχή επίβλεψη από εξειδικευμένο προπονητή και ιατρική ομάδα προκειμένου να εξασφαλιστεί πάνω από όλα η υγεία του νεαρού αθλητή.


Ποιός πρέπει να είναι ο ρόλος των γονιών;

Οι γονείς μπορούν και πρέπει να ενθαρρύνουν τη συμμετοχή των παιδιών τους, να παρακολουθούν και να σχολιάζουν τις δραστηριότητές τους καθώς και να αθλούνται μαζί τους. Μπορούν σε συνεργασία με τον ιατρό και το γυμναστή να συμβάλλουν στην επιλογή του κατάλληλου αθλήματος, με κύριο γνώμονα τις επιθυμίες και τις δεξιότητες του παιδιού και όχι προβάλοντας επάνω του τις δικές τους ανησυχίες. Καλό είναι να διατηρούν ρεαλιστικές προσδοκίες για την εξέλιξη και τις επιδόσεις του παιδιού και να δίνουν έμφαση στον ψυχαγωγικό χαρακτήρα του αθλήματος, να το επαινούν για την προσπάθεια και να το ενθαρρύνουν στην περίπτωση αποτυχίας. Επίσης, με το παράδειγμά τους μπορούν να διδάξουν τη σωστή αθλητική συμπεριφορά, τη διατήρηση της ψυχραιμίας σε καλές και κακές στιγμές και το σεβασμό προς τους αντιπάλους. Οι γονείς θα πρέπει να επικοινωνούν με τους προπονητές και τους άλλους γονείς, για να διασφαλίζουν τις κατάλληλες συνθήκες άσκησης και την αποφυγή υπερβολικής πίεσης στα παιδιά.


Ποιός είναι ο ρόλος του ιατρού;

Κυρίαρχο ρόλο στον έλεγχο και την παρακολούθηση του παιδιού που αθλείται έχει ο παιδίατρος. Σε ορισμένες πάντως περιπτώσεις που συνυπάρχουν χρόνια προβλήματα υγείας ή επισυμβαίνουν τραυματισμοί, απαραίτητη κρίνεται η συνδρομή από άλλες ιατρικές ειδικότητες όπως η καρδιολογία και η ορθοπαιδική.

Ο παιδίατρος, εκτιμά τη φυσική κατάσταση και την ανάπτυξη των μικρών αθλητών. Είναι μια ευκαιρία να διαγνώσει προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας ή παράγοντες αυξημένου κινδύνου έτσι ώστε να εξασφαλιστεί ασφαλής αθλητική δραστηριότητα. Είναι επίσης μια καλή στιγμή για να συζητηθούν επικίνδυνες συμπεριφορές, όπως το κάπνισμα, η χρήση αναβολικών κ.α. ουσιών, οι διατροφικές συνήθειες και διάφορες διαταραχές. Ο ιατρός διερευνά το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό του παιδιού, με έμφαση στα καρδιαγγειακά νοσήματα και συμπτώματα (όπως φυσήματα, πόνος στο στήθος ή λιποθυμία κατά την άσκηση, θάνατοι σε νεαρή ηλικία στην οικογένεια), αλλά και σε άλλες χρόνιες παθήσεις όπως το άσθμα, διάφορες μυοσκελετικές παθήσεις, δερματολογικά προβλήματα κ.ά. Η κλινική εξέταση θα πρέπει να εστιάσει κυρίως στο καρδιαγγειακό και το μυοσκελετικό σύστημα, ενώ κατα περίπτωση, επιβεβλημένη μπορεί να κριθεί η παραγγελία παρακλινικών εξετάσεων όπως το ηλεκτροκαρδιογράφημα, το υπερηχοκαρδιογράφημα, οι ακτινογραφίες, η μαγνητική τομογραφία κ.α.


Ποιά είναι τα συνηθέστερα ορθοπαιδικά προβλήματα που συναντώνται σε ένα παιδί που αθλείται;

α) Κατάγματα. Η πιθανότητα κατάγματος ποικίλει ανάλογα με το άθλημα, την ηλικία και το φύλο του παιδιού. Γενικότερα πάντως πρέπει να σημειωθεί πως στα αθλήματα επαφής (contact sports, π.χ. ποδόσφαιρο) η πιθανότητα κατάγματος είναι πολλαπλάσια σε σύγκριση με τα υπόλοιπα (non-contact sports, π.χ. στίβος). Η δε πιθανότητα κατάγματος είναι διπλάσια σε αγόρια από ότι σε κορίτσια στις περισσότερες ηλικίες. Τα κατάγματα των οστών κατα την παιδική ηλικία παρουσιάζουν κάποιες ιδιαιτερότητες που καθιστούν επιβεβλημένη την κατάλληλη διερεύνηση.

Σε πολλές περιπτώσεις η διάγνωση ενός κατάγματος σε ένα παιδί μπορεί να είναι δυσχερής, όπως στα κατάγματα τριών επιπέδων ή στην περίπτωση κατάγματος της επιφυσιακής πλάκας. Η επιφυσιακή πλάκα, (αυξητικός χόνδρος, ή growth plate) αποτελεί μια λεπτή ζώνη στα άκρα των μακρών οστών από όπου τα οστά αυτά αυξάνουν σε μήκος, η οποία επειδή είναι ακτινοδιαπερατή δεν απεικονίζεται στις ακτινογραφίες. Έτσι τα κατάγματα της περιοχής αυτής (Salter Harris fractures) μπορεί να ξεφύγουν τις προσοχής του ιατρού, εάν ο ακτινολογικός έλεγχος δε συνδυαστεί με προσεκτική κλινική εξέταση. Στα παιδιά οι σύνδεσμοι των αρθρώσεων είναι ιδιαίτερα ισχυροί, οπότε πολλοί τραυματισμοί που χαρακτηρίζονται ώς διαστρέμματα, είναι στην πραγματικότητα κατάγματα αυτής της κατηγορίας. Πρέπει σε αυτό το σημείο να σημειωθεί πως η επιφυσιακή πλάκα αποτελεί ιστό που πρέπει να διαφυλασσεται πάση θυσία, καθώς βλάβη του μπορεί να προκαλέσει διαταραχή στη φυσιολογική ανάπτυξη του οστού.

Άλλη μια κατηγορία καταγμάτων που παρουσιάζει ιδιαιτερότητες σε νέους αθλητές και παιδιά, είναι τα κατάγματα κόπωσης (stress fractures). Αυτά προκαλούνται όχι απο οξύ τραυματισμό, αλλά από συνεχή και επαναλαμβανόμενη καταπόνηση, συνηθέστατα σε αθλητές υψηλού επιπέδου στα πλαίσια συνδρόμου υπέρχρησης. Συνήθως αφορούν τα μετατάρσια ή την κνήμη και οφείλονται στο γεγονός οτι ο σκελετός δεν είναι ακόμη ώριμος για να αντεπεξέλθει σε ακραίες και συνεχείς φορτίσεις. Η θεραπεία τους δεν παρουσιάζει δυσκολίες, όμως ο ιατρός θα πρέπει, προκειμένου να τεθεί έγκαιρα η διάγνωση, να είναι ευαισθητοποιημένος και να παραγγείλει ακτινολογικό έλεγχο παρά την απουσία οξέος τραυματισμού.

Τα οστεοχόνδρινα κατάγματα που είναι αρκετά συχνά κατά την παιδική και νεανική ηλικία, είναι ενδοαρθρικά, μπορεί να οφείλονται σε τραυματισμό ή να επισυμβούν αυτόματα και χρήζουν στις περισσότερες των περιπτώσεων χειρουργικής θεραπείας. Η μή άρτια αντιμετώπισή τους, μπορεί να υπονομεύσει τη διάρκεια ζωής μιας άρθρωσης και να οδηγήσει στην ανάπτυξη πρώιμης αρθρίτιδας.

β) Οστεοχονδρίτιδες. Οι οστεοχονδρίτιδες αποτελούν αρκετά συχνές εστίες ενόχλησης σε παιδιά και νεαρούς εφήβους που ασχολούνται με τον αθλητισμό. Οι συχνότερες είναι η οστεοχονδρίτιδα του κνημιαίου κυρτώματος (Osgood Schlatter disease) και η οστεοχονδρίτιδα της πτέρνης (Sever disease). Αυτές προκαλούνται από τις δυνάμεις ελκυσμού που ασκούνται από ισχυρούς τένοντες (επιγονατιδικός και αχίλλειος αντίστοιχα) στο άωρο οστό του νεαρού αθλητή. Η θεραπεία είναι συνήθως απλή προϋποθέτει όμως συχνά αποχή από αθλητικές δραστηριότητες μέχρι την σκελετική ωρίμανση.

γ) Οσφυαλγία. Η οσφυαλγία κατά την παιδική ηλικία – σε αντίθεση με την οσφυαλγία των ενηλίκων – χρειάζεται πάντοτε διερεύνηση. Μπορεί να οφείλεται σε τραυματισμό κατά την άθληση, σε αναπτυξιακές διαταραχές όπως η σπονδυλολίσθηση κατα την οποία ένας σπόνδυλος μετατοπίζεται σε σχέση με το γειτονικό του, σε διαταραχή του άξονα της σπονδυλικής στήλης (σκολίωση , κύφωση, κλπ.), ή να υποκρύπτει ανατομικές παραλλαγές της σπονδυλικής στήλης. Σε κάθε πάντως περίπτωση, το παιδί θα πρέπει να εξετάζεται για διαταραχές του άξονα ιδιαίτερα κατά τις ηλικίες από 8 έως και 14 ετών, από ειδικό ορθοπαιδικό, καθώς η πρόληψη σε αυτές τις περιπτώσεις είναι εξαιρετικά σημαντική.


Αντι επιλόγου

Ναι στην άθληση, ναι στη σωματική δραστηριότητα, χωρίς υπερβολές, για υγιή και χαρούμενα παιδιά!


Γράφει : Κυριακίδης Π. Ματθαίος MD Msc, Χειρουργός Ορθοπαιδικός

Πηγή : www.kneesurgery.gr

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

18 προβλήματα των ποδιών μας, που μας προειδοποιούν για τη συνολική μας υγεία;



Τα πόδια μας είναι ίσως το σημείο του σώματος που καταπονείται περισσότερο καθώς κουβαλούν όλο μας το βάρος και μας στηρίζουν καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας. Τι μπορεί όμως να μας πει η υγεία των ποδιών μας για τη συνολική υγεία του οργανισμού;

Κρύα πόδια, ζεστή καρδιά;
Εάν τα πόδια σας είναι διαρκώς κρύα μπορεί να είναι αποτέλεσμα κακής κυκλοφορίας του αίματος. Η κακή κυκλοφορία πολλές φορές σχετίζεται με το κάπνισμα, την υψηλή αρτηριακή πίεση ή τα καρδιακά προβλήματα. Η νευρική βλάβη του μη ελεγχόμενου διαβήτη μπορεί επίσης να προκαλεί κρύα αίσθηση στα πόδια. Άλλα πιθανά αίτια είναι ο υποθυρεοειδισμός και η αναιμία. Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας ώστε να εντοπίσετε οποιοδήποτε τυχόν υποβόσκον πρόβλημα.

Πόνος στα πόδια
Όταν αισθάνεστε πόνο στα πόδια σας μετά από μία δύσκολη μέρα πιθανότατα θα ρίξετε το φταίξιμο στα παπούτσια σας. Ωστόσο ο πόνος που δεν προκαλείται από δωδεκάποντα τακούνια ίσως οφείλεται σε ένα κάταγμα καταπόνησης, δηλαδή μία μικρή ρωγμή σε κάποιο κόκκαλο. Πιθανά αίτια: η πολύ έντονη άσκηση, τα αθλήματα υψηλών κραδασμών (όπως το μπάσκετ) και το τρέξιμο αποστάσεων. Η εξασθένηση των οστών λόγω οστεοπόρωσης αυξάνει τον κίνδυνο για τέτοιου είδους κακώσεις.

Άσπρα, κόκκινα, μπλε δάχτυλα
Αν πάσχετε από το σύνδρομο Raynard μπορεί να παρατηρήσετε τα δάχτυλά σας να αλλάζουν απόχρωση από φυσιολογική σε άσπρη, μετά σε μπλε , σε κόκκινη και να επανέρχονται πάλι στο φυσιολογικό. Αυτό οφείλεται στο ξαφνικό στένεμα των αρτηριών, μία κατάσταση που ονομάζεται αγγειοσπασμός. Το στρες ή οι αλλαγές στη θερμοκρασία μπορεί να πυροδοτήσουν τους αγγειοσπασμούς αυτούς, που συνήθως δεν οδηγούν σε άλλα προβλήματα υγείας. Το σύνδρομο αυτό μπορεί επίσης να συνδέεται με ρευματοειδή αρθρίτιδα, σύνδρομο Sjögren ή προβλήματα θυρεοειδούς.

Πόνος στη φτέρνα
Η πιο κοινή αιτία για τον πόνο στη φτέρνα είναι η επονομαζόμενη planta faciitis, φλεγμονή του πελματιαίου ιστού. Ο πόνος μπορεί να είναι πιο έντονος όταν ξυπνάτε και ενώ σηκώνεστε ασκείτε πίεση στο οστό της πτέρνας. Άλλα αίτια μπορεί να είναι η αρθρίτιδα, η έντονη άσκηση, τα παπούτσια που δεν εφαρμόζουν καλά και η τενοντίτιδα. Σπανιότερα αίτια περιλαμβάνουν τα οστεόφυτα των οστών στο κάτω μέρος του ποδιού, την ύπαρξη φλεγμονής, κατάγματος ή όγκου στο οστό.

Σύρσιμο των ποδιών
Κάποιες φορές το πρώτο σημάδι ενός προβλήματος είναι η αλλαγή στον τρόπο που περπατάμε – ένα πιο πλατύ βάδισμα ή ένα ελαφρύ σύρσιμο των ποδιών. Το αίτιο μπορεί να είναι η αργή απώλεια της φυσιολογικής αίσθησης στα πόδια που προκαλείται από κάποια περιφερειακή νευρική βλάβη. Περίπου το 30% αυτών των περιπτώσεων συνδέεται με τον διαβήτη. Η νευρική βλάβη μπορεί επίσης να οφείλεται σε κάποια μόλυνση, σε ανεπάρκεια βιταμινών και σε αλκοολισμό. Σε αρκετές περιπτώσεις κανένας δεν γνωρίζει τι προκάλεσε τη βλάβη αυτή.

Πληκτροδακτυλία
Στην πληκτροδακτυλία το σχήμα των δακτύλων των ποδιών (και συχνά και των χεριών) αλλάζει. Τα νύχια είναι πιο στρογγυλά στην κορυφή και καμπυλώνουν προς τα κάτω. Το πιο συχνό αίτιο της κατάστασης αυτής είναι η πάθηση των πνευμόνων αν και μπορεί να προκαλείται και από καρδιακές παθήσεις, ηπατικές και πεπτικές διαταραχές ή ορισμένες μολύνσεις. Κάποιες φορές η πληκτροδακτυλία εμφανίζεται ενδοοικογενειακά χωρίς να συντρέχει κάποια υποβόσκουσα ασθένεια.

Πρησμένα πόδια
Συνήθως πρόκειται για μία προσωρινή ενόχληση που προκαλείται από την ορθοστασία ή την ακινησία, όπως σε περιπτώσεις μεγάλων πτήσεων, και κυρίως στις εγκυμονούσες. Αντιθέτως, όταν το πρήξιμο των ποδιών δεν υποχωρεί ίσως είναι σημάδι μία σοβαρής ιατρικής κατάστασης. Το επίμονο πρήξιμο των ποδιών μπορεί να οφείλεται σε κακή κυκλοφορία του αίματος, σε προβλήματα στο λεμφικό σύστημα ή στην ύπαρξη θρόμβου. Άλλοι παράγοντες είναι οι νεφρικές διαταραχές ή η υπολειτουργία του θυρεοειδούς. Αν παρατηρήσετε επίμονο πρήξιμο των ποδιών σας συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.

Κάψιμο στα πόδια
Η αίσθηση καψίματος στα πόδια είναι συνηθισμένη στους διαβητικούς με περιφερειακή νευρική βλάβη. Μπορεί επίσης να προκληθεί από ανεπάρκεια Βιταμίνης Β, από το «πόδι του αθλητή», από χρόνιες νεφρικές παθήσεις, από κακή κυκλοφορία στα πόδια (περιφερειακές αρτηριακές παθήσεις) ή από υποθυρεοειδισμό.

Πληγές που δεν επουλώνονται
Τα έλκη στα πόδια που δεν επουλώνονται είναι ένα βασικό προειδοποιητικό σημάδι για την ύπαρξη διαβήτη. Ο διαβήτης μπορεί να επηρεάσει την αίσθηση των ποδιών, την κυκλοφορία και τη φυσιολογική επούλωση των πληγών με αποτέλεσμα ακόμα και μία απλή φουσκάλα να δημιουργεί πρόβλημα. Τα έλκη αυτά επίσης είναι επιρρεπή σε μολύνσεις. Οι διαβητικοί πρέπει να πλένουν και να στεγνώνουν τα πόδια τους και να τα ελέγχουν για τυχόν πληγές καθημερινά. Η αργή επούλωση των πληγών στα πόδια μπορεί επίσης να προκαλείται από κακή κυκλοφορία που οφείλεται σε καταστάσεις όπως οι περιφερειακές αρτηριακές παθήσεις.

Πόνος στο μεγάλο δάκτυλο
Η ουρική αρθρίτιδα είναι η βασική αιτία για τον ξαφνικό πόνο στο μεγάλο δάκτυλο που συνήθως συνοδεύεται από κοκκινίλα και πρήξιμο. Η οστεοαρθρίτιδα είναι επίσης ένας από τους ενόχους για την κατάσταση αυτή. Εάν η άρθρωση είναι άκαμπτη μπορεί να οφείλεται σε δυσκαμψία του μεγάλου δακτύλου (hallux rigidus), μία επιπλοκή της αρθρίτιδας κατά την οποία αναπτύσσεται μία επώδυνη άκανθος στο οστό. Αν πρόκειται για αθλητή, πολύ πιθανό ο πόνος να οφείλεται σε διάστρεμμα της 1ης Μεταταρσιοφαλαγγικής άρθρωσης (turf toe), μία κατάσταση που προκαλείται από βλάβη των συνδέσμων που περιβάλλουν την άρθρωση.

Πόνος στα μικρότερα δάκτυλα
Αν νιώθετε ότι περπατάτε πάνω σε κάτι σκληρό ή ο πόνος σας καίει στο μπροστινό σημείο του πέλματος και αντανακλάται στα δάκτυλα, ίσως πάσχετε από νεύρωμα του Morton, μία πάχυνση του ιστού γύρω από το νεύρο που εντοπίζεται συνήθως ανάμεσα από το τρίτο και το τέταρτο δάκτυλο. Είναι κατά οκτώ με δέκα φορές συχνότερο στις γυναίκες και οφείλεται σε τραυματισμό ή σε υπερβολική πίεση στα δάκτυλα.

Φαγούρα στα πόδια
Η φαγούρα στα πόδια μπορεί να οφείλεται στο «πόδι του αθλητή», μία μυκητιασική μόλυνση που είναι πολύ συχνή κυρίως στους άνδρες ηλικίας 20-40 ετών. Επίσης μπορεί να οφείλεται σε δερματίτιδα, δηλαδή σε αντίδραση σε κάποιο χημικό ή προϊόν περιποίησης, και να συνοδεύεται από κοκκινίλα ή εμφάνιση ξηρών περιοχών. Εάν το δέρμα στην περιοχή που έχετε φαγούρα, είναι παχύ και μοιάζει να έχει εξανθήματα ίσως πρόκειται για ψωρίαση που οφείλεται σε υπεραντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Σπασμοί των ποδιών
Ένας ξαφνικός, οξύς πόνος στο πόδι είναι το σήμα κατατεθέν ενός μυϊκού σπασμού ή κράμπας που μπορεί να διαρκέσει αρκετά λεπτά. Η σωματική καταπόνηση και η μυϊκή κούραση είναι τα πιο κοινά αίτια εμφάνισής του. Άλλες αιτίες περιλαμβάνουν την κακή κυκλοφορία, την αφυδάτωση, καθώς και την ανεπάρκεια διάφορων στοιχείων στο σώμα όπως το Κάλιο, το Μαγνήσιο, το Ασβέστιο ή η Βιταμίνη D. Ρόλο επίσης μπορούν να παίξουν οι ορμονικές μεταβολές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης ή όταν υπάρχουν διαταραχές της λειτουργίας του θυρεοειδούς. Εάν οι σπασμοί είναι συχνοί ή έντονοι συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης μπορούν να βοηθήσουν στο πρόβλημα της μυϊκής κούρασης.

Σπίλος (ελιά) στην πατούσα
Οι περισσότεροι συγχέουμε τον καρκίνο του δέρματος με την υπερέκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία οπότε δεν δίνουμε ιδιαίτερη σημασία σε ασυνήθιστα σημάδια που μπορεί να υπάρχουν στις πατούσες μας. Παρόλαυτα το μελάνωμα, ο πιο επικίνδυνος δερματικός καρκίνος, εμφανίζεται κυρίως σε περιοχές που δεν εκτίθενται στον ήλιο, όπως οι πατούσες. Είναι μάλιστα πολύ σημαντικό να ελέγχουμε τις ελιές που υπάρχουν στις πατούσες καθώς τραυματίζονται εύκολα και είναι ιδιαίτερα επίφοβες στο να παρουσιάσουν πρόβλημα. Το μελάνωμα μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και κάτω από το νύχι, όπου μπορεί να μοιάζει με μαύρο σημαδάκι.

Κίτρινα νύχια
Τα νύχια των ποδιών μπορούν να μας πουν πολλά για την υγεία μας. Μία μυκητιασική μόλυνση συχνά οδηγεί σε πάχυνση και κιτρίνισμα των νυχιών στα πόδια. Τα παχιά, κίτρινα νύχια μπορούν επίσης να είναι σημάδι μίας υποβόσκουσας ασθένειας όπως είναι το λεμφοίδημα (πρήξιμο που σχετίζεται με το λεμφικό σύστημα), οι πνευμονικές παθήσεις ή η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Κοιλονυχία
Τα νύχια σε αυτή την περίπτωση γίνονται κοίλα με έπαρση στις άκρες τους σαν κουτάλι. Μπορεί να οφείλεται σε τραυματισμό ή στη συχνή έκθεση σε διαλύματα που έχουν ως βάση το πετρέλαιο αλλά συχνά προκαλείται από ανεπάρκεια σιδήρου στον οργανισμό (σιδηροπενική αναιμία).

Άσπρα Νύχια
Κάποιος τραυματισμός στο νύχι ή η ύπαρξη ασθένειας σε κάποιο σημείο του σώματος μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση άσπρων περιοχών στα νύχια. Εάν το νύχι ή μέρος αυτού διαχωριστεί από τη βάση του λόγω κάποιου τραυματισμού, μόλυνσης ή ψωρίασης, το νύχι μπορεί να φαίνεται άσπρο. Αν το νύχι είναι ανέπαφο αλλά το μεγαλύτερο μέρος του είναι άσπρο, μπορεί να είναι ένα σημάδι κάποιας πιο σοβαρής κατάστασης όπως ηπατική ασθένεια, συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια ή διαβήτης. Συζητήστε με τον γιατρό σας για οποιαδήποτε ανησυχία.

Σκασίματα στα νύχια
Σκασίματα ή κοιλώματα στην επιφάνεια των νυχιών προκύπτουν από την αναδιοργάνωση της φυσιολογικής ανάπτυξης του νυχιού. Αυτή η ανωμαλία στην επιφάνεια των νυχιών εμφανίζεται σχεδόν τους μισούς ανθρώπους που πάσχουν από ψωρίαση.


Συντάκτες: Κλεοπάτρα Ζουμπουρλή, Μοριακή Βιολόγος, Θάλεια Γούτου, Αισθητικός - Κοσμητολόγος,  medlabnews.gr

Πηγή : medlabgr.blogspot.com

Ξυπνάτε από τον βήχα; Ποια είναι η αιτία και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί; Πότε πρέπει να ανησυχήσετε;



Ο βήχας είναι ένα σημαντικό αντανακλαστικό που βοηθά τον ανθρώπινο οργανισμό να ‘καθαρίσει’ τους αεραγωγούς του (το σύνολο των βρόγχων που οδηγούν στους πνεύμονες).  Αποτελεί την ασπίδα του αναπνευστικού μας συστήματος απέναντι στα βλαβερά σωματίδια και τους μικροοργανισμούς που προσπαθούν να διεισδύσουν στους πνεύμονες. Συχνά, όμως, γίνεται ένα ιδιαίτερα ενοχλητικό σύμπτωμα, που δυσχεραίνει την καθημερινότητά μας και συχνά απειλεί τον ύπνο μας.

Τι συμβαίνει και ξυπνάτε βήχοντας;

Αν η μύτη σας είναι «μπουκωμένη» και έχετε φλέματα, τότε είναι πολύ πιθανό οι εκκρίσεις να κατεβαίνουν από το πίσω μέρος της μύτης στο λαιμό (τον οποίο ερεθίζουν), με αποτέλεσμα να προκαλείται αντανακλαστικός βήχας. Όταν, λοιπόν, είστε ξαπλωμένοι, διευκολύνεται η οπισθορρινική έκκριση και επιδεινώνεται ο βήχας. Για να γλιτώσετε την ταλαιπωρία και να μη χάσετε τον ύπνο σας, αρκεί να «συμπεριφερθείτε καλά» στη μύτη σας! Πρέπει να την καθαρίζετε συχνά και να βάζετε φυσιολογικό ορό ή σπρέι με θαλασσινό νερό. Αν δεν έχετε άλλα συμπτώματα κρυολογήματος, ελέγξτε αν το πρόβλημα προέρχεται από το… στομάχι σας: Ο βήχας είναι πιθανό να οφείλεται σε γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Το υγρό που παλινδρομεί από το στομάχι προς τον οισοφάγο ερεθίζει κάποιους νευρικούς υποδοχείς στην περιοχή του γαστροοισοφαγικού στομίου, οι οποίοι με τη σειρά τους προκαλούν αντανακλαστικό βήχα. Σε αυτή την περίπτωση, καλό είναι να μην ξαπλώνετε για τουλάχιστον 2 ώρες μετά το φαγητό και να προτιμάτε πολλά και μικρά γεύματα.

Οταν ο βήχας συνοδεύεται απο φλέματα τότε θα πρέπει να προσέξετε :

Αν και τα φλέματα, ιδίως όταν έχουν πρασινοκίτρινο χρώμα, πρέπει να σας οδηγήσουν στον γιατρό.

Ένας «παραγωγικός» βήχας (δηλαδή, με φλέματα) μπορεί να οφείλεται σε μια ιογενή λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού, οπότε και απαιτείται καλή υγιεινή της μύτης, ενώ δεν αποκλείεται να πρόκειται για μικροβιακή λοίμωξη (πνευμονία), αν συνοδεύεται μάλιστα και από υψηλό πυρετό για 2-3 ημέρες και αδυναμία.

Είναι πιθανό, ωστόσο, να αποτελεί μια πρώτη εκδήλωση κάποιας σοβαρότερης κατάστασης στους πνεύμονες, ιδιαίτερα στην περίπτωση που ο πάσχων είναι καπνιστής.

Δεν είναι πάντα κατάλληλο το αντιβηχικό σιρόπι.

Το κατά πόσο χρειάζεται να πάρετε αντιβηχικό σιρόπι, αλλά και το είδος του, είναι κάτι που αποφασίζει ο γιατρός και δεν πρέπει να γίνεται με δική σας πρωτοβουλία.
Επειδή τα αντιβηχικά καλύπτουν ουσιαστικά την αιτία του βήχα, δεν συνιστώνται στη χρόνια βρογχίτιδα και το άσθμα. Γι’ αυτό και ο γιατρός είναι ο μόνος αρμόδιος για τη χορήγησή τους, εφόσον αποκλείσει το ενδεχόμενο ο βήχας να σχετίζεται με αυτές τις δύο νόσους.
Το αντιβηχικό σιρόπι συμβάλλει στην ανακούφιση από τον ξερόβηχα (μη παραγωγικό βήχα) και το αποχρεμπτικό ή βλεννολυτικό βοηθά όταν ο βήχας είναι παραγωγικός. Στην πραγματικότητα, τα αποχρεμπτικά-βρογχοδιασταλτικά σιρόπια βοηθούν στη ρευστοποίηση των εκκρίσεων και, επομένως, στην απομάκρυνσή τους από τους πνεύμονες. Το ίδιο αποτέλεσμα, όμως, μπορεί να πετύχει ο ασθενής αν καταναλώνει αρκετή ποσότητα υγρών (νερό, χυμό, καφέ, τσάι κλπ.).

Αν το παιδί σας βήχει, χωρίς να έχει άλλα συμπτώματα, πρέπει να το δει παιδίατρος. Ένας ξερόβηχας ίσως αποτελεί μια πρώιμη εικόνα άσθματος, που μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιαδήποτε παιδική ηλικία. Παρατηρήστε αν το παιδί σας βήχει ενώ παίζει ή τρέχει και ρωτήστε το αν το «πιάνει» βήχας στο σχολείο. Ενδεχομένως, ο βήχας να οφείλεται σε κάποια ήπια ρινική αλλεργία ή να πρόκειται ακόμα και για βήχα ψυχογενούς αιτιολογίας (ορισμένα παιδιά βήχουν όταν δεν τους κάνουν το χατίρι, όταν αγχώνονται ή στενοχωριούνται). Επισκεφτείτε παιδίατρο, αν ο βήχας του παιδιού σας παρατείνεται για 4-5 ημέρες, αν φεύγει και έρχεται (π.χ. έβηχε 3 ημέρες την προηγούμενη εβδομάδα, σταμάτησε και τώρα άρχισε να βήχει πάλι) ή αν βήχει κάθε φορά που τρέχει (οπότε και υπάρχει υποψία «άσθματος άσκησης»).

Είναι αποτελεσματική η αντιβίωση στον βήχα;

Αντιβίωση δεν παίρνει κανείς μόνο και μόνο επειδή έχει έντονο βήχα. Αυτό που μετρά είναι η «συνολική» εικόνα του, π.χ. ο πυρετός, η «μπουκωμένη» μύτη, τα ακροαστικά ευρήματα, αλλά και τυχόν επιβαρυντικοί παράγοντες, όπως το κάπνισμα. Όλα αυτά εκτιμώνται από το γιατρό, ο οποίος καταφεύγει στη λύση της αντιβίωσης μόνο όταν το κρίνει απαραίτητο, π.χ. όταν πλέον η πιθανότητα της μικροβιακής λοίμωξης είναι υψηλότερη από εκείνη της ίωσης. Ένας ασθενής, για παράδειγμα, που είναι καπνιστής, είναι κακοδιάθετος, εμφανίζει ανορεξία και καταβολή, ενώ έχει και πυρετό για περισσότερο από 3-4 ημέρες, είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί αντιβίωση. Αντίθετα, κάποιος με συμπτώματα όπως βήχα, χαμηλό πυρετό (δέκατα), ρινική συμφόρηση, πονόλαιμο και κακοδιαθεσία ταλαιπωρείται κατά πάσα πιθανότητα από μια ίωση και επομένως τα συμπτώματα μπορούν να μειω θούν με συντηρητική θεραπευτική αγωγή, δηλαδή αντιπυρετικά, αντιβηχικό σιρόπι, αποσυμφορητικό μύτης, και να αποφευχθεί η αντιβίωση, πάντα σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού!

Πότε θα πρέπει να ανησυχήσετε με τον βήχα;

Ενας βήχα που συνεχίζεται για ένα μήνα δεν αποκλείεται να οφείλεται σε μια ίωση δεν πρόλαβε να σας περάσει και να κολλήσατε κάποια άλλη. Ο ιός της γρίπης δεν είναι ο μοναδικός, υπάρχουν πολλοί ακόμη τύποι ιών που προκαλούν κοινές ιώσεις στο ανώτερο αναπνευστικό σύστημα, που συνήθως τις ονομάζουμε «κρύωμα», «συνάχι» ή «γρίπη». Ένας ευαίσθητος, λοιπόν, οργανισμός (π.χ. ένας καπνιστής ή ένας ασθενής με άσθμα) μπορεί να «κολλήσει» έναν ή και περισσότερους ιούς. Μια άλλη πιθανή αιτία είναι η ιγμορίτιδα, η οποία, όταν δεν θεραπεύεται σωστά, υποτροπιάζει και αποτελεί αιτία ενός βήχα που επιμένει. Αν, για παράδειγμα, δεν πάρετε αντιβίωση όσες ημέρες σας πει ο γιατρός και η ιγμορίτιδα δεν αντιμετωπιστεί καλά, παραμένει μια φλεγμονώδης εστία, που θα υποτροπιάζει κάθε φορά που θα παθαίνετε μια απλή ίωση. Αν ο βήχας σας ξεπεράσει τους 2 μήνες, πρέπει, εκτός από την κλινική εξέταση από τον πνευμονολόγο, να κάνετε μία ακτινογραφία θώρακος και ένα λειτουργικό έλεγχο της αναπνοής (σπιρομέτρηση), ίσως και βρογχοσκόπηση.

Πως θεραπεύεται ο βήχας;

Η θεραπεία εξαρτάται από την υποκείμενη αιτιολογία. Για παράδειγμα: Κάποιες λοιμώξεις θεραπεύονται με αντιβιοτικά.  Εάν η λοίμωξη οφείλεται σε μικρόβιο, ο γιατρός σας μπορεί να σας χορηγήσει αντιβιοτικά.  Εάν η λοίμωξη οφείλεται σε κάποιο ιό (π.χ. κοινό κρυολόγημα), ο γιατρός σας δεν μπορεί να σας χορηγήσει αντιβιοτικά, διότι οι ιοί δεν καταπολεμούνται μέσω αντιβίωσης.

  •  Οι οπισθορινικές εκκρίσεις θεραπεύονται με διάφορα μέσα π.χ. χάπια από το στόμα ή ρινικά σπρέυ.

  •  Το άσθμα και η ΧΑΠ συνήθως θεραπεύονται με φάρμακα τα οποία ο ασθενής εισπνέει.

  •  Η  Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση μπορεί να θεραπευτεί με αγωγή η οποία μειώνει ή και εξουδετερώνει το οξύ στο στομάχι.

  •  Εάν πάσχετε από βήχα εξαιτίας κάποιου αντιυπερτασικού φαρμάκου, ο γιατρός σας μπορεί να σας αλλάξει την ήδη λαμβάνουσα φαρμακευτική σας αγωγή.

  •  Αν η αιτία του βήχα δεν διευκρινιστεί, πιθανόν ο γιατρός σας να σας συνταγογραφήσει φάρμακα για να σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από το βήχα, ή να μειωθεί η ένταση του.  Εντούτοις ο γιατρός σας ενδεχομένως να προβεί σε αυτή την ενέργεια μόνο όταν τα προηγούμενα μέσα δεν έχουν ήδη βοηθήσει.


Αν βασανίζεστε από κρυολόγημα ή άλλη ασθένεια του αναπνευστικού που προκαλεί βήχα, υπάρχουν βήματα που μπορείτε να ακολουθήσετε για να ανακουφίσετε τον βήχα :

  •  Διακόψτε το κάπνισμα

  •  Αποφύγετε ουσίες που μπορούν να ερεθίσουν τους πνεύμονες και να επιδεινώσουν το βήχα όπως ατμοσφαιρική ρύπανση, καπνός, αλλεργιογόνα και δυνατές οσμές.

  •  Λάβετε όλα τα φάρμακα όπως έχουν συνταγογραφηθεί από τον γιατρό σας.

  •  Ακολουθήστε την αγωγή που σας υπέδειξε ο γιατρός σας.

  •  Λάβετε φάρμακα για τον βήχα, αν σας έχουν συσταθεί από τον γιατρό.


Είναι αποτελεσματικά τα ζεστά ροφήματα, το μέλι και οι καραμέλες στην καταπολέμηση του βήχα;

Αν ο βήχας αποτελεί σύμπτωμα κρυολογήματος, πρέπει να γνωρίζετε ότι η ίωση θα κάνει έτσι κι αλλιώς «τον κύκλο της» και, επομένως, οτιδήποτε «πάρετε» (είτε φαρμακευτική αγωγή είτε κάποιο γιατροσόφι) ενδέχεται απλώς να μειώσει την ένταση των συμπτωμάτων ή τη διάρκειά τους. Αν και δεν υπάρχουν επαρκή επιστημονικά στοιχεία για την αποτελεσματικότητα των ζεστών ροφημάτων, η εμπειρία δείχνει ότι ένα χλιαρό τσάι ή ένα φλιτζάνι γάλα με 1 κουταλιά μέλι (πλούσιο σε αντιοξειδωτικά) είναι ιδανικά για το λαιμό σας. Τα αφεψήματα δρουν μαλακτικά στο λαιμό και μαλακώνουν τον βήχα. Μια ιδέα είναι να φτιάξετε ένα ρόφημα από θυμάρι και φασκόμηλο, μέσα στο οποίο θα διαλύσετε μια κουταλιά μέλι. Για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, κάνετε επίσης εισπνοές πάνω από νερό μέσα στο οποίο βράζετε χαμομήλι ή ευκάλυπτο. Ο ατμός ενυδατώνει τις εκκρίσεις των βρόγχων, τις ρευστοποιεί και βοηθά στην αποβολή τους.

Eναλλακτικά

Η εχινάκεια κατά του βήχα! Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι η εχινάκεια συμβάλλει σε ένα βαθμό στη μείωση της διάρκειας του κρυολογήματος και στην ανακούφιση από τα συμπτώματά του, όπως ο βήχας, ο πονόλαιμος και ο πυρετός, ενώ ίσως να έχει και προληπτική δράση, αφού θεωρείται ότι τονώνει το ανοσοποιητικό σύστημα. Για την ανακούφιση του πονόλαιμου, κάντε γαργάρες με αφέψημα εχινάκειας 3 φορές την ημέρα, ενώ για καλύτερα αποτελέσματα συνδυάστε το βότανο με βιταμίνη C, πρόπολη και ψευδάργυρο

Πότε χρειάζεται να συμβουλευτείτε τον ιατρό σας;

  •  Όταν αναπνέετε με δυσκολία ή έχετε θορυβώδη αναπνοή (συριγμός).

  •  Όταν έχετε πόνο στο στήθος ή πυρετό.

  •  Όταν με το βήχα  αποβάλλετε αίμα, κίτρινα ή πράσινα φλέγματα.

  •  Όταν ο βήχας είναι τόσο επίμονος ώστε σας προκαλεί εμετό.

  •  Όταν ο βήχας σας χειροτερεύει ή επιμένει πάνω από 10 ημέρες.

  •  Όταν επιπλέον χάνετε βάρος παρά το ότι δεν προσπαθείτε γι αυτό.


Γράφει : Ξενοφώντας Τσούκαλης, Μ.D., medlabnews.gr

Πηγή : medlabgr.blogspot.com